Χατζηγιοβάνης: «Πιστέυαμε στην ανατροπή με την ΑΕΚ – Ήθελα να μείνω στον Παναθηναϊκό»

Στο στούντιο του «ΣΠΟΡ FM 94,6» φιλοξενήθηκε ο Τάσος Χατζηγιοβάνης με τον νεαρό άσο του Παναθηναϊκού να μιλάει για όλα όσα αφορούν στην ομάδα αλλά και στον ίδιο σε προσωπικό επίπεδο.

Ο Χατζηγιοβάνης αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στη μεγάλη νίκη επί της ΑΕΚ και την πίστη που υπήρχε στην ομάδα για την ανατροπή, την ιστορία και τον ντόρο με το συμβόλαιό του αλλά και τη δική του επιθυμία που δεν ήταν άλλη από την παραμονή του στο «τριφύλλι».

Αναλυτικά:

Για τη νίκη επί της ΑΕΚ: «Ήταν πολύ μεγάλη νίκη. Στο ημίχρονο ήταν 0-2 το σκορ, εμείς οι παίκτες και ο προπονητής κυρίως το πιστεύαμε. Το πιστέψαμε ότι θα τα γυρίσουμε και το καταφέραμε. Μπορεί να ήμασταν σε κάποια σημαία και τυχεροί, αλλά όπως είπε κι ο κόουτς είναι η ικανότητα του τερματοφύλακα που έχουμε, του Σωκράτη Διούδη. Έκανε δυο πολύ καλές επεμβάσεις κι έτσι καταφέραμε και βάλαμε εμείς τρία γκολ και γυρίσαμε το παιχνίδι. Είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι και εμείς και ο κόσμος».

Για την πίστη που είχαν για ανατροπή: «Εγώ είμαι της άποψης ότι αν δεν το πιστεύεις, δε θα γίνει. Αν εμείς οι παίκτες λέγαμε “τελείωσε 0-2 το σκορ, το ματς δε γυρίζει”, καλύτερα να μην μπαίναμε να παίξουμε. Πρέπει να το πιστέψεις, να μπεις να αγωνιστείς. Αν στο τέλος έρθει το αποτέλεσμα, όπως και ήρθε, είσαι χαρούμενος και κερδίζεις έναν πολύ σημαντικό αγώνα».
Το αν αυτή η νίκη μπορεί να αποτελέσει μια αφετηρία για καλύτερη συνέχεια και ψυχολογική ανάταση: «Στο ψυχολογικό κομμάτι είναι πολύ σημαντικό που ήρθε η νίκη και με αυτόν τον τρόπο. Δείξαμε ότι έχουμε ψυχή και καταφέραμε να γυρίσουμε ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι. Ετσι όπως ήρθε η νίκη με την ανατροπή, ήταν ακόμη πιο δύσκολο. Δεν ήταν ένα ματς στο 1-0 και μετά παίξαμε άμυνα. Σε 20-25 λεπτά μπήκαν τρία γκολ. Μερικές φορές παίζουμε 90 και δεν μπαίνουν γκολ! Είναι πολύ σημαντικό αυτό που καταφέραμε».

