Ποντένσε: Εκεί που… κάτι χρωστάει, στον εαυτό του

Φέτος, ήρεμη δύναμη. Λογικό. Έχει σε έναν χρόνο και κάτι με τον Ολυμπιακό (58) όσα ματς έφερε στις βαλίτσες του από την Πορτογαλία (Σπόρτινγκ 40, Μορεϊρένσε 18). Έχει και ένα νέο συμβόλαιο δώρο γενεθλίων από τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Και πάνω από όλα έχει έναν προπονητή, που από την πρώτη στιγμή έχει κάνει πάνω του το πιο «μεγάλο ποντάρισμα». Για τον Πέδρο Μαρτίνς, ο –περί ου λόγος- Ντανιέλ Ποντένσε είναι το πρόσωπο που «αποφασίζει» τις τύχες της Ερυθρόλευκης επίθεσης. Πέρσι το δεύτερο βιολί καθότι υπήρχε ο καλύτερος Φορτούνης που είδαμε ποτέ. Φέτος το Νο 1, μιας και ο «αρχηγός» βγήκε απρόσμενα νοκ άουτ.

Ο Πορτογάλος βελτιώνεται σε όλα. Στον τρόπο που «μοιράζει» τις δυνάμεις του. Στον τρόπο που δεν σπαταλά δίχως λόγο το «παραπάνω».  Στον τρόπο που δουλεύει μπροστά από τον Ομάρ την πτέρυγα. Κυρίως όμως βελτιώνει το κριτήριο που παίρνει τις αποφάσεις τους. Σε εκείνη τη «μια» στιγμή που μπορεί να κρίνει ένα ολόκληρο ματς. Όπως την Κυριακή. Η ασίστ στον Καμαρά για το 2-0. Η τέταρτη-πέμπτη φορά που το ίδιο «σλάλομ» δεξιά προκάλεσε το ίδιο ρήγμα, και που η παράλληλη πάσα άπλωσε στον Αφρικανό το προνόμιο της εκτέλεσης.

Συμβαίνουν πολλά στο γήπεδο για αυτή τη μια «σωστή απόφαση» τη «σωστή στιγμή». Και προφανώς μέχρι να φτάσεις ως εκεί, περνάς από το… δάσος. Της «κακής απόφασης», την «λάθος στιγμή». Και μιας και πλέον ο χρόνος μετρά αντίστροφα για το «μπλόκο» της Ξάνθης; Ο Ποντένσε μπορεί κάλλιστα να θυμηθεί πως πιάστηκε στη… φάκα, τον περασμένο Δεκέμβρη. Τότε που και το… ξύλο της χρονιάς του έφαγε από τα «θεριστικά» των γηπεδούχων, τον Τζουρίσκοβιτς, τον Κάστρο και την παρέα τους. Και αποβλήθηκε χάνοντας τη ψυχραιμία του, αποστραβώνοντας εκείνη την παρτίδα για την ομάδα του.

Ναι, θα είναι καλό να τις φέρει εκείνες τις εικόνες στο μυαλό του. Γιατί το πιθανότερο είναι να βρεθεί ξανά «στριμωγμένος» σε παρόμοιες καταστάσεις στα «Πηγάδια». Αίμα και άμμος θα είναι. Για όλους εκείνους τους λόγους που είναι κατανοητοί από τον καθένα, αλλά όχι για τον Ποδοσφαιρικό Εισαγγελέα. Εκείνος σήμερα κάλεσε τον Σάββα επιμένοντας να θυμίζει πως υπάρχουν και αυτοί, που τους δείχνεις το φεγγάρι και κοιτάζουν το δάχτυλο.

Τώρα μπαίνει ο Νοέμβρης. Το Σαββατιάτικο όμως μπορεί να αποδειχθεί «κλειδί». Να αποφασίσει την βαθμολογική ισορροπία με την οποία θα ξεκινήσει το Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ της 12^ης αγωνιστικής. Αν διατηρηθεί η υπάρχουσα; Οι Πειραιώτες θα έχουν την πρόκληση να ξεφύγουν με +5. Και να το κάνουν με το παράθυρο του Τσάμπιονς Λιγκ ανοιχτό. Με εκείνους να «βγάζουν» τρίγωνο σε οκτώ νύχτες, και τους άλλους να ξοδεύουν το προνόμιο του «ένα ματς την εβδομάδα». Αν φύγεις με +5 υπό αυτές τις συνθήκες, τι άραγε μπορείς να κάνεις όταν και εσύ θα έχεις το ίδιο «καλεντάρι»; Υποθετικό ερώτημα, που δεν απασχολεί μόνο το μεγάλο λιμάνι. Φαίνεται αυτό, όσο περνούν οι αγωνιστικές. Φαίνεται πια και εκεί που προφανώς θα έπρεπε να διατηρούνταν τα προσχήματα. Τουλάχιστον τέτοια εποχή. Μια ματιά στους ορισμούς της Τετάρτης, έκανε πολλούς να χαμογελάσουν. Για λόγους ευνόητους.

Τέλος πάντων. Πίσω στον Ποντένσε. Στον 24άχρονο winger που σε αυτό το «ανακάτεμα» της τράπουλας από τον κόουτς, είναι πιο… δημιουργός από ποτέ. Αυτό της 4-3-3 διάταξης, που επί της ουσίας στην επίθεση στέλνει τον Σουντανί μέσα στο «κουτί» πλάι στον Ελ Αραμπί. Ο Πορτογάλος κρατά τα κλειδιά σε όλο αυτό. Από την δική του πλευρά συμβαίνουν τα περισσότερα. Από τον τρόπο που είτε μένει στην πτέρυγα, είτε συγκλίνει για να αλλάξει τον σχηματισμό σε 4-4-2.

Με την Μπάγερν μια μεγάλη του «πάσα» στην αδύναμη πλευρά, έφτιαξε τις προϋποθέσεις στην κόντρα μπάλα για τον Τσιμίκα και το 1-0 του Ελ Αραμπί. Με την ΑΕΚ, έβγαλε μάτι ο τρόπος με τον οποίο ανέβαζε τον Καμαρά ψηλά δημιουργώντας έξτρα πίεση στην άμυνα της ομάδας του Κωστένογλου. Το Σάββατο; Θα πρέπει να «διαβάσει» τον κώδικα μιας άμυνας που δεν έχει κανένα πρόβλημα να κλείσει δέκα ποδοσφαιριστές στα τριάντα μέτρα.

Και που μπορεί να νιώθει πως… όλα επιτρέπονται. Με την αυτοπεποίθηση πως φέτος έβαλε στο «τσεπάκι» της εκτός έδρας νίκες όπως εκείνες με την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό.

Αν η εκδίκηση λοιπόν, είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο; Έντεκα μήνες μετά, είναι το κατάλληλο timing. Για εκείνο το περσινό γραμμάτιο.

Και μπορεί να είναι και… ο μισός λογαριασμός της φετινής κανονικής διάρκειας.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…