Ο ΠΑΟΚ θέλει να γιορτάσει, αλλά οι καταστάσεις δεν τον αφήνουν. Πως από το πρωτάθλημα έφτασε μέσα σε 365 μέρες στην απόλυτη απαξίωση. Η αποχώρηση του Λουτσέσκου, ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός, η αγωνιστική κατρακύλα και η απόλυτη ντροπή της πολυϊδιοκτησίας.
Απρίλιος 2019 – Απρίλιος 2020. Από τη μέρα που ο ΠΑΟΚ γιόρταζε τα 93α γενέθλιά του μέχρι σήμερα, που γιορτάζει τα 94 χρόνια ιστορίας της έχει περάσει ένας χρόνος, μα μοιάζει με ολόκληρο… αιώνα. Πέρσι όλα έμοιαζαν ιδανικά για την ομάδα της Θεσσαλονίκης, που ήδη είχε αγγίξει την πολυπόθητη κατάκτηση του πρωταθλήματος. 365 μέρες μετά τα κεράκια στην… τούρτα των γενεθλίων είναι θλιμμένα. Και το χθεσινό νταμπλ μοιάζει πολύ μακρινό. Σαν να υπάρχει μια… παύλα που να το έχει σβήσει εντελώς.
Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι. Την περίοδο που οι ομάδες συνηθίζουν να χτίζουν το μέλλον τους, ο ΠΑΟΚ το γκρέμισε. Με δικά του λάθη. Αγωνιστικά, αλλά κυρίως εξωαγωνιστικά. Σε διοικητικό επίπεδο. Από εκεί ξεκινούν όλα. Από την κορυφή και επεκτείνεται σε ολόκληρη την ομάδα. Ο ΠΑΟΚ έχασε το νούμερο ένα θεμέλιο. Τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Τον έχασε γιατί ο Ρουμάνος είδε τον Γιώργο Σαββίδη να έχει λόγο στα μεταγραφικά. Να κάνει… κουμάντο.
Να επιβάλλει ποδοσφαιριστές, να προχωράει σε αποκαλύψεις μέσω της… δουλειάς του (Instagrammer), να μη ρωτάει κανέναν και για τίποτα. Εκείνος είναι ο γιος του Σαββίδη και αυτό το εκμεταλλεύτηκε για να παίξει… football manager σε αληθινές συνθήκες. Μόνο που το αληθινό ποδόσφαιρο δεν είναι σαν αυτό του ηλεκτρονικού υπολογιστή που μπορείς να κάνεις restart και να το πάρεις πάλι από την αρχή. Στο αληθινό ποδόσφαιρο τα λάθη πληρώνοντα και δεν μπορείς να τα διαγράψεις με ένα κουμπί. Και ο ΠΑΟΚ πλήρωσε τα λάθη του Giorgis, με αποτέλεσμα να χάσει τον Λουτσέσκου.
Ο Αμπέλ Φερέιρα ήρθε άρον – άρον, με τον ΠΑΟΚ να πληρώνει για να τον αγοράσει, αλλά μέχρι ο Πορτογάλος να καταλάβει που έχει έρθει, πως πρέπει να διαχειριστεί την επιτυχία που ο ΠΑΟΚ είχε πετύχει και να περάσει τον δικό του τρόπο, ήρθε η δεύτερη… σφαλιάρα. Και μάλιστα γερή. Κι αν ο αποκλεισμός από το Τσάμπιονς Λιγκ και από τον Άγιαξ… χωνεύεται, αυτός από το Europa League έκατσε… βαρύς σε όλους στον ΠΑΟΚ. Η ομάδα έδειξε και πάλι πως δεν έχει το ειδικό βάρος για μια ευρωπαϊκή επιτυχία, πως δεν έχει τη φανέλα για να διαχειριστεί καταστάσες.