Για την εικόνα στα φιλικά και το άσχημο ξεκίνημα της ομάδας: «Συμφωνώ ότι στην προετοιμασία ήμασταν πολύ καλοί. Δείχναμε ότι θα είμαστε ανταγωνιστικοί σε ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ. Ξεκινήσαμε και δείξαμε ότι δεν ήμασταν αυτό που δείχναμε στην προετοιμασία. Ούτε εμείς μπορούσαμε να δώσουμε εξήγηση σε αυτό. Ούτε εγώ μπορώ να το εξηγήσω. Παρ’ όλα αυτά βλέπουμε ότι φτάσαμε στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, όπου έγιναν πολλές συζητήσεις για να είμαστε πιο συγκεντρωμένοι. Αντιπροσωπεύουμε τον Παναθηναϊκό, όποτε έπρεπε να γυρίσει όλο αυτό. Από εκεί και μετά παρ’ όλο που είχαμε κάποια κακά αποτελέσματα σε παιχνίδια όπως με την Ξάνθη, με τη Λάρισα, ματς στα οποία για μένα έπρεπε να ήμασταν νικητές, για να μην πω και με τον Ολυμπιακό. Νομίζω ότι έχουμε αδικήσει τους εαυτούς μας. Είμαστε πραγματικά καλή ομάδα, ξέρω τους παίκτες, ξέρω την ομάδα, έχουμε ένα πολύ καλό προπονητή αυτό είναι 100% σίγουρο. Πιστεύω ότι από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και μετά βλέπετε έναν άλλον Παναθηναϊκό. Παίζουμε ποδόσφαιρο, κάνουμε περισσότερες ευκαιρίες. Στα προηγούμενα ματς κάναμε 4 ευκαιρίες και τώρα 8-10. Και με την ΑΕΚ το ίδιο. Πρέπει να ξέρουμε να παίρνουμε τα αποτελέσματα. Αυτό είναι το σημαντικό. Με την Λάρισα έπρεπε να κερδίσουμε, με την Ξάνθη το ίδιο. Δεν πρέπει να χάνουμε τέτοια παιχνίδια. Κερδίζαμε παιχνίδια εκτός και χάναμε στην έδρα μας. Αυτό είναι πολύ κακό».

Για το ΟΑΚΑ και αν το τους επηρεάζει ότι δεν είναι «έδρα»: «Τώρα με την ΑΕΚ που είχε περίπου 20.000 φάνηκε ότι είχαμε στήριξη. Εγώ το ένιωθα ότι με έσπρωχνε ο κόσμος. Εχω παίξει και σε γεμάτη Λεωφόρο, σίγουρα είναι πιο καλή έδρα γιατί αν έχεις 15.000 είναι κλουβί. Ο αντίπαλος πιέζεται. Κι εγώ για παράδειγμα όταν πηγαίνω στο Καραϊσκάκη και είναι γεμάτο νιώθω την πίεση. Όταν θα έρθει στη Λεωφόρο μια ομάδα είτε είναι ο Ολυμπιακός, είτε μια μικρότερη θα λένε “τι γίνεται εδώ πέρα”. Αν παίζει πχ η Ξάνθη με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο και έχει τόσο κόσμο θα πουν “που ήρθαμε, θα μας… φάνε εδώ πέρα”. Στο ΟΑΚΑ είναι αλλιώς. Ο αντίπαλος δε νιώθει την πίεση. Βέβαια και για εμάς σε μια γεμάτη Λεωφόρο αν χάνουμε από μια ομάδα, συμβαίνει το αντίθετο. Στο ΟΑΚΑ αν χάνουμε δεν ακούμε αν μας βρίζουν. Παρ’ όλα αυτά αν στο ΟΑΚΑ έχει κόσμο και με 20 και με 25.000, είναι καλό. Είναι ένα μεγάλο γήπεδο. Αν βέβαια είναι γεμάτο καταλαβαίνετε τι μπορεί να γίνει. Εκεί είναι… εδράρα. Με λίγο κόσμο δεν είναι καλή έδρα».

