Όταν το ελληνικό ποδόσφαιρο γίνεται έρμαιο πρακτικών που παραπέμπουν σε ρωσική μαφία

Τα όσα συνέβησαν χθες στον Βόλο εντός αγωνιστικού χώρου, όπου η διαιτησία βρισκόταν εμφανώς σε εντεταλμένη υπηρεσία, αλλά και εκτός, με τον Μπέο να κάθεται στον πάγκο ως…. διερμηνέας (μάλλον ειρωνικό αν αναλογιστεί κανείς ότι χρειάζεται κανονικός μεταφραστής για να σώσει την ελληνική γλώσσα από τον πλέον στυγνό δολοφόνο της), κάθε άλλο παρά έκπληξη αποτελούν για τα δεδομένα της «εξυγίανσης» που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.

Οπότε δεν χρήζουν περαιτέρω σχολιασμού. Βλέπετε, η απόλυτη φαιδρότητα αναδείχθηκε σε όλο της το μεγαλείο μερικές ώρες αργότερα με το ΚΑΝΟΝΙΚΟ παραλήρημα των εμπνευστών της ανακοίνωσης του ΠΑΟΚ. Βλέπετε είναι τουλάχιστον προκλητικό να το παίζουν τιμητές των πάντων εκείνοι που κατέστησαν το ελληνικό ποδόσφαιρο έρμαιο σε λογικές και πρακτικές που παραπέμπουν στη ρωσική μαφία. Εκείνοι που επιχείρησαν να δείξουν πυγμή με μπράβους και περίστροφα μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, εκείνοι που έτρεφαν στους κόλπους τους κάθε είδους πρόθυμο να επιστρατεύσει δωροδοκίες, εκβιασμούς, ακόμη και βομβιστικές επιθέσεις προκειμένου να εξυπηρετηθούν σκοτεινά συμφέροντα και επιδιώξεις.

Με τις πλάτες της προηγούμενης κυβέρνησης που τους υποσχέθηκε και τελικά τους χάρισε το πρωτάθλημα των Πρεσπών έστησαν ένα πρωτοφανές ποδοσφαιρικό κουκλοθέατρο με μαριονέτες τον Γραμμένο, τον Περέιρα και τους υπόλοιπους, οι οποίοι είναι έτοιμοι να ικανοποιήσουν κάθε επιθυμία των επίδοξων μεγαλοτσιφλικάδων τους ποδοσφαίρου μας. Ακόμη κι αν χρειαστεί να εκτεθούν στα μάτια ολόκληρης της Ελλάδας, ακόμη κι αν χρειαστεί να φλερτάρουν με την παρατυπία (έως και την παρανομία) όπως συνέβη το περασμένο καλοκαίρι, που για να προωθήσουν τα αρρωστημένα σχέδιά τους δεν δίστασαν να προσπαθήσουν να επιβάλουν την αποδοχή της πολυϊδιοκτησίας, ώστε να προσφέρουν νομική κάλυψη στην πρωτοφανή δράση των παραρτημάτων τύπου Μπέου και Πανόπουλου.

To μόνο βέβαιο, είναι ότι η κατάσταση αυτή, που ήρθε εν είδει εισαγόμενου προϊόντος από τις ρωσικές στέπες όπου επιβάλλεται ο νόμος του δήθεν ισχυρού δεν μπορεί να έχει συνέχεια. Μοιραία θα υπάρξουν αντιδράσεις που πιθανόν να οδηγηθούν σε ανεξέλεγκτες ατραπούς. Γι’ αυτό κανείς δεν μπορεί πια να παραμένει σιωπηλός και να παρακολουθεί ως θεατής με τα χέρια σταυρωμένα, την δράση αυτού του σαθρού ποδοσφαιρικού συστήματος, που γιγαντώθηκε από ένα άλλο, εξίσου σαθρό σύστημα πολιτικής εξουσίας, το οποίο εργαλειοποίησε (και) το ποδόσφαιρο για να πλήξει μέχρι… εξόντωσης όσους αντιστέκονταν στα σχέδιά του, αβαντάροντας ταυτόχρονα σκανδαλωδώς όσους έδειχναν προθυμία να… παίξουν μπάλα στο γήπεδό του.

Κάπως έτσι, τις δημόσιες υποσχέσεις για το πρωτάθλημα στον ΠΑΟΚ (που σε αντίθεση με το μετρό της Θεσσαλονίκης υλοποιήθηκαν), διαδέχονταν οι τροπολογίες για την διαγραφή προστίμων και μια σειρά άλλων ρουσφετιών. Σε αντάλλαγμα, τα ΜΜΕ του ευεργέτη από το Ροστόφ στήριζαν δυναμικά το μπλοκ Τσίπρα-Καμμένου (το ίδιο συμβαίνει βεβαίως και τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ), ενώ ο ίδιος φρόντιζε να στείλει σαφή μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση, λέγοντας πως ο Μητσοτάκης δεν θα γινόταν ποτέ πρωθυπουργός.

Μια παρέμβαση πρωτόγνωρη για τα δεδομένα, όχι μόνο της χώρας, αλλά ολόκληρου του δυτικού κόσμου, που ουδείς επιχειρηματίας είχε τολμήσει να διανοηθεί στο πρόσφατο ή το απώτερο παρελθόν. Οφείλουν λοιπόν άπαντες πια να δώσουν στίγμα, για να ξεκαθαριστεί το τοπίο. Από τον υφυπουργό Αθλητισμού, μέχρι το σύνολο των αρμοδίων Αρχών, καθώς και όλων όσων έχουν το μίνιμουμ της ευαισθησίας, προκειμένου επιτέλους το ποδόσφαιρο να πάψει να αποτελεί καταφύγιο για κάθε είδους αγνώστου προέλευσης κεφάλαια και λαθρόβιων επιχειρηματικών κύκλων.