Ας κυλήσει κι ας είναι και Αύγουστο μήνα…

Η UEFA έπραξε το αναμενόμενο. Τα πήγε όλα πιο πίσω. Η ευχή είναι από τον Ιούνιο και μετά (μακάρι νωρίτερα) η πανδημία να υποχωρήσει και να έχουμε επανέλθει σταδιακά σε μια μορφή κανονικότητας. Αν τα πράγματα είναι όπως και τώρα, καλύτερα να μην το συζητάμε. Αυτή τη στιγμή δίνεται μια μάχη με τον θάνατο. Οποιος δεν το βλέπει έτσι είναι μακριά νυχτωμένος και επικίνδυνος για τον εαυτό του και τους γύρω του.

Η UEFA πήρε τις αποφάσεις για παράταση κοιτώντας τα ταμεία της και αναλογιζόμενη τα ταμεία των ομάδων ξεχωριστά. Εδώ μπορεί να γίνει μια μάλλον εύκολη συζήτηση για τα ποσά που θα χάσουν οι ομάδες. Πρόκειται για τη μια όψη του νομίσματος. Σε αυτή την όψη να πρσθέσουμε και τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Υπάρχει και η άλλη όψη. Οσοι κινούνται γύρω από το ποδόσφαιρο. Οσοι βγάζουν μεροκάματο από την λειτουργία των ανοικτών γηπέδων και των ζωντανών τηλεποπτικών μεταδόσεων.

Ολοι αυτοί συγκροτούν την βαριά πληττόμενη βιομηχανία του επαγγλεματικού ποδοσφαίρου. Εδώ τα πράγματα είναι όπως μου τα περιέγραφε ο ταξιτζής που με έφερε στη δουλειά. «Αλυσίδα είναι φίλε. Αμα δεν δουλέψει ο περιπτεράς, ο ζαχαροπλάστης και ο λουλουδάς δεν θα δουλέψω ούτε εγώ….». Ετσι είναι και στο ποδόσφαιρο από τον μεροκαματιάρη που στήνει την καντίνα του έξω από το γήπεδο μέχρι τη μεγάλη εταιρεία που προμηθεύει αθλητικό ρουχισμό. Η αλυσίδα αυτή που συντηρούσε εκατομμύρια κόσμο στην Ευρώπη και στην Ασία έχει σπάσει. Η οικονομική κατάρρευση είναι μεγάλη.

Αν μιλάμε για τις ΠΑΕ και δη τις ελληνικές, η κατάσταση δεν σώζεται με τις συζητούμενες περικοπές 35% στις απολαβές των ποδοσφαιριστών. Αν η μπάλα δεν κυλήσει στο χορτάρι ώστε να υπάρξουν τηλεοπτικές μεταδόσεις των αγώνων η ζημιά θα είναι μεγάλη. Δεν θα διορθώνεται κυρίως γιατί ελάχιστοι είναι οι ιδιοκτήτες που έχουν τη δυνατότητα να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να κάνουν αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου για να καλύψουν τις τεράστιες ζημιές. Οσοι μιλούν για οριστική διακοπή, το κάνουν αβασάνιστα χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες.

Προφανώς δεν είναι το καλύτερο να βλέπουμε τον Αύγουστο αγώνες για την προηγούμενη χρονιά αντί για ματς προετοιμασίας για την επόμενη αλλά δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Μακάρι μάλιστα να γίνει έτσι. Πέραν όλων των άλλων αυτό θα σημαίνει ότι κάπως έχουμε ξεφύγει από την φονική πανδημια. Με τέτοια λογική είναι υποχεωμένη να κινηθεί και η Σούπερ Λίγκα.

Εδώ δεν χωρούν κουτοπονηριές και ιστορίες με παύλες. Μπροστά μας έχουμε μια πανδημία που σκορπά θάνατο. Πίσω της έρχεται μια ανυπολόγιστη οικονομική καταστροφή που θα πέσει κυρίως στις πλάτες των εργαζόμενων και των αυταποασχολούμενων. Κάθε απόφαση οφείλει να παίρνεται με κριτήριο την όσο το δυνατό μικρότερη οικονομική ζημιά…