Για τον κόσμο και την αντιμετώπισή του προς την ομάδα και τη στήριξη που θέλουν: «Εννοείται ότι θέλω να το εκφράσω αυτό και πιστεύω όλοι οι παίκτες. Ο κόσμος ειδικά του Παναθηναϊκού καταλαβαίνω ότι μπορεί να έχει κουραστεί. Αλλά όταν είσαι Παναθηναϊκός γιατί να μην έρθεις στο γήπεδο και να στηρίξεις την ομάδα σου; Το ότι γίνονται άλλα πράγματα τα οποία στεναχωρούν τον κόσμο δε σημαίνει ότι θα πρέπει να μην πάμε στο γήπεδο και να πάει η ομάδα πιο κάτω. Η ομάδα χωρίς κόσμο πηγαίνει πιο κάτω. Όταν ο κόσμος είναι εκεί… ζεστός, η ομάδα σίγουρα θα είναι πιο καλή. Όταν κι εμείς πάμε στο γήπεδο και λέμε “έχουμε 6.000 κόσμο και είμαστε ο Παναθηναϊκός που είμαστε 2.000.000 Παναθηναϊκοί”, είναι και ακούγεται άσχημο. Εγώ θέλω να πω ότι ελπίζω όπως ένιωσα με την ΑΕΚ και στα άλλα παιχνίδια να είναι ο κόσμος το ίδιο ζεστός. Μακάρι να μαζεύουμε 20.000 κόσμο, είτε παίζουμε με τη Λαμία, είτε παίζουμε με τον Ολυμπιακό. Ο κόσμος για εμένα πρέπει να είναι δίπλα στην ομάδα. Πως βλέπουμε στο εξωτερικό… Και η Άρσεναλ δεν πάει καλά και έχει χιλιάδες κόσμου σε κάθε παιχνίδι ή η Τότεναμ. Είναι γεμάτα τα γήπεδα. Γιατί; Εντάξει συγκρίνω λίγο ανόμοιες καταστάσεις, αλλά… Η Τότεναμ είναι Τότεναμ, ο κόσμος της θα είναι εκεί. Ο κόσμος πρέπει να έρχεται και να ευχαριστιέται, να αγαπάει το ποδόσφαιρο. Στο εξωτερικό πηγαίνουν παππούδες και γιαγιάδες γιατί αγαπάνε το ποδόσφαιρο. Είναι γιορτή. Ειδικά για τον Παναθηναϊκό κάθε Κυριακή στην έδρα μας πρέπει να είναι γιορτή».

Για το αν έφτασαν στο σημείο στο κακό ξεκίνημα να μην έχουν εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους: «Σίγουρα περνούσαν τέτοιες σκέψεις από το μυαλό μας. Έγιναν πράγματα που λέγαμε “δε γίνεται να συμβαίνει και αυτό”. Ακόμα και με την ΑΕΚ τώρα, μέχρι τη στιγμή που δεχθήκαμε το γκολ, την είχαμε στο μισό γήπεδο. Γίνεται μια φάση και δεχόμαστε γκολ. Εκεί είπα στον εαυτό μου “δε γίνεται αυτό ρε φίλε”. Να παίζουμε τόσο καλά, να τους πιέζουμε και να γίνεται μια φάση και να δεχόμαστε γκολ. Εγω είπα μέσα μου “Ρε φίλε τι περνάμε…”. Έγινε και το 0-2… Περνάνε τέτοιες σκέψεις από το μυαλό όταν κάτι πάει στραβά. Όμως εμείς, ο κόσμος και οι παίκτες και το προπονητικό τιμ είμαστε αυτοί που μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό. Μόνο αυτοί. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς».

Για τα προβλήματα της ομάδας και τους στόχους με δεδομένη την ευρωπαϊκή τιμωρία: «Ξέρουμε ότι και πέμπτοι να βγούμε δε θα αλλάξει κάτι και δε θα παίξουμε στην Ευρώπη. Σίγουρα μπορεί να μας επηρεάζει λίγο. Αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Τι να κάνεις; Να φύγεις από τον Παναθηναϊκό επειδή δε θα παίξουμε Ευρώπη; Στον Παναθηναϊκό είσαι! Επομένως, συνεχίζεις για να φτάσεις όσο πιο ψηλά μπορείς, δηλαδή να είσαι μέσα στην πεντάδα. Στόχος είναι να φτάσεις τον Παναθηναϊκό όσο ψηλότερα γίνεται. Αν μπορείς να τον βγάλεις πρώτο, καλώς να τον φτάσεις και ας μην παίξεις στην Ευρώπη. Ο κάθε ένας πρέπει να δώσει αυτό που έχει για να φτάσουμε ψηλά. Έχουμε φέτος και στόχο το Κύπελλο που είναι πολύ σημαντικό. Για το πρωτάθλημα αυτό που είπα. Να φτάσουμε όσο πιο ψηλά γίνεται. Θέλουμε για παράδειγμα να είμαστε τρίτοι. Αν ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ ξεφύγουν πολύ, να πάρουμε τα παιχνίδια που πρέπει και να είμαστε ανταγωνιστικοί. Εχουμε πλέι οφ και ντέρμπι. Εχει δρόμο ακόμα».

