Μπορεί ο Ιβάν Σαββίδης να τον τρέχει μέχρι τον Αρειο Πάγο για να μην του δώσει αυτά που -τα δικαστήρια λένε- ότι του οφείλει αλλά ο κόουτς του τριφυλλιού παίρνει την πιο γλυκιά εκδίκηση για αυτή την ταλαιπωρία. Εδεσε κόμπο τον Φερέιρα και του πήρε το ντέρμπι εξαφανίζοντας για πάνω από μια ώρα τον ΠΑΟΚ από το γήπεδο…
Το γράφω χωρίς καμιά πρόθεση να μειώσω τον Αμπελ Φερέιρα. Ισως είναι σπουδαίος προπονητής και θα κάνει εξαιρετικά πράγματα στη συνέχεια της καριέρας του. Ισως και με τον ΠΑΟΚ. Στην φάση που βρισκόμαστε δεν είναι καλύτερος από τον Γιώργο Δώνη. Τουλάχιστον στο διάβασμα του αντιπάλου και στην προετοιμασία του παιχνιδιού. Μιλώντας για ατομική ποιότητα δεν υπάρχει αμφιβολία, παρά τα όσα είδαμε στο ΟΑΚΑ, ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ υπερτερούν και μάλιστα κατά πολύ.
Σαν ομάδες όμως μέσα στο γήπεδο η διαφορά του Παναθηναϊκού από τον ΠΑΟΚ ήταν η μέρα με τη νύχτα. Αυτή η διαφορά είναι έργο Δώνη. Μπορεί ο Ιβάν Σαββίδης να τον τρέχει μέχρι τον Αρειο Πάγο για να μην του δώσει αυτά που τα δικαστήρια λένε ότι του οφείλει αλλά ο κόουτς του τριφυλλιού παίρνει την ποιο γλυκιά εκδίκηση για αυτή την ταλαιπωρία. Εδεσε κόμπο τον Φερέιρα και του πήρε το ντέρμπι εξαφανίζοντας για πάνω από μια ώρα τον ΠΑΟΚ από το γήπεδο.
Ο Παναθηναϊκός εξουθένωσε τον ΠΑΟΚ και τον ανάγκασε σε απανωτά λάθη βγάζοντας παίκτες ανάμεσα στη μεσαία γραμμή και την άμυνα. Ανάμεσα στον Εσίτι που έπαιζε κλασσικός αμυντικός χαφ και τον Ιγκανσον και Βαρέλα, εμφανίζοντας τρεις και τέσσερεις παίκτες του Δώνη αλλάζοντας την μπάλα. Προκαλώ τους μερακλήδες του ποδοσφαίρου να ξαναδούν το ματς και να παρακολουθήσουν πως ο Παναθηναϊκός κυριαρχούσε ανάμεσα στις δυο ζώνες του ΠΑΟΚ χαλώντας του την όποια αγωνιστική ισορροπία και δημιουργώντας αριθμητικό πλεονέκτημα πριν οι παίκτες του πρωταθλητή επιστρέψουν για να πάρουν τις θέσεις τους και να τακτοποιηθούν μέσα στο γήπεδο.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να βρίσκεται με τρεις και τέσσερεις παίκτες μέσα στην περιοχή του Ζίβκοβιτς την ώρα που κάποιος συμπαίκτης τους ετοιμαζόταν είτε να πασάρει είτε να σεντράρει. Ο Ινγκασον και ο Βαρέλα «θαμπωμένοι» από την πράσινη πολυκοσμία πετούσαν την μπάλα πάνω τους και έδιναν την δυνατότητα για επιθέσεις ενώ ο Μίσιτς (εντυπωσιακός παίκτης ) και ο Μαουρίσιο είχαν περάσει τη μεσαία γραμμή και πήγαιναν προς την περιοχή του Διούδη. Με δεδομένο ότι δεν είναι και οι ταχύτεροι χαφ δεν πρόφταναν να γυρίσουν όταν οι πράσινοι έφερναν την μπάλα σε θέση βολής μέσα από την περιοχή.
Η ιστορία του ματς γράφτηκε κάπως έτσι και ο Φερέιρα έχει τώρα χρόνο στην διάθεσή του να σκεφτεί τι έγινε και να κατανοήσει πως την πάτησε. Εχει χρόνο στον βαθμό βέβαια που δεν θα δημιουργηθεί στη Θεσσαλονίκη ένα κλίμα ικανό να τον παρασύρει… Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται εδώ και εβδομάδες σε κακό φεγγάρι. Παίρνει νίκες αγκομαχώντας. Στο ΟΑΚΑ εμφάνισε εικόνα αιφνιδιασμένης και ανήμπορής ομάδας. Την ευθύνη για αυτό αναλαμβάνουν εξολοκλήρου ο Δώνης και οι παίκτες του.
Ο Παναθηναϊκός ήταν αυτό που είχε στο μυαλό του ο προπονητής όταν -ντάλα καλοκαίρι- δήλωνε πως η ομάδα του θα κάνει πορεία πρωταθλητισμού. Δεν το πέτυχε όταν έπεφταν τα φύλλα από τα δέντρα το πετυχαίνει τώρα που ανθίζουν οι αμυγδαλιές. Το πετυχαίνει όμως…