Λουτσιάνο – Τσάβες – Χίλιεμαρκ: Πως ο σχεδιασμός του Ουζουνίδη έγινε σμπαράλια

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης ήταν εκείνος που το περασμένο καλοκαίρι τους διάλεξε και τους τρεις. Είχε στο μυαλό του πως με την παρουσία τους θα καλύψει το κενό που άφηναν πίσω τους παίκτες όπως ο Μπεργκ, ο Εμποκού, ο Ζέκα, ο Κλωναρίδης, ο Λέτο. Ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν ποιότητα στη μεσοεπιθετική γραμμή του και στα σχέδια του προπονητή της ομάδας οι Όσκαρ Χίλιεμαρκ, Λουτσιάνο Νέβες και Αντρές Τσάβες ήταν οι ποδοσφαιριστές που θα την έδιναν και θα πρόσφεραν το κάτι παραπάνω.

Ωστόσο τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ διαφορετικά απ’ ότι τα είχε σχεδιάσει ο Ουζουνίδης και τα είχε φανταστεί ο κόσμος του Παναθηναϊκού. Διότι πλάι στα ονόματα των τριών πιο φανταχτερών μεταγραφών του καλοκαιριού, μπαίνει ένα μεγάλο και ολοστρόγγυλο μηδενικό όσον αφορά την προσφορά τους. Ένα μηδενικό που σαφέστατα επηρέασε την γενικότερη παρουσία της ομάδας εντός αγωνιστικού χώρου και έπαιξε σημαντικό ρόλο στη φτωχή παραγωγικότητα που παρουσίασαν οι πράσινοι σε αυτό το διάστημα.

Επί της ουσίας, ο Παναθηναϊκός ήταν σαν να μην έκανε ποτέ τις συγκεκριμένες μεταγραφικές κινήσεις, με αποτέλεσμα τα σχέδια του Ουζουνίδη να γίνουν σμπαράλια και οι αλχημείες που αναγκάστηκε να κάνει ο Έλληνας προπονητής για να καλύψει τα κενά να αποτελούν απλά μπαλώματα που δεν έλυναν το πρόβλημα.

Τι ήθελε ο Ουζουνίδης

Ο προπονητής του Παναθηναϊκού ήθελε τον Όσκαρ Χίλιεμαρκ σε ρόλο box to box. Δηλαδή τον παίκτη που θα έπαιρνε την πρώτη μπάλα από την άμυνα, που θα την μοίραζε, που θα την κουβαλούσε. Κάτι σαν τον Ζέκα, αλλά με περισσότερες επιθετικές πρωτοβουλίες και με σαφώς πιο έντονη παρουσία στην αντίπαλη περιοχή.

Έναν μέσο – ηγέτη, ο οποίος θα πρόσφερε και στο σκοράρισμα και η παρουσία του στον άξονα θα ήταν επιβλητική. Όμως ο Χίλιεμαρκ που όλοι είδαμε σε αυτό το εξάμηνο, με πολύ λίγες εξαιρέσεις, δεν εμφάνισε τίποτα απ’ όλα αυτά.

Την ώρα που ο Ουζουνίδης αναζητούσε το καλό πρόσωπο του Σουηδού, έχασε ένα από τα πιο σημαντικά όπλα της φαρέτρας του και του αγωνιστικού πλάνου που είχε στο μυαλό του: στις 20 Σεπτεμβρίου, στο ματς με τη Λάρισα για το Κύπελλο, ο Λουτσιάνο τραυματίστηκε και η διάγνωση σόκαρε. Ρήξη χιαστών και ένα εξάμηνο το λιγότερο εκτός γηπέδων.