Για τη συνέχεια και αν μπορεί η ομάδα να κάνει σερί: «Η νίκη σου δίνει αυτοπεποίθηση. Το πιο σημαντικό είναι είτε παίξεις καλά, είτε όχι να μπορείς να κερδίζεις. Εκεί φαίνονται οι μεγάλες ομάδες».

Για τη φάση του πανηγυρισμού του στο ντέρμπι με την ΑΕΚ και το… μπέρδεμά του ότι σκόραρε: «Θέλω να δώσω μια εξήγηση γιατί έγινε λίγο χαμός με αυτό. Τη στιγμή που σουτάρω και η μπάλα φεύγει προς το τέρμα, εγώ έχω κάτω το κεφάλι και μπαίνει ο Μπακάκης μπροστά. Όταν γυρίζω να δω την μπάλα δε βλέπω την πορεία της. Ακούω τα γήπεδο να φωνάζει “γκολ”. Εγώ δε γύρισα να δω την εστία. Λέω αφού φωνάζουν “γκολ”, μπήκε! Ακουσα τον κόσμο, αλλά τελικά δεν ήταν έτσι (γέλια)».

Για τη διαιτησία: «Για τη διαιτησία γενικά δε θέλω να μιλήσω. Εγώ είμαι παίκτης. Με στεναχωρεί όταν γίνονται συνεχώς λάθη απέναντι στον Παναθηναϊκό, αλλά δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Γίνονται πολλά. Γίνεται, θα ξαναγίνει και θα ξαναγίνει και κάθε φορά θα λέμε για τη διαιτησία. Με στεναχωρεί. Φέτος έχουν γίνει αρκετά λάθη απέναντι στον Παναθηναϊκό. Δεν μπορώ να κάνω κάτι. Συνεχίζω. Δηλαδή αν ο διαιτητής δώσει κάτι και γκρινιάζω, δε θα αλλάξει η απόφαση. Γενικά, είμαστε μια ομάδα που δε θέλουμε να ασχολούμαστε πολύ με τον διαιτητή στο παιχνίδι. Θυμάμαι τώρα με την ΑΕΚ το οφσάιντ του Περέα. Να πούμε και για το var. Εκεί μας… σώζει το var. Αν δεν υπήρχε, το είχε σηκώσει οφσάιντ και δεν ήταν. Πάω και του λέω “αφού δεν είναι οφσάιντ αυτό». Φαινόταν ότι ο Σβάρνας απλώνει το πόδι του. Τον καλύπτει, πως γίνεται να το σηκώνεις; Θέλω να πω ότι μπορεί να κάνουν λάθη οι διαιτητές, αλλά πιστεύω ότι πολλές ομάδες τις σώζει το var. Άλλο που εμάς μας πάει λίγο… αντίθετα αυτό»!

Για το var και τη φασαρία που γίνεται: «Νομίζω ότι είναι δίκαιο, αλλά όχι προς τον Παναθηναϊκό (γέλια). Εντάξει, νομίζω ότι είναι δίκαιο. Για παράδειγμα και μέσα στο Καραϊσκάκη με το χέρι που έγινε στο ματς Ολυμπιακός – ΑΕΚ, το γύρισε πίσω. Κόβει πολλές φορές τον ρυθμό. Γίνονται φάσεις κάποιες φορές και περιμένουμε πέντε λεπτά. Αυτό είναι υπερβολικό. Αυτό καλό θα είναι να γίνει λίγο πιο γρήγορα. Στο γκολ του Περέα ας πούμε έγινε γρήγορα. Εντάξει, πρέπει να το συνηθίσουμε, είναι κάτι που μπήκε στη ζωή μας. Για μένα είναι καλό».

