Χρόνια πολλά Βασίλη Χατζηπαναγή! (vids)

Γενέθλια έχει σημερα ένας από τους μεγαλύτερους αρτίστες που κόσμισαν τα ελληνικά γήπεδα. Ο λόγος για τον Βασίλη Χατζηπαναγή.

Ρουντόλφ Χαμέτοβιτς Νουρέγιεφ: ταταρικής καταγωγής Ρώσος χορευτής και χορογράφος, ένας εκ των κορυφαίων του 20ου αιώνα στο κλασικό μπαλέτο.

Βασίλης Χατζηπαναγής: Έλληνας ποδοσφαιριστής… χορευτής, πιθανόν ο καλύτερος όλων των εποχών, πιθανόν ο πιο αδικημένος. Γεννήθηκε σαν σήμερα 26 Οκτωβρίου του 1954 στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ένωσης. Το 1975, στα 21 του, έφυγε από την Παχτακόρ, ήρθε στην Ελλάδα για τον Ηρακλή και του «ορκίστηκε» αιώνια αγάπη (αγωνίστηκε με την φανέλα του για μια 15ετία).

Έθεσε το ταλέντο του στις υπηρεσίες του «Γηραιού», τον βοήθησε να φτάσει στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας του 1976 (σε έναν από τους πλέον εντυπωσιακούς τελικούς στην Ιστορία) απέναντι στον Ολυμπιακό.

Κι ακόμα κι αν πήρε έναν και μοναδικό τίτλο, ακόμα κι αν δεν δοκίμασε ποτέ την τύχη του σε άλλη ομάδα πέραν του ιστορικού Ηρακλή, κέρδισε κάτι που «ζυγίζει» τόνους. Έγινε σύμβολο, σημαία και καμάρι μιας ολόκληρης ομάδας. Ταυτίστηκε με την ιστορία της και τις πιο ένδοξες στιγμές της.

Το Καυταντζόγλειο γέμιζε για χάρη του, προσέφερε θέαμα, δεν έπαιζε απλά ποδόσφαιρο. Το μεγάλο του όνειρο ήταν να φορέσει την φανέλα με το Εθνόσημο, δεν υλοποιήθηκε ποτέ! Το έφερε βαρέως για χρόνια, ήταν το μεγάλο του μαράζι.Πριν έρθει στη χώρα μας αγωνίστηκε με τις σοβιετικές εθνικές ομάδες ελπίδων και εφήβων και στην Ολυμπιακή ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης.

Φόρεσε τα γαλανόλευκα μονάχα σε ένα φιλικό παιχνίδι κατά της Πολωνίας στις 6 Μαΐου 1976, στο γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας. «Είχα πάει τόσες φορές στη Σοβιετική Ένωση για να πάρω την ελευθέρας αλλά τζίφος», δήλωσε ο ίδιος σε συνέντευη που παραχώρησε στην εφημερίδα τα ΝΕΑ.

Στις 14 Μαρτίου του 1982, έπεισε και τους ολίγους δύσπιστους, βρήκε τη δική του θέση στην αιωνιότητα των αναμνήσεων. Σε μια αναμέτρηση του Ηρακλή απέναντι στην ΑΕΚ (3-2) ο «Βάσια» είχε την μπάλα στα πόδια του και πήγαινε προς την «κιτρινόμαυρη» περιοχή, ο Τάκης Στυλιανόπουλος , αμυντικός της Ένωσης, έτρεξε να τον μαρκάρει. Μάταια. Είχε απέναντί του τον… Έλληνα Φερνάντο Ρεδόνδο που του έκανε μια ντρίμπλα ασύλληπτη, γνωστή στην Ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ως «η ντρίμπλα του αιώνα», κι όχι άδικα.

Για του λόγου το αληθές, δείτε:

Τελευταία του… χορευτική παράσταση, ανήμερα των γενεθλιών του,στον αγώνα του Ηρακλή για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ ενάντια στην Βαλένθια. Στη μοναδική του συμμετοχή σε αγώνα ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Παρότι το ταλέντο του «ούρλιαζε» για χρόνια πολύ παραπάνω από τα στενά περιορισμένα όρια της Ελλάδας. Ήταν ένας παίκτης για ευρωπαϊκά «σαλόνια».

Το 2003, με την ευκαιρία του εορτασμού των 50 χρόνων από την ίδρυση της UEFA, ανακηρύχθηκε κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 χρόνων από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία.

Πάρτε εδώ μια γεύση του ταλέντου του:

Χρόνια πολλά μάγε!