Οι «θυσίες» για το… ονειρικό πλάνο και ο νέος «μαέστρος» του άξονα

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που προέκυψε από τη χθεσινή αναμέτρηση της ΑΕΚ με τον Παναιτωλικό δεν ήταν η πρόκριση της Ένωσης στα ημιτελικά του κυπέλλου. Η ΑΕΚ αγωνιστικά έκανε το προβλεπόμενο και τίποτα παραπάνω. Δεν νομίζω πως υπήρχε κανείς που να είχε αγωνία αναφορικά με το ποια ομάδα από τις δύο θα εξασφάλιζε τη συμμετοχή της στους «4» του θεσμού.

Οι Κιτρινόμαυροι με τη σοβαρότητα που τους χαρακτηρίζει αγωνιστικά το τελευταίο διάστημα δεν θα μπορούσαν να αφήσουν και πολλά περιθώρια στην ομάδα του Αγρινίου. Όπως και έγινε.

Εκείνο που σηκώνει κουβέντα και μπόλικη ανάλυση είναι η αξιολόγηση της συνύπαρξης των Ολιβέιρα, Λιβάγια, Αραούχο, αλλά και Μάνταλου, στην ενδεκάδα. Οι «Fantastic Four» της ΑΕΚ έπαιξαν για πρώτη φορά μαζί και το συμπέρασμα του εν λόγω πλάνου είναι μάλλον… μπερδεμένο.

Είναι σαφές πως με τη συμμετοχή και των τεσσάρων ποδοσφαιριστών στην ενδεκάδα η ΑΕΚ ξεχειλίζει από ποιότητα. Η Ένωση διαθέτει τέσσερις παίκτες ικανούς να αλλάξουν τις ισορροπίες ενός αγώνα με μια τους ενέργεια. Ακόμα και αγώνων που δεν της πηγαίνουν καλά.

Χθες, η Ένωση έφτασε σε τέσσερα γκολ στηριζόμενη κυρίως σε αυτό. Σε κάποιες συνεργασίες ή εκλάμψεις των πολύ ποιοτικών παικτών που διαθέτει από το κέντρο και μπροστά. Απέναντι στον Παναιτωλικό αποδείχθηκε αρκετό και παράλληλα… ακίνδυνο.

Διότι είναι σαφές πως με αυτή την επιλογή κάτι κερδίζεις, αλλά και κάτι χάνεις. Αμυντικά για παράδειγμα ενδεχομένως να προέκυπταν ζητήματα απέναντι σε έναν αντίπαλο πιο επιθετικό και ποιοτικά καλύτερο, που θα αξιοποιούσε περισσότερο τις πτέρυγες.

Ο Μάσιμο Καρέρα δήλωσε μετά το ματς πως ειδικά στο πρώτο ημίχρονο υπήρχαν παίκτες που έπαιζαν για τον εαυτό τους. Ενώ προ ημερών, σε σχετική ερώτηση για τη συνύπαρξη των εν λόγω παικτών στο ίδιο σχήμα είχε απαντήσει πως για να γίνει ένα τέτοιο πλάνο λειτουργικό, θα πρέπει οι ποδοσφαιριστές του να είναι έτοιμοι να θυσιαστούν για την ομάδα.

Το τελευταίο σενάριο θέλει πολλή δουλειά και ακόμα περισσότερη διάθεση από τους «εμπλεκόμενους» στη συζήτηση για να εφαρμοστεί. Δεν είμαι σίγουρος πως μπορεί να συμβεί για να είμαι ειλικρινής.

Η ΑΕΚ έχει την τύχη να διαθέτει στις τάξεις της μια επιθετική τριάδα πολύ πολύ υψηλού επιπέδου. Μια τριάδα που όμοιά της πιθανότατα δεν είχε στο παρελθόν. Όμως επί της ουσίας μιλάμε για τρεις επιθετικούς, κανείς εκ των οποίων δεν είναι μαθημένος να παίζει μακριά από το κουτί. Και ειδικά στα άκρα.

Ο Καρέρα βρίσκεται στην ευχάριστη και συνάμα δύσκολη θέση να διαχειριστεί τρία επιθετικά «υπερόπλα». Το πώς θα το κάνει αυτό θα το δούμε στην πορεία. Εκτιμώ πάντως πως οι πιθανότητες να δούμε ξανά τον εν λόγω σχηματισμό, τουλάχιστον στα μεγάλα ματς που έρχονται στο φινάλε της σεζόν (πλέι οφ αλλά και κύπελλο), δεν είναι πολλές.

Πέρα από τα συμπεράσματα που βγαίνουν για την τριάδα των Ολιβέιρα, Αραούχο, Λιβάγια, με τον Μάνταλο πίσω τους, νομίζω χρήζει ξεχωριστής αναφοράς και η εμφάνιση του Νέναντ Κρίστισιτς. Ο Σέρβος μέσος είναι όλα τα λεφτά για την Ένωση εδώ και καιρό. Ένας ολοκληρωμένος μέσος, που καταθέτει στο γήπεδο την τεράστια ποδοσφαιρική του αξία σε κάθε ματς και χωρίς… εκπτώσεις.

Ο Κρίστισιτς αποδεικνύει με την εικόνα του στο γήπεδο γιατί η ΑΕΚ προχώρησε πέρυσι τον Γενάρη στην υπέρβαση της απόκτησής του (πληρώνοντας κοντά στις 500.000 ευρώ στον Ερυθρό Αστέρα για να τον κάνει δικό της έξι μήνες πριν τελειώσει το συμβόλαιό του) και τι μπορεί να περιμένει από εκείνον. Είναι σαφές πως το κέντρο της ομάδας έχει αποκτήσει ξανά τον «μαέστρο» του.

Ο Σέρβος χαφ είναι ο ρυθμιστής του άξονα της ΑΕΚ και τολμώ να πω της συνολικής λειτουργίας της! Ο παίκτης που προσφέρει ισορροπία στο παιχνίδι της, δίνει λύσεις ανασταλτικά, καλύπτει χώρους, δημιουργεί και πλέον εκτελεί. Το τελευταίο ας το κρατήσουμε διότι δεν ήταν συνηθισμένο να συμβαίνει με τους μέσους της Ένωσης τα τελευταία χρόνια.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

ΥΓ: Η ΑΕΚ απέκτησε τον Αραούχο, έχει στις τάξεις της τον Λιβάγια, όμως το μεγάλο της επιθετικό «όπλο» ήταν και παραμένει ο Νέλσον Ολιβέιρα. Ο Πορτογάλος φορ είναι ένας επιθετικός άλλης εντελώς κλάσης, έχοντας ανεβάσει κατά πολύ πλέον τον πήχη της θέσης. Πολύ πιο πάνω από εκεί που τον είχαν οι δύο συμπαίκτες του, αλλά ακόμα και ο Έκι Πόνσε.