Για το συμβόλαιό του και το σήριαλ μέχρι την ανανέωση: «Με το συμβόλαιο έγινε λίγο χαμός. Εγώ λίγα θα πω και πιστεύω θα καταλάβετε. Όταν μου γίνεται πρόταση από τον Παναθηναϊκό και δεν τη δέχομαι και κάνω μια αντιπρόταση, δε σημαίνει ότι θέλω να φύγω από τον Παναθηναϊκό. Γιατί στην αντιπρόταση που κάνω, αν δεχθεί ο Παναθηναϊκός, μένω στην ομάδα. Ποτέ δεν ήθελα να φύγω από τον Παναθηναϊκό. Το ότι υπήρχε ενδιαφέρον από το εξωτερικό, ναι υπήρχε. Κοιτούσα το συμβόλαιο που μου πρόσφερε ο Παναθηναϊκός, στην αρχή δεν ήμουν ευχαριστημένος, αλλά μετά βρέθηκε η λύση. Έκανα λίγο πίσω εγώ, λίγο πίσω ο Παναθηναϊκός και κάναμε νέο συμβόλαιο. Είμαι πολύ χαρούμενος με αυτό».

Για το ενδιαφέρον από το εξωτερικό και για τα σενάρια για ομάδες από την Ελλάδα, όπως για παράδειγμα η ΑΕΚ: «Συζητήσεις μπορεί να έγιναν αλλά δεν ήταν κάτι… ζεστό. Δεν ήταν έτσι όπως τα έγραφαν. Με την ΑΕΚ δεν υπήρχε τίποτα. Όταν ρώτησα τον μάνατζέρ μου, μου είπε “μην ασχολείσαι”. Τίποτα δεν ήταν. Δεν υπήρχε ενδιαφέρον από ελληνική ομάδα. Το έκαναν πολύ… χοντρό και το μεγάλωσαν. «Η ΑΕΚ θέλει τον Χατζηγιοβάνη» κλπ. Όταν τα διάβασα κι εγώ έλεγα “τι γίνεται”. Γράφονται πολλά γενικά, τα οποία δεν ισχύουν».

Για το πώς εισπράττει ο ίδιος τα δημοσιεύματα και τα social media: «Εγώ διάβαζα γενικά, όλα τα άρθρα που αφορούν τον Παναθηναϊκό, αλλά και κάποια άλλα. Όταν, από ένα σημείο και μετά, με αυτό που έγινε με το συμβόλαιό μου, που έγραφαν ψέματα και έλεγα δεν γίνεται να το κάνουν αυτό, σταμάτησα να ασχολούμαι με αυτό το κομμάτι. Σταμάτησα να διαβάζω τι γράφει ο καθένας. Οπότε γενικά δεν δίνω βάση από εδώ και πέρα. Και καλά όταν γράφουν μερικά είναι ψέματα και κακά το ίδιο. Γράφονται βέβαια και μερικές αλήθειες που προφανώς δεν με ενοχλούν. Αλλά το ανάποδο με ενοχλεί. Δεν ασχολούμαι τόσο πολύ, πιο πολύ η μάνα ασχολείται πλέον, γιατί διαβάζει και χαίρεται και μετά της λέω μην διαβάζεις τέτοια (σ.σ. γέλια)…».

