Ο Γεωργάτος ήταν, ο Τσιμίκας έγινε!

Εχω λόγους να αμφιβάλω ότι ο Κώστας Τσιμίκας θα είχε αυτή την αγωνιστική εξέλιξη αν βρισκόμαστε είκοσι χρόνια πίσω. Τώρα είναι πολλοί εκείνοι που επιχειρούν να τον συγκρίνουν με τον Γρηγόρη Γεωργάτο παίρνοντας αφορμή και από τις ιταλικές ομάδες που τον γλυκοκοιτάζουν. Κατανοητά όλα αυτά. Δεν πρόκειται όμως για τις ίδιες περιπτώσεις.

Ο Τσιμίκας είναι προϊόν σκληρής δουλειάς και απίστευτης θέλησης. Ο Γρηγόρης Γεωργάτος ήταν ένα μεγάλο ταλέντο από τα μικρά του χρόνια.Φαινόταν ότι είχε σπάνια τεχνικά χαρίσματα. Ο Μπάγιεβιτς τα είδε όλα αυτά και ο προικισμένος, αέρινος εξτρέμ μεταμορφώθηκε γρήγορα σε έναν σπουδαίο αριστερό μπακ που πηρε δυο φορές μεταγραφή για την Ιντερ.

Γιατί δυο φορές; Διότι δεν του άρεσε η ζωή στο Μιλάνο και αποφάσισε να έρθει και πάλι τον Πειραιά που περνούσε καλύτερα. Ο Τσιμίκας δεν γύρισε από την Ολλανδία γιατί δεν του άρεσε η ζωή εκεί. Ούτε πήγε στην χώρα της τουλίπας γιατί τον ζήτησε ο… Αγιαξ. Πήγε ως δανεικός διότι (όπως ήταν) δεν χωρούσε στην εντεκάδα του Ολυμπιακού.

Καθαρά να τα λέμε τα πράγματα: Διότι δεν έκανε για αυτήν. Επρεπε να βελτιωθεί και πήρε το ρίσκο. Διότι είναι ρίσκο να πηγαίνεις ως δανεικός. Το πιθανότερο είναι να μην γυρίσεις στον Ολυμπιακό. Ο Τσιμίκας γύρισε και συνέχισε να βελτιώνεται. Η βελτίωση δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της δικής του σκληρής δουλειάς. Είναι αποτέλεσμα μιας ολόκληρης ομάδας που δούλεψε και δουλεύει μαζί του.

Πέρα από τον προπονητή του είναι οι βοηθοί του, είναι εργοφυσιολόγοι διατρογολόγοι και γυμναστές. Είναι τα εντελώς σύγχρονα μηχανήματα εκγύμνασης. Ολα αυτά δεν υπήρχαν στο ελληνικό ποδόσφαιρο πριν από είκοσι χρόνια. Ο Γρηγόρης Γεωργάτος προφανώς βελτιώθηκε από την ώρα που ήρθε στον Ολυμπιακό αλλά σε μεγάλο ποσοστό ήταν το πηγαίο ταλέντο του που καθόρισε την εξέλιξή του.

Με τον Κώστα Τσιμίκα το πράγμα διαφέρει. Η διαφορά σχετίζεται απολύτως με την διαφορά που υπάρχει στο ποδόσφαιρο τότε και τώρα. Κι ας φαίνονται λίγα σχετικά τα είκοσι χρόνια που έχουν περάσει. Ο Ολυμπιακός, δουλεύοντας πρωτοποριακά για τα ελληνικά δεδομένα καιφτάνοντας στον τρόπο δουλειάς των μεγάλων ευρωπαϊκών κλαμπ, ενσωμάτωνε αμέσως κάθε εξέλιξη στην προπονητική, την εξάσκηση ακόμα και την διατροφή.

Κάθε περιθώριο εξέλιξης και αγωνιστικής βελτίωσης των νεαρών παικτών του εξαντλείται. Ετσι μπορεί να εξηγηθεί η εξέλιξη του Τσιμίκα και των άλλων νεαρών ποδοσφιριστών που έρχονται στον Πειραιά ακατέργαστοι και εξελίσσονται σε παίκτες με αξία πολλών εκατομμυρίων. Κάθε σύγκριση λοιπόν με τον Γεωργάτο είναι ανεδαφική. Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι ο Γεωργάτος ήταν. Ο Τσιμίκας έγινε…