Πρέπει το μυαλό μας να ξεφύγει και να ασχοληθούμε και με κάτι άλλο, εκτός του κορωνοϊού…
Το τί ζει ο πλανήτης με το κορωνοϊό, το βλέπουμε όλοι καθημερινά. Πρέπει να κάνουμε το αυτονόητο και να ακολουθήσουμε για πρώτη φορά τους κανόνες. Χωρίς παραθυράκια, χωρίς «έλα μωρέ τώρα». Μένουμε σπίτι, ελπίζουμε και πιστεύουμε ότι θα τα καταφέρουμε. Για να επανέλθουμε κάποια στιγμή στην κανονικότητα.
Τους λόγους, τους ανέλυσε άψογα ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος. Το μόνο που θα προσθέσω είναι το εξής: Πού και πού χρειάζεται να ξεφεύγει και λίγο το μυαλό μας. Να ασχοληθεί και μέ κάτι άλλο. Με κάτι, που μας δίνει χαρά. Όπως το ποδόσφαιρο και στην δική μας περίπτωση ο Ολυμπιακός.
Σίγουρα δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα, οι ομάδες να κάνουν τον προγραμματισμό τους γι τη νέα σεζόν, όταν δεν ξέρουν το τί θα συμβεί στην τρέχουσα περίοδο. Οι «ερυθρόλευκοι» είναι μέσα σε όλα. Αγκαλιά με τον τίτλο, ζωντανοί στο Κύπελλο και το σημαντικότερο – κατά την δική μου άποψη – παλεύουν για την πρόκριση στα προημιτελικά του Γιουρόπα Λιγκ. Κι όλα αυτά, με την ομάδα να μην κάνει πλέον, ούτε προπονήσεις. Πότε θα συνεχιστούν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας, ουδείς το γνωρίζει. Υπομονή. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Στον Πειραιά, σίγουρα κοιτάζουν και την επόμενη μέρα. Για να είναι ο Ολυμπιακός, μέσα σε όλους τους στόχους, δεν μπορεί ένας άνθρωπος, έχει βάλει το χεράκι του. Ο Πέδρο Μαρτίνς, στη δεύτερη σεζόν στον Θρύλο, έχει δημιουργήσει μια ομάδα, που δεν λυγίζει εύκολα και δεν καταλαβαίνει από έδρες. Το συμβόλαιό του λήγει το καλοκαίρι και κατά την ταπεινή μου άποψη, νομίζω ότι η παραμονή του, πρέπει να είναι ο πρώτο στόχος της διοίκησης.
Έναν προπονητή, που πέρυσι το καλοκαίρι, έφτιαξε, μια ομάδα από την αρχή και φέτος στο δεύτερο χρόνο, βλέπουμε έναν Ολυμπιακό σοβαρό, γεμάτο αυτοπεποίθηση. Χωρίς αυτοπεποίθηση δεν υπήρχε περίπτωση, να ζήσουμε το έπος του Λονδίνου, ούτε να διαβάζουμε δηλώσεις μετά τον πρώτο αγώνα με τη Γουλβς, που να μιλούν για νέο διπλό πρόκρισης.
Προσωπικά δεν βλέπω τον λόγο για τον οποίο κάποιος να μην θέλει τον Πορτογάλο. Είναι σοβαρός, δουλευταράς και ξέρει πια το κλαμπ, αρκετά καλά. Δεν λέω, ότι είναι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου, ούτε ότι δεν έχει κολλήματα. Αυτό που πιστεύω ακράδαντα, είναι ότι δεν ξέρουμε αν ο επόμενος θα είναι καλύτερος του Μαρτίνς και δεν χρειάζεται να αρχίσει πάλι το… παιχνίδι «φύγε εσύ, έλα εσύ».
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι αν θέλει κάτι πολύ τα καταφέρνει. Όπως έπεισε τον Ερνέστο Βαλβέρδε να επιστρέψει σε έναν Ολυμπιακό αποκλεισμένο από την Ευρώπη, όπως έπεισε ξανά τον Ισπανό να συνεχίσει στο λιμάνι.
Και αυτό θα προσπαθήσει να κάνει και με το Μαρτίνς, εκτός και αν ο Πορτογάλος, έχει άλλες βλέψεις. Όπως για παράδειγμα, το να συνεχίσει σε ομάδα της Πρέμιερ Λιγκ. Άλλωστε, είναι πολλά πια τα παραδείγματα, που ο Ολυμπιακός εκτοξεύει καριέρες. Είτε παικτών, είτε προπονητών…