Όταν φλυαρείς περιμένοντας να περάσει η ώρα…

Κάπου φαίνεται ότι υπάρχει ένα μπέρδεμα ανάμεσα στη ρητορική και τη φλυαρία. Η πρώτη σε βοηθάει να πείσεις και να πετύχεις τον σκοπό σου. Η δεύτερη είναι χάσιμο χρόνου, κυρίως δικό σου.

Μπορεί να φοβίζει κάπως στην αρχή, αλλά στη συνέχεια δεν ξεγελάει κανέναν. Κι έτσι αντί να πείσει ο φλύαρος, γρήγορα παραδίδεται στην χλεύη.

Ο Ολυμπιακός στη Νέα Σμύρνη φλυάρησε πολύ. Εφτασε σε θηριώδη ποσοστά κατοχής της μπάλας δεν ένοιωσε να απειλείται από τον πανιώνιο και ενδεχομένως να θεώρησε ότι κάποια στιγμή θα ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου για να πετύχει γκολ και να πάρει το παιχνίδι.

Κι όταν πέτυχε το γκολ εξακολούθησε να φλυαρεί παίζοντας περισσότερο με το χρονόμετρο και λιγότερο με τον αντίπαλο.

Κι όταν ο Εμμανουηλίδης πήρε την κάθετη πάσα, δεν μπόρεσε ούτε φάουλ να κάνει για να τον ανακόψει. Γιατί όταν φλυαρείς πέφτουν και τα αντανακλαστικά σου. Όταν εμφανίζεσαι μπλαζέ δεν αντιμετωπίζεις το ενδεχόμενο να γίνει κάθετη πάσα και να ξεχυθεί ένας νεαρός στην επίθεση.

Παίκτες και προπονητής ήξεραν ότι έχουν θέματα στο πρωτάθλημα κάθε φορά που η ομάδα βγαίνει από το Φάληρο. Γκολ με το σταγονόμετρο και πεταμένοι βαθμοί. Θα περίμενε κανείς ότι θα είχαν πάρει το μάθημα τους και θα εμφάνιζαν ανάλογη συμπεριφορά.

Όχι η ισοπαλία, αλλά η γενικότερη παρουσία τους μέσα στο γήπεδο της Νέα Σμύρνης έδειξαν άλλα. Το μήνυμα από την Ξάνθη και το ΟΑΚΑ δεν είχε ληφθεί. Πρώτη ευθύνη στους παίκτες και ακολουθεί ο Μαρτίνς.

Θεωρητικά μιλώντας δεν χρειάζεται προπονητής για να νικήσει ο πρωτοπόρος τον τελευταίο Πανιώνιο. Λάθος θεωρεία. Χρειάζεται κι αυτός είναι ο λόγος που στη θέση του άνευρου Λοβέρα μπήκε ο Βαλμπουενά.

Ο Γάλλος έκανε και πάλι όσα του αναλογούσαν για να νικήσει η ομάδα του αλλά υπήρχε ένα προβληματάκι σχεδόν με όλους τους άλλους. Χτυπητή εξαίρεση ο Ποντένσε που το προσπάθησε έχοντας πολλές τελικές και σουτ που περνούσαν ξυστά από τα δοκάρια.

Κανένας δεν μπορεί να βγάλει από τον λογαριασμό τον ηρωισμό και το πάθος των παικτών του Πανιωνίου. Την διάθεσή τους να παραμείνουν (με κάθε τρόπο) μέσα στο παιχνίδι. Δεν έπαιζε μόνος του ο Ολυμπιακός αλλά δεν έπαιξε σαν Ολυμπιακός. Το πάθημα δεν του έγινε μάθημα και τιμωρήθηκε.

Οι πολλές χαμένες ευκαιρίες, μια γάγγραινα που τον ταλαιπώρησε πέρσι έκανε και πάλι την εμφάνισή της. Κι είναι αδύνατο να περιμένεις πως θα λύσεις το πρόβλημά σου βάζοντας στις καθυστερήσεις τον πιο καυτό σκόρερ της ομάδας. Τον Ελ Αραμπί…