Γιουσέφ Ελ Αραμπί: Με κεφαλιά από το πέναλτι…

Αποκτήθηκε για να αποτελέσει το επιθετικό όπλο του Ολυμπιακού. Τον παίκτη που θα προσφέρει το «εύκολο γκολ», που τόσο λείπει. Και που σε μεγάλο βαθμό, στέρησε από τους Ερυθρόλευκους και το περσινό πρωτάθλημα, αλλά και νίκες. Εχει τα πάνω του και τα κάτω του. Αλλά πάνω από όλα, «έχει» το γκολ. Ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί είναι σέντερ φορ. Κανονικός, «killer» στην περιοχή. Ο παίκτης που χρειάζεσαι για να παίρνεις νίκες, ακόμη και στις όχι καλές βραδιές σου.

Ο Ολυμπιακός πήγε στο Αγρίνιο για να παίξει και να νικήσει. Νίκησε, αλλά δεν έθελξε κιόλας με την παρουσία του. Ηταν καλός, όσο χρειαζόταν. Αλλά το ίδιο είχε κάνει και στη Νέα Σμύρνη. Πάλι με τον τελευταίο. Τι άλλαξε; Αυτή τη φορά είχε σέντερ φορ στην 11άδα του. Έναν παίκτη που ζει για τέτοια παιχνίδια και που μπορεί να τα κερδίσει «μόνος του». Αυτό, δηλαδή, που έκανε κόντρα στον Παναιτωλικό ο Ελ Αραμπί. Ένα ματς στο οποίο τα έκανε όλα: Εδωσε την ασίστ στο πρώτο γκολ του Ποντένσε και πέτυχε τα άλλα δύο της ομάδας του, για να «κλειδώσει» τη νίκη και το τελικό 3-0.

Το πρώτο (41′) από τα δύο γκολ που σημείωσε, ήταν αυτό που ξεχωρίζει έναν γνήσιο σέντερ φορ από έναν καλό επιθετικό. Κεφαλιά, από το… πέναλτι. Κεφαλιά σαν σουτ, που εκτέλεσε τον Κνετ. Μια… κουτουλιά στην μπάλα, σε φουλ ταχύτητα, με ορμή, δύναμη και τη σιγουριά του παίκτη που ξέρει τι πρέπει να κάνει για να σκοράρει. Και σκόραρε. Όπως σκόραρε και στο 45+2. Μέσα σε 6 λεπτά. Εκμεταλλεύτηκε το σάστισμα και την απογοήτευση των αντιπάλων. Περιστροφή στη μικρή περιοχή, σουτ, 3-0 και… τέλος η σεμνή τελετή.

Ο Ελ Αραμπί έφτασε τα 10 γκολ και τις 3 ασίστ σε σύνολο 20 αγώνων με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Σε συνολικά 1.084 αγωνιστικά λεπτά. Σκοράρει ή δίνει ασίστ ανά 83.3 λεπτά συμμετοχής. Και φυσικά είναι πρώτος σκόρερ του Ολυμπιακού. Και 2^ος στο πρωτάθλημα. Σκόραρε κόντρα σε Μπάγερν και Τότεναμ στους ομίλους. Αλλά στο κρίσιμο παιχνίδι με την Κράσνοντας, εκτός έδρας, στα προκριματικά. Σε όλα τα σημαντικά. Εφερε ευθύνη στην ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ, καθώς έχασε μεγάλες ευκαιρίες. Αλλά η συνολική του παρουσία είναι η απάντηση στο ποιος πρέπει να είναι ο βασικός σέντερ φορ του Ολυμπιακού. Ειδικά σε παιχνίδια με αντιπάλους ομάδες που δεν ανοίγονται. Που πρέπει, επιβάλλεται να γεμίσεις την περιοχή και να εκμεταλλευτείς κάθε ευκαιρία, κάθε χιλιοστό που σου προσφέρεται.

Από εκεί και πέρα… Ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη ένα καλό αποτέλεσμα μακριά από την έδρα του. Ένα αποτέλεσμα με γκολ. Για να δείξει ότι αντιδρά. Ότι θα μείνει στην κορυφή επειδή είναι η καλύτερη ομάδα. Και το έκανε.

ΥΓ. Ο Μπρούνο είναι ένας παίκτης που δεν έπαψε στιγμή να παλεύει για να μπορέσει να πάρει μια ευκαιρία. Ο Μαρτίνς μπορεί να του έδωσε σκάρτα 20 λεπτά, αλλά ο Βραζιλιάνος έδειξε ότι είναι λύση. Και από τη στιγμή που ο ίδιος ο προπονητής έχει αποφασίσει ότι ο Μπενζιά δεν είναι τέτοια, ας πάρει τον χρόνο του ο 25χρονος πρώην μέσος του Ατρόμητου. Σίγουρα, σε επίπεδο ταχύτητας, έκρηξης, δύναμης, αλλά και τεχνικής, δεν έχει να ζηλέψει πολλά από τους περισσότερους συμπαίκτες του. Εμπειρία του λείπει.

ΥΓ2. Ο Ουσεϊνού Μπα είχε δείξει από το καλοκαίρι ότι είναι παίκτης με ταλέντο και σπουδαία προοπτική. Η ενεργοποίησή του είναι ένα ευτυχές γεγονός. Και σίγουρα, δεν είναι παίκτης που αξίζει να παίζει κάθε… 1,5 μήνα και να έχει μόλις 3 συμμετοχές έως τώρα.

MUST READ

Ο «καυτός» μήνας του Πετρούσεφ, το πρόβλημα του Ολυμπιακού και το ερωτηματικό (vids)

ΥΓ3. Κακοστημένη παρωδία, που πήγε να τους τη χαλάσει αυτός που πιθανότατα «δεν ήξερε». Τουλάχιστον «ήξεραν» οι άλλοι. Αυτοί που έπρεπε.