Πανιώνιος – Ολυμπιακός 1-1

Απλά μαθήματα πρωταθλητισμού: Όταν γνωρίζεις ότι συμμετέχεις σε ένα πρωτάθλημα που σε κυνηγούν Θεοί και Δαίμονες. Όταν βλέπεις να συμβαίνει σχεδόν κάθε αγωνιστική αυτή η καταδίωξη. Τότε απλά δεν επιτρέπεται να δίνεις δικαιώματα. Να αφήνεις δουλειές στη μέση. Γιατί έτσι προκύπτουν ιστορίες σαν αυτή της Νέας Σμύρνης. Η ιστορία του Πανιώνιος-Ολυμπιακός 1-1 με τα γκολ του Βαλμπουενά (55΄) και του Εμμανουηλίδη (88′).

Αυτή η αναπάντεχη ισοπαλία, σαν ήττα του Ολυμπιακού στην πλατεία που επί της ουσίας αλλάζει τα δεδομένα της Σούπερ Λιγκ 1. Ένα σοκαριστικό αποτέλεσμα που είχε και… Κομίνη (ένα καθαρό πέναλτι που δεν δόθηκε υπέρ της ομάδας του Μαρτίνς στο 50΄), είχε όμως και ένα διαρκές παιχνίδι με τη φωτιά που στο φινάλε έκαψε τους Ερυθρόλευκους.

Όχι, δεν χρειάζεται να το κουβεντιάσουμε ιδιαίτερα. Κάποια στιγμή οι Πειραιώτες θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ο μεγάλος στόχος τους είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Και ότι όλα τα ματς της Σούπερ Λιγκ 1 δίνουν τρεις βαθμούς. Και όταν τέλος πάντων δεν παίζεις καλά, δεν σου «βγαίνει» κλπ, να συμβιβαστείς με μια βαθμολογική απώλεια. Όταν όμως παίζεις μόνος σου(!) δεν γίνεται να βγαίνεις από το γήπεδο με το κεφάλι σκυμμένο. Απλά δεν γίνεται.

Και ο Ολυμπιακός απόψε στη Νέα Σμύρνη ουσιαστικά έπαιζε μόνος του. Είχε 13-3 τελικές στο πρώτο ημίχρονο και 75%-25% κατοχή της μπάλας. Είχε 26 τελικές στο φινάλε. Είχε 16 κερδισμένα κόρνερ. Είχε το προβάδισμα από το 55΄με την εύστοχη εκτέλεση πέναλτι από τον Ματιέ Βαλμπουενά, υπερπηδώντας το «εμπόδιο» του διαιτητή Κομίνη που λίγο πριν είχε κλείσει τα μάτια σε μια παράβαση από εκείνες που σε κάνουν να χαμογελάς όταν σκέφτεσαι ότι την είδαν και στο VAR όλοι μαζί και δεν στήθηκε η μπάλα στην άσπρη βούλα (ο Μασούρας γκρέμισε τον Μπουχαλάκη).

Είχε όμως και την «υπεράνω» αντίδραση να μην θελήσει να τελειώσει το ματς, μένοντας σε αυτό το 0-1 δίνοντας το δικαίωμα στον Πανιώνιο να ψάξει εκείνη τη μια φάση που θα μπορούσε να φέρει τα πάνω-κάτω. Ήρθε στο 88΄από κάποιες παράλληλες πάσες που επί της ουσίας άνοιξαν το τρανζίτιον για τους γηπεδούχους και τον πιτσιρικά, τον Εμμανουηλίδη που τον Γενάρη θα επιστρέψει στον Παναθηναϊκό όπου και ανήκει. Πήρε… παραμάζωμα τον Τσιμίκα ο μικρός, βρήκε και τον Σα εκτός θέσης (λες και δεν ήξερε ο Πορτογάλος που βρίσκεται το τέρμα του) και η ζημία έγινε!

Ζημία που ουσιαστικά αλλάζει το σενάριο του πρωταθλήματος: Διότι ο Ολυμπιακός ήταν στο +2 από τον ΠΑΟΚ και τον περίμενε την 1η Δεκέμβρη στο Φάληρο με την πρόκληση του +5. Τώρα αν ο Δικέφαλος νικήσει τη μισή ΑΕΛ αύριο στην Τούμπα, θα εμφανιστεί στο Καραϊσκάκη ισόβαθμος. Και ο ΠΑΟΚ από το ένα ματς ως το άλλο, πέρα από καλύτερη ψυχολογία θα έχει την άνεση της συγκέντρωσης. Δεν θα φύγει τη Δευτέρα το πρωί για το Λονδίνο, ώστε το βράδυ της Τρίτης να αντιμετωπίσει την Τότεναμ του Μουρίνιο. Όταν λοιπόν τα ξέρεις όλα αυτά, δεν υπάρχει δικαιολογία. Και κάποια στιγμή να τελειώσει και αυτή η ιστορία με το… μυαλό που αντί να είναι στο γήπεδο, είναι κάπου αλλού. Στο Τσάμπιονς Λιγκ κλπ.

Στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό υπήρχαν δύο πέναλτι στο δεύτερο ημίχρονο και η ισοφάριση με τον Μολό στο 90΄. Στην Ξάνθη το καθαρό πέναλτι που δεν δόθηκε στον Ελ Αραμπί. Απόψε ο Κομίνης και η φάση του 50΄που απλά σε κάνει να απορείς. Αυτή όμως είναι μια κουβέντα. Η άλλη είναι τι κάνει ο ίδιος ο Ολυμπιακός στο χορτάρι. Και απόψε τα όσα έκανα χαρακτηρίζουν «αυτόχειρα».  Ματς που στο 27΄ήταν οι τελικές 10-1, και στο φινάλε 23-5 δεν γίνεται να τελειώσει με 1-1. Γιατί τότε είσαι απλά άξιος της μοίρας σου.

Το «κλειδί»: Το… παιχνίδι με τη φωτιά έπειτα από το 0-1. Όταν δεν τελειώνεις τα ματς μπορεί να βρεθείς από το πουθενά να τραβάς τα μαλλιά σου. Ευθύνη του ίδιου του Πέδρο Μαρτίνς που ως συνήθως έπαιξε το χαρτί της «τρίτης» αλλαγής στις καθυστερήσεις (ο Ελ Αραμπί είχε μπει και στο ΟΑΚΑ μετά την ισοφάριση του Μολό). Ευθύνη όμως και των ποδοσφαιριστών που ουκ ολίγες φορές έψαχναν το εξεζητημένο, και όχι το 0-2 που θα καθάριζε τη μπουγάδα. Ακόμη και στο 1-1 ο Ελ Αραμπί βγαίνει τετ α τετ με τον Μαλέρμπ και ενώ έχει δίπλα του τον Γκερέρο φάτσα με τα δίχτυα πάει να τελειώσει τη φάση μόνος του. Κλώτσησε «αέρα», κλώτσησε και δύο βαθμούς.

Το δεκάρι: Ο Ντανιέλ Ποντένσε έχει κάνει καταπληκτικό ματς. Όλα εκτός από γκολ σε μια σειρά από ευκαιρίες που τελείωσε ο ίδιος (33΄, 42΄, 65΄, 77΄) ή δημιούργησε για τους άλλους (Λοβέρα 12΄, Γκερέρο 43΄). Σπουδαίος και ο Ματιέ Βαλμπουενά που πέρασε στο 46΄αντί του Λοβέρα και επί της ουσίας έδωσε ώθηση με την δημιουργία. Ο Γάλλος που άνοιξε και το σκορ (55΄) από το πέναλτι που κέρδισε ο Γκασπάρ –το παράλληλο γύρισμα του σταμάτησε στο χέρι του Παπανικολάου-. Α, και που πήγε να πάρει και το τρίποντο στο 95΄με απευθείας εκτέλεση φάουλ (το έβγαλε θεαματικά ο Μαλέρμπ). Τι σημασία όμως έχουν όλα αυτά έπειτα από το τελικό 1-1;

Γιατί κόουτς: Η αυτοχειρία των Ερυθρόλευκων δεν μας άφησε ως εδώ να πούμε δύο πράγματα για τον Πανιώνιο. Τους Κυανέρυθρους που δεν πρέπει ούτε να κατάλαβαν πως βρέθηκαν με «βαθμό» στα χέρια τους. Κακή ομάδα. Κακό ποδόσφαιρο. Εικόνα για 0-4, όχι για 1-1. Ποιος είπε όμως ότι η μπάλα είναι –πάντα- δίκαιη;

Στον πάγκο: Η νοοτροπία του Ολυμπιακού. Λες και δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. «Πυρά» από παντού. Μέχρι και «έξωση» από τον Ρέντη προέκυψε αυτή την εβδομάδα. Και αντί όλο αυτό να κάνει τους πάντες να συντονιστούν με τις πραγματικές ανάγκες, το… μυαλό στην Τότεναμ στο φινάλε. Άραγε πόσοι κατάλαβαν πως ο Εμμανουηλίδης βρέθηκε να αρπάζει τον βαθμό. Σε πέντε ματς ο Ολυμπιακός εκτός έδρας, μόλις πέντε γκολ. Πόσους βαθμούς λοιπόν να έχει; Και πόσες τελικές τέλος πάντων χρειάζονται για να βάλεις ένα ματς σε ένα «ασφαλές σκορ».

Πανιώνιος: Μαλέρμπ, Παπαγεωργίου, Λυμπεράκης, Ευαγγέλου, Σταυρόπουλος, Παπανικολάου (80’ Εμμανουηλίδης), Κόρμπος, Οικονομίδης (87’ Γρίβας), Άρσε, Αραμπούλι, Γ. Μασούρας (52’ Ουμάρ Καμαρά)

Ολυμπιακός: Σα, Γκασπάρ, Τσιμίκας, Μεριά, Σεμέδο, Καμαρά (90+1′ Ελ Αραμπί), Μπουχαλάκης, Σουντανί (73’ Γ. Μασούρας), Ποντένσε, Λοβέρα (46’ Βαλμπουενά), Γκερέρο