Λένε πως από αγκάθι βγαίνει ρόδο. Έτσι και στον ΠΑΟΚ θέλησαν επικοινωνιακά να έχουν τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις για τον σοκαριστικό ευρωπαϊκό αποκλεισμό. Πέρασαν στον κόσμο τους πως χωρίς Ευρώπη και με ένα παιχνίδι την εβδομάδα, θα έχει και πάλι τον πρώτο λόγο για το πρωτάθλημα. Όμως δε φρόντισε να έχει και την ομάδα για να τα καταφέρει. Κάθε Κυριακή εμφανιζόταν και χειρότερος. Έμενε ζωντανός στο πρωτάθλημα μέχρι ενός σημείου κυρίως λόγω της διαιτητικής εύνοιας, που πολλές φορές με λάθη εξόφθαλμα του χάριζε βαθμούς που σε ένα… κανονικό πρωτάθλημα δε θα είχε κατακτήσει.
Στα ντέρμπι η κατάσταση ήταν δραματική. Γλίτωσε την ήττα στο Καραϊσκάκη λόγω πέναλτι που δεν δόθηκε στον Ποντένσε, γλίτωσε την ήττα απ’ τον Παναθηναϊκό λόγω αμφισβητούμενου πέναλτι στις καθυστερήσεις των καθυστερήσεων με τον Παναθηναϊκό, δεν κέρδισε σε κανένα απ’ τα δύο παιχνίδια τον Άρη, έχασε από τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ με κάτω τα χέρια, έχασε από τον Ολυμπιακό στην Τούμπα στο ματς που θα του έδινε ελπίδες να μείνει ζωντανός. Η μουρμούρα για τον Φερέιρα γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη και πιθανόν ο Πορτογάλος να είχε αποχωρήσει αν η κουβέντα δεν πήγαινε πια απευθείας στον Ιβάν Σαββίδη. Και στο σκάνδαλο της πολυϊδιοκτησίας με την Ξάνθη.
Κι εδώ εμφανίζεται το μεγαλύτερο μελανό σημείο του ΠΑΟΚ μέσα στη σεζόν. Αυτό που αφήνει… στίγμα στα 94α γενέθλια του συλλόγου. Που κάνει πολλούς από τους φίλους του να ντρέπονται. Με κάθε επισημότητα και με ποινή αφαίρεσης βαθμών, ανακοινώθηκε πως ο ΠΑΟΚ και η Ξάνθη έχουν την ίδια διοίκηση. Για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου δύο ομάδες της πρώτης κατηγορίας αποδεδειγμένα βρίσκονται κάτω απ’ την ίδια διοικητική ομπρέλα. Ο Ιβάν Σαββίδης ασκεί επιρροή σε ΠΑΟΚ και Ξάνθη. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αλλοίωση όλων των εποχών. Για μια ιστορίκή… ξεφτίλα, κατά το κοινώς λεγόμενο.
Μια υπόθεση που έφερε σε αμηχανία τον κόσμο του ΠΑΟΚ, τα media της επιρροής του Ιβάν Σαββίδη, που έκρυβαν συνεχώς την αλήθεια, η οποία έλαμψε εκεί που πρέπει: στη δικαιοσύνη. Ο ΠΑΟΚ κουβαλά, πια, πάνω του ένα σημάδι που όσο και να το τρίψεις, δε θα φύγει ποτέ.
Το κερασάκι στην τούρτα των πιο πικρών γενεθλίων στην ιστορία του ΠΑΟΚ; Τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που εμφανίζονται εσχάτως στον σύλλογο. Προβλήματα που τον αναγκάζουν να χαμηλώσει τις προσδοκίες, να κατεβάσει τον πήχη των στόχων. Να κάνει τον κόσμο να ξεχνάει μεταγραφές από το πάνω ράφι, αφού ο ίδιος ο Σαββίδης ζήτησε πρόσφατα έναν ΠΑΟΚ που θα στηρίζεται στα δικά του παιδιά. Με λόγια απλά; Στα παιδιά της ακαδημίας του. Άρα έναν ΠΑΟΚ που δύσκολα θα είναι ξανά διεκδικητής του τίτλου στο άμεσο μέλλον. Και που… φλερτάρει με ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα, λόγω των οικονομικών του. Που βρίσκεται στο μάτι της UEFA για το Financial Fair Play και τις… ατασθαλίες που έχουν γίνει.
Δεν υπάρχει καιρός για γιορτές και για πανηγύρια στον ΠΑΟΚ. Τα γενέθλιά του είναι θλιμμένα. Μέσα στον προβληματισμό και με μεγάλη αγωνία για το μέλλον του. Το οποίο μόνο αισιόδοξο δε φαίνεται…