Παναθηναϊκός: Από το «δόξα τω θεώ» πίσω στο «βοήθα Παναγιά»

Ούτε μια μέρα χαράς δεν μπορεί να βρει πλέον ο φίλαθλος του Παναθηναϊκού. Τετάρτη βράδυ γιόρταζε την κατάκτηση του Λιγκ Καπ και τον πρώτο τίτλο στο βόλεϊ μετά από δέκα χρόνια και την Πέμπτη από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ έρχονταν οι σφαλιάρες η μία πίσω απ’ την άλλη να τον… επαναφέρουν στη σκληρή, πράσινη επικαιρότητα. Εκείνη της εσωστρέφειας, της γκρίνιας, της μιζέριας, της διχόνοιας με την οποία έχει ποτιστεί ο σύλλογος σε πολλά επίπεδα εδώ και χρόνια (ακόμα και οι παλαίμαχοι έκοψαν πρωτοχρονιάτικη πίτα, αλλά δεν πήγαν οι της «γενιάς» του 2000).

Το μεσημέρι ο Δώνης έριξε τις βόμβες στη NOVA, το απόγευμα ο Γιαννακόπουλος έδωσε μια άκρως επιθετική συνέντευξη Τύπου, το βράδυ οι διαρροές που υπήρξαν για τα όσα μετέφερε η πλευρά Αλαφούζου προς τον Δώνη έκαναν άπαντες να αναρωτιούνται αν μπορούν όλα αυτά να συμβαίνουν σε ποδοσφαιρικό σύλλογο. Αν έχει υπάρξει δεύτερο παγκόσμιο φαινόμενο να λέει ο ιδιοκτήτης σε προπονητή ότι δεν έχει λόγο στον σχεδιασμό της ομάδας!

Ο ίδιος ιδιοκτήτης που κάποτε είχε δώσει την ομάδα εν λευκώ στον Αντρέα Στραματσόνι, έναν άνθρωπο που ήρθε, τα διέλυσε όλα, έκανε ακριβές μεταγραφές που δεν του βγήκαν, έπεισε τον Αλαφούζο πως θα πάρει το πρωτάθλημα και αν τον κρατούσε λίγο ακόμα ο Παναθηναϊκός μπορεί να τον είχε ρίξει κατηγορία. Κι όμως, ο Αλαφούζος είχε πειστεί πως ο Στραματσόνι μπορεί να τον οδηγήσει σε πρωτάθλημα και είναι έτοιμος να… καθαρίσει τον Δώνη, που έβαλε πλάτη στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας της ομάδας, που δέχτηκε να δουλεύει με αμούστακα παιδιά, που έκανε κανονική ομάδα αυτά τα αμούστακα παιδιά και που αν δεν ήταν ο Αλαφούζος, του χρόνου η ομάδα θα έπαιζε στην Ευρώπη!

Κι από εκεί που ο Παναθηναϊκός του Δώνη κατάφερε να φέρει στο γήπεδο 25-30.000 κόσμο – όχι σε παραδοσιακό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αλλά – απέναντι στον ΠΑΟΚ, εκεί που αυτός ο κόσμος χαιρόταν ξανά λίγο ποδόσφαιρο, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, εκεί που η ομάδα έχει μόλις δύο ήττες το τελευταίο τρίμηνο και μοιράζει… τριάρες, εκεί που λες «δόξα τω θεώ έγινε ο Παναθηναϊκός ξανά κανονική ομάδα», εκεί που κρυφό μουρμούριζες πως του χρόνου με 2-3 ακόμα καλές κινήσεις θα κοιτάξεις και πιο ψηλά, τρως μια… ανάποδη, επιστρέφεις στη μίζερη καθημερινότητα που σου έχει επιβληθεί εδώ και χρόνια, ακούς για μπάτζετ που δε θα ανέβουν, για προπονητή που δεν έχει λόγο, ακούς και ένα «ή εσύ ή ο γιος σου» και ξανά απ’ την αρχή. Απ’ το «δόξα τω θεώ» στο «βοήθα Παναγιά».

Μου είναι αδύνατον να χωνέψω πως όλα αυτά έχουν συμβεί μέσα σε δύο μέρες σε έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο ο οποίος έχει τέτοια ιστορία, έχει τόσο κόσμο πίσω του, έχει πολλούς τίτλους και αμέτρητες διακρίσεις. Είναι αδύνατον να πειστείς ότι κάποιος τα κάνει όλα αυτά γιατί θέλει το καλό του συλλόγου και επιθυμεί να τον δει να γίνεται ξανά μεγάλος.

Συγνώμη αλλά με τέτοιες συμπεριφορές, με τέτοιους χειρισμούς και με τέτοια έλλειψη σεβασμού απέναντι σε ανθρώπους που έχουν δώσει τόσα πολλά για τον σύλλογο, ο Παναθηναϊκός δεν θα γίνει ποτέ ξανά μεγάλος.

Δεν ξέρω τι μπορεί να έχει στο μυαλό του ο Αλαφούζος, δεν ξέρω ποιοι από τους συνεργάτες του μπορεί να τον συμβουλεύουν, δεν ξέρω που θέλει να φτάσει πάλι τον Παναθηναϊκό, τώρα που άρχισε να ασχολείται εκ νέου ενεργά μαζί του. Όμως θα πρέπει πια να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε αρκετά σοβαρά αν όλοι εκείνοι που κάνουν λόγο για θεωρίες συνομωσίας, για ανθρώπους που μπορεί να βρίσκονται από πίσω ή για επιθυμία να παραμένει ο Παναθηναϊκός τεταρτοπέμπτος για να μην ενοχλεί κανέναν, έχουν τελικά δίκιο…