Για το αν έχει φτάσει ποτέ στο σημείο να επηρεαστεί από όλο αυτό το πράγμα που γίνεται στο διαδίκτυο, με την έντονη κριτική ειδικά μετά από άσχημα αποτελέσματα: «Όχι ποτέ. Να στεναχωρηθώ δηλαδή αν με βρίζεις ένας. Αμα θέλει ας με βρίζει, τι να κάνω; Πιο μικρός βέβαια, είχα απαντήσει σε έναν! Είχε τελειώσει ο αγώνας, είχαμε ένα άσχημο αποτέλεσμα και μπήκα να δω τι γράφει ο κόσμος και ένας με έβριζε. Γύρισα του απάντησα, με έβρισε, τον έβρισα, αλλά μετά από λίγη ώρα κατάλαβα ότι έκανα λάθος. Ο κόσμος λέει την άποψη του. Αν κάθομαι να απαντάω σε όλο τον κόσμο… Από τότε δεν απαντάω σε κανέναν όταν μου στέλνει μήνυμα».

Για το πώς ο Παναθηναϊκός υποστηρίζει αυτή την διαδικασία, με την παρουσία ενός ψυχολόγου σε ένα κομμάτι που ενδεχομένως να φέρνει και προβλήματα σε ένα παίκτη: «Από τα παλιά χρόνια και η κυρία Ψυχουντάκη και τώρα που υπάρχει ψυχολόγος, είναι εκεί για να μας βοηθάει σε ότι θέλουμε. Και για τα social media και σε ότι κομμάτι θέλει ο κάθε ποδοσφαιριστής μας βοηθάει. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να υπάρχει ένας ειδικός»

Για το ποιοι είναι οι στόχοι του Τάσου Χατζηγιοβάνη σε προσωπικό αλλά και ομαδικό επίπεδο: «Σίγουρα τα όνειρα είναι πολλά. Αυτή τη στιγμή υπέγραψα συμβόλαιο και για τα επόμενα τρία χρόνια θα είμαι εδώ. Το είπα και πριν υπογράψω ότι είναι το όνειρό μου να με αξιώσει ο Θεός κάποια στιγμή να παίξω στο εξωτερικό. Πιστεύω ότι κάθε ποδοσφαιριστής θέλει να αγωνιστεί εκεί. Όχι ότι αν δεν παίξω ποτέ και μείνω στον Παναθηναϊκό, θα αποτύχω. Απλά είναι κάτι το οποίο θέλω να ζήσω. Σίγουρα είναι και η Εθνική ένα κομμάτι που θέλω κι εκεί κάποια στιγμή να παίξω. Είναι κάτι πολύ σημαντικό για εμένα και θέλω να γίνει κι αυτό το όνειρο πραγματικότητα».
Για το αν θέλει να πει ποιες ομάδες ενδιαφέρθηκαν από το εξωτερικό και αν ήταν από Τσεχία: «Όχι, ότι υπήρξε ενδιαφέρον υπήρξε, πάντως…».

Για το ποια είναι η πιο ωραία του στιγμή ως τώρα στον Παναθηναϊκό και ποια θα ήθελε να ξεχάσει: «Η πιο χαρούμενη νομίζω το πρώτο μου γκολ στον Κισσαμικό, ή η πρώτη μου συμμετοχή με τη Σταντάρ που ήταν και γεμάτο το γήπεδο. Πέρυσι που κάναμε το απόλυτο στην αρχή, πέταγα! Υπάρχουν πολλές στιγμές που μπορώ να θυμηθώ. Για άσχημες θα έλεγα τον αποκλεισμό από τη Λαμία, ή όταν παίζαμε με την Μπιλμπάο και μπήκα μέσα, έκανα πέναλτι, λέω τι έκανα ο χαζός;».

Για το ποιος προπονητής τον έχει επηρεάσει περισσότερο: «Δύσκολο αυτό το κομμάτι να ξεχωρίσω. Ο κύριος Στραματσόνι με έβαλε να παίξω. Μετά ήρθε ο κύριος Ουζουνίδης και με έβαλε κι αυτός να παίξω και μου μίλαγε. Μου έχει φερθεί πολύ καλά κι αυτός. Έχω μάθει πολλά πράγματα. Απλά ο προπονητής που έχουμε τώρα, ο κύριος Δώνης με έχει βοηθήσει πιο πολύ από τους άλλους δύο, σε πολλά θέματα, χωρίς να θέλω να μειώσω. Και ποδοσφαιρικά και έξω από το γήπεδο, σαν άνθρωπο».