Ένας ποδοσφαιριστής που προοριζόταν και για τη θέση «10», πίσω από τον επιθετικό, αλλά και για τον ρόλο του δεύτερου επιθετικού στο πλάι του Τσάβες ή του Μολίνς, έσβηνε από τα πλάνα του Ουζουνίδη μέσα σε λίγα λεπτά. Και μάλιστα τη στιγμή που ο Λουτσιάνο έδειχνε να προσαρμόζεται ολοένα και περισσότερο και στο στυλ παιχνιδιού και στα «θέλω» του Ουζουνίδη. Αποτέλεσε ίσως το μεγαλύτερο πλήγμα για τον προπονητή του Παναθηναϊκού ο τραυματισμός του Λουτσιάνο κι ας μην είχε δώσει ακόμα ο Βραζιλιάνος όλα αυτά που περιμέναμε. Έδειχνε, όμως, πως είναι ένας ποδοσφαιριστής που όταν θα προσαρμοζόταν σε αυτό που ήθελε ο προπονητής του, θα έδινε πολλά. Ποιοτικός και με αριστερό πόδι – φαρμάκι.

Ο Ουζουνίδης αναγκάστηκε να βάζει τον Άλτμαν σε αυτό τον ρόλο, ακόμα και σε ρόλο δεύτερου επιθετικού, αλλά ο Ισραηλινός είναι άλλου στυλ ποδοσφαιριστής. Και άλλου επιπέδου, αφού δεν έχει την ποιότητα να ανταποκριθεί σε καθήκοντα που απαιτεί ένας ρόλος πρωταγωνιστικός.

Τσάβες, η μεγάλη απογοήτευση

Κακά τα ψέματα. Ο Αντρές Τσάβες δεν είχε ούτε τα νούμερα, ούτε και τις προϋποθέσεις για να έρθει και να φορέσει απευθείας τα παπούτσια του Μπεργκ. Δύσκολα θα μπορούσε να φτάσει τον Σουηδό επιθετικό, που είναι από τους πιο σπουδαίους φορ που φόρεσαν τη φανέλα του Παναθηναϊκού.

Περισσότερο η Αργεντινή, ο τρόπος που πανηγύριζε τα γκολ – όπως συμβαίνει με τους Λατινοαμερικάνους – αλλά και η ανάγκη του κόσμου να βρει ένα νέο είδωλο και ένα σημείο – κατατεθέν για να σταθεί και να ελπίζει πως κάτι καλό θα γίνει, ήταν τα στοιχεία που τον μετέτρεψαν σε ένα βράδυ στον αγαπημένο παίκτη, παρά αυτή καθ’ αυτή η αξία του.

Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό και τον Ουζουνίδη, η προσγείωση στην πραγματικότητα ήρθε και σύντομα και απότομα. Παρά το ξεκίνημα με γκολ του Τσάβες στα Χανιά, η συνέχεια ήταν εντελώς διαφορετική. Κακή εξωγηπεδική ζωή, περισσότερες χαμένες ευκαιρίες παρά γκολ στα λίγα ματς που αγωνίστηκε, τραυματισμός που τον κράτησε έξω για δύο μήνες και μετά «κοπάνα» για την Αργεντινή.

Ο Ουζουνίδης αναγκάστηκε να παίζει με τον Μολίνς στην επίθεση και να ψάχνει άλλες λύσεις όταν ο Σουηδός είτε είχε πρόβλημα, είτε ήταν κουρασμένος. Έμεινε επί της ουσίας από «εννιάρι» σε μια σεζόν που ο Παναθηναϊκός το είχε ανάγκη, αφού γκολ από τις «πίσω γραμμές» δεν βρίσκει ούτε με αίτηση.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Η συγκεκριμένη «αγία Τριάδα» της μεσοεπιθετικής γραμμής του Παναθηναϊκού εξελίχθηκε τελικά στο μεγαλύτερο αγωνιστικό πρόβλημα του Ουζουνίδη. Δεν βοήθησαν ποτέ και δεν υπήρχαν επιλογές για να αντικατασταθούν. Αποτέλεσμα: ο Παναθηναϊκός να κλείσει τον πρώτο γύρο με μόλις 11 γκολ ενεργητικό, έχοντας την τρίτη χειρότερη άμυνα: λιγότερα γκολ από εκείνον έχουν οι Πλατανιάς (7) και οι Κέρκυρα και Λεβαδειακός (από δέκα).