Να του ανάψουν λαμπάδα ίσα με το μπόι του(ς)…

Μετά το παιχνίδι με την Λαμία ο Πέδρο Μαρτίνς  μπορεί να αισθάνεται ανακουφισμένος. Ικανοποιημένος όμως, σε καμία περίπτωση. Η ανακούφιση προκύπτει από το «καλά που δεν πάθαμε και τίποτα». Ο Ολυμπιακός προκρίθηκε, κανένας παίκτης δεν τραυματίστηκε και πάμε παρακάτω. Μέχρι εκεί. Διότι από εκεί και πέρα, όσα διαπίστωσε ο προπονητής του Ολυμπιακού θα πρέπει να τον κάνουν να προβληματίζεται.

Όλα, με λαμπερή εξαίρεση τον τριανταπεντάχρονο Ματιέ Βλαμπουενά. Ο μικρόσωμος Γάλλος μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο διασώζοντας την ομάδα του και τον προπονητή του. Το σημειώνω γιατί έτσι κι ο Ολυμπιακός έμενε έξω για δεύτερη φορά στη σειρά από την Λαμία ο κόουτς θα βρισκόταν σε θέση απολογούμενου. Κι αυτό γιατί δεν είχες υπολογίσει σωστά την κατάσταση δυο φορές. Την πρώτη όταν πριν από μια εβδομάδα άλλαξε όλη την ομάδα και κατέβασε στη Λαμία μια σύνθεση με αναπληρωματικούς που δεν είχαν ξαναπαίξει μαζί. Τη δεύτερη στη ρεβάνς όταν παράταξε την ομάδα χωρίς τους; Δυο πρώτους σκόρερ που είναι και οι δυο πρώτοι σε ασίστ.

Το διατυπώνω διαφορετικά: τα γκολ που έχουν βάλει και τις ασίστ που έχουν δώσει ο Βαλμπουενά και ο Ελ Αραμπί δεν τα έχουν βάλει και δεν τις έχουν δώσει όλοι οι άλλοι παίκτες του Ολυμπιακού μαζί. Κάτι τέτοιο το λαμβάνεις σοβαρά υπόψη σου όταν μάλιστα έχεις απέναντί σου έναν αντίπαλο που σου έχει ήδη κλείσει μια φορά το σπίτι κι έχει δημιουργήσει κάποιες προϋποθέσεις να στο ξανακλείσει. Κάπως έτσι το ημίχρονο ολοκληρώθηκε με την Λαμία να προηγείται και το φάντασμα του αποκλεισμού να κόβει βόλτες πάνω από το Φάληρο. Μα είναι κολακευτικό για τον Ολυμπιακό να δεχτεί κανείς πως η ομάδα του επιθετικά εξαρτάται από δυο παίκτες. Δεν είναι κολακευτικό αλλά να που είναι αλήθεια. Μέχρι πριν από λίγο καιρό δεν ήταν έτσι. Όμως, ο Ποντένσε παίζει αλλού πια και ο Σουντανί είναι τραυματίας.

Εδώ πρέπει να αποδοθεί ένα εύσημο στον προπονητή του Ολυμπιακού. Η επιστροφή του Χασάν είναι έργο της δικής του επιμονής. Ο Αιγύπτιος ήδη κάνει την δουλειά που θέλει ο προπονητής του. Η εκτέλεση μετά την σέντρα του Βαλμπουενά είναι εκπληκτική. Η δε πάσα που βγάζει αμέσως μετά στον Ελ Αραμπί, ονειρώδης. Από εκεί και πέρα τα προβλήματα είναι πολλά και έκαναν (πάλι) την εμφάνισή τους στο ματς με τη Λαμία. Ο Γκασπάρ δεν είναι Ομάρ, ο Φορτούνης δεν είναι (ακόμα) Φορτούνης και ο Μασούρας με τον Γκιγιέρμε είναι εκτός φόρμας. Με όλα τούτα μαζεμένα ο Σισέ αναδεικνύεται σε πρόσωπο του αγώνα. Βάζει δυο παλικαρίσια γκολ με κεφαλιά κι εκεί που λες ότι επανέρχεται κάνει το αστείο πέναλτι και σε βάζει να αναρωτιέσαι αν θα απαλλαγεί ποτέ από παιδικές ποδοσφαιρικές ασθένειες που δεν συνάδουν με φτασμένο παίκτη επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ.

Αναρωτιέσαι ακόμα γιατί τρία χρόνια τώρα δεν του έχουν μάθει ορισμένα βασικά πράγματα. Ας είναι. Ο Ολυμπιακός πήρε την πρόκριση χάρη στην μαεστρία και το ασίγαστο πάθος του Βαλμπουενά. Πάθος που στο πρώτο ημίχρονο έλειπε από τον ολίγο μπλαζέ και πολύ φλύαρο Ολυμπιακό η εμφάνισή του θα πρέπει εκτός από την ανακούφισή να λειτουργήσει κι ως ένα καμπανάκι. Μέσα στα αποδυτήρια.

MUST READ

Όλα τα δεδομένα για το νέο συμβόλαιο του Νίκολα Μιλουτίνοφ (pic)

Η ολιγόλεπτη εμφάνιση του Μορ δεν άφησε περιθώρια να διαπιστώσουμε κατά πόσο μπορεί να καλύψει το κενό του Ποντένσε. Αν δεν μπορεί τότε στον Ολυμπιακό δεν υπάρχει εξτρέμ που να πηγαίνει πάνω στον αντίπαλο για να τον προσπεράσει και να μπει με την μπάλα στην περιοχή. Πρόβλημα μεγάλο όταν καλείσαι να αντιμετωπίσεις και να τρυπήσεις κλειστές άμυνες όπως αυτή της Λαμίας…