Για το ότι τι κρατάει εκείνος από την Ακαδημία του Παναθηναϊκού όντας ένα παιδί που έρχεται από αυτήν και το αν το πλάνο με την αξιοποίηση των δικών του παιδιών μπορεί να προχωρήσει και να στηριχθεί: «Όπως ξέρουν όλοι, ο Παναθηναϊκός είχε και έχει από τις καλύτερες Ακαδημίες σε όλη την Ελλάδα. Οπότε είναι σίγουρο ότι πρέπει να βγάζει καλούς παίκτες και είναι πολύ καλό και για το κλαμπ αυτό. Βοηθάει πολύ και πρέπει να γίνει. Για το πρώτο κομμάτι, αυτά που έχω ζήσει στην Ακαδημία μπορεί να είναι τα καλύτερα χρόνια μου! Υπάρχουν στιγμές που το πρώτο διάστημα είναι δύσκολο, δεν ξέρεις τα παιδιά, η προσαρμογή, αλλά εγώ είμαι ένα παιδί που προσαρμόζομαι εύκολα. Όταν πήγα στον Παναθηναϊκό, σε ένα μήνα ήμουν… ξεφτέρι εκεί μέσα. Τσακ μπαμ! Έχω περάσει ωραία πράγματα και έχω πολύ ωραίες εικόνες. Έχω γίνει αυτό που είμαι και έχω πάρει πράγματα και από την Ακαδημία πρωτίστως. Και μέχρι τα 16 μου δούλευα σωστά και καλά στην ακαδημία του Οδυσσέα Ελύτη, να το πω κι αυτό. Θέλω να αναφέρω τον κύριο Πάσχαρη Λάσκαρη, τον Στέλιο Μουντανάρη, τον Γιώργο Αντωνίου που ήταν οι πρώτοι μου προπονητές που με στήριξαν και ήταν δίπλα μου. Θέλω να τους ευχαριστήσω»,

Για το πώς αποφάσισε να ξεκινήσει το ποδόσφαιρο: «Από τα έξι μου που άρχισα τη μπάλα, γιατί πιο πριν έκανα άλλα, έπαιζα χάντμπολ π[ήγα και κολυμβητήριο. Έτυχε μια μέρα να με πάει ο μπαμπάς κου σε μια ακαδημία, με άφησε και λέει ο προπονητής μου είναι μικροκαμωμένος, πως θα παίξει. Άστον να τον δούμε, αλλά όταν γύρισε να με πάρει του λέει του πατέρα μου είναι πολύ καλός, δεν φεύγει από εδώ, τον κρατάμε. Από τότε πάντα έλεγα στον μπαμπά μου ότι εγώ θα παίξω μπάλα. Το έλεγα στο 100%. Στην αρχή κανείς δεν το πίστευε. Ο μπαμπάς μου έλεγε κάνεις ένα χόμπι, όπως όλα τα παιδιά, αλλά ο καιρός περνούσε και εγώ γινόμουν καλύτερος. Όταν ήμουν 10 εγώ έκανα προπονήσεις με τους μεγαλύτερους, με 13-14 ετών, ήμουν πάντα πιο μπροστά. Και έτσι έφτασα εδώ που είμαι».

Για το πώς πήγε στον Παναθηναϊκό: «Καταρχήν ήμουν στο ξενοδοχείο, τελειώνω έναν αγώνα με την μεικτή Αιγίου τότε που έπαιζα. Με παίρνει τηλέφωνο η μάνα μου και μου λέει ότι ο Παναθηναϊκός θέλει να με δοκιμάσει. Εμείς φεύγαμε εκείνη την ώρα για να πάμε στο λιμάνι, για να πάμε στη Λέσβο κι εγώ έμεινα εκεί… Έρχεται, με παίρνει ένα ταξί και με πηγαίνει στην Παιανία! Ξαφνικά όλα αυτά. Έτσι πήγα στον Παναθηναϊκό. Έτσι έγινε. Κάθισα έξι ημέρες, έκανα δοκιμαστικά και μου είπε ο κύριος Φρατζέσκος θα τα ξαναπούμε σύντομα και από εκεί κατάλαβα ότι με πήραν. Έφυγα από τη Μυτιλήμνη με την μεικτή Αιγίου και έμεινα στην Αθήνα για τον Παναθηναϊκό».

Για το ποιος είναι το ποδοσφαιρικό πρότυπό του και αν προτιμάει Μέσι ή Ρονάλντο: «Πρότυπό μου είναι ο Μέσι. Ο Ρονάλντο είναι πολύ καλός αλλά είμαι προς τον Μέσι εγώ. Είναι… άλλο πράγμα».

Για το πως περνάει τον ελεύθερό του χρόνο, τις συνήθειές του και γενικώς πως είναι σαν άνθρωπος, όχι σαν αθλητής: «Γενικά είμαι ευαίσθητος και αυθόρμητος. Εκτός προπονήσεων, είμαι σπίτι, σινεμά. Ότι ταινία βγαίνει πάω και την βλέπω! Μου αρέσουν τα ψώνια. Γενικά όμως τις πολλές ώρες τις περνάω σπίτι. Αν θα πάω για καφέ, με τον φίλο μου τον Μπουζούκη, τον Μαυρομμάτη και τα άλλα παιδιά, εκεί στο Κορωπί. Μετά μεσημέρι ξεκούραση, προπόνηση, πιο πολύ χαλαρά. Play station εννοείται ότι παίζω, αλλά κι αυτό όχι πολλές ώρες».

Για το ποιο είδος μουσικής ακούει και ποιο φαγητό προτιμάει: «Τα ακούω όλα. Δηλαδή, από λαϊκά μέχρι και r’n’b. Θα πάω και στον Καρρά θα πάω και στο κλαμπ που κοπανάει φουλ. Δεν έχω θέμα. Τα ακούω όλα. Τώρα από την ομάδα, ξέρω πλέον ποιος ακούει τι. Είμαι ο… dj του Παναθηναϊκού! Προσπαθώ να βάζω για όλους, να διατηρώ τις ισορροπίες. Τώρα για φαγητό, εννοείται ότι είναι πολύ σημαντική η διατροφή, τρώω στο προπονητικό γιατί είναι πέντε λεπτά από το σπίτι μου. Τρώω το πρωινό μου κανονικά, αλλά μου αρέσει πολύ το ψάρι. Κρέας, λουκάνικα, αυτά θα έλεγα όχι παστίτσιο για παράδειγμα».

Για το πώς θα ήθελε να τον έχει ο κόσμος στο μυαλό του, όταν τελειώσει το ποδόσφαιρο: «Λίγο δύσκολη η ερώτηση δεν μπορώ να μιλήσω για κάτι μελλοντικό ή για εμένα. Εγώ τώρα φτιάχνω την καριέρα μου, αυτά τα χρόνια είναι πολύ σημαντικά για εμένα. Χρόνο με τον χρόνο και η διάρκεια θα με φτάσουν όσο πιο ψηλά θέλω. Να είμαι γερός. Πρέπει να έχω διάρκεια για να φτάσω ψηλά και να είμαι ψηλά συνέχεια. Θα πέσω αλλά πρέπει να σηκωθώ».

Για το αν θα μείνει στο ποδόσφαιρο και… μετά το ποδόσφαιρο και αν θα γινόταν προπονητής: «Δεν το έχω σκεφτεί αυτό. Πραγματικά, είναι πολύ μικρός, αυτή τη στιγμή σκέφτομαι τη μπάλα και τι θα κάνω καλύτερα για να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ».