Της… (ερυθρόλευκης) αμύνης τα παιδιά!

Όταν της… αμύνης τα παιδιά προσέφεραν στο ελληνικό πεντάγραμμο ένα σπάνιο αρχοντορεμπέτικο, με διάχυτες οσμές από την εποχή του διχασμού, έμοιαζε –το λιγότερο- παράλογο να σκεφτεί ανθρώπου νους πως κάποτε, εκείνο το εμβληματικό στιχούργημα απ’ το ανώνυμο πενάκι θα μπορούσε να αποκτήσει κάποτε ποδοσφαιρικές αναγωγές.

Κι όμως… Κυριακή βραδάκι, Φάληρο, της… αμύνης τα παιδιά, επέστρεφαν. Έστω, κομματάκι «πειραγμένα». Δεν φορούσαν σκονισμένα χιτώνια και δίκοχα. Μα, ποδοσφαιρικές φανέλες κι εξάταπα. Αντί για κάποιο στραβοκάνικο Μ1, κουλάντριζαν μία στρογγυλή μπουλούκα. Δεν βουτούσαν στο βρώμικο, χωμάτινο χαράκωμα, αλλά σε λίγα τετραγωνικά στρωμένου πράσινου γκαζόν.

Και δίχως τις εθνικοπατριωτικές «αγκυλώσεις» άλλων εποχών (μια πιο διεθνοποιημένη φόρμα, με βελγικό και γαλλο-σενεγαλέζικο αξάν), επικαιροποιούσαν ερώτημα διαχρονικό: τελικά, πόσες μεσόδιαβες παραλλαγές μπορούν να υπάρξουν σε σχέση με το αρχικό «σχέδιο μάχης», για να υψωθεί τελικώς, το φλάμπουρο του winner; Άσ’ το , αδελφέ. Πολλές…

Μπγιόρν Έγκελς και Παπά Αμπού Σισέ. Κατά κοινή παραδοχή, οι παίκτες – κλειδί του Ολυμπιακού στο νικηφόρο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Το κεντρικό του δίδυμο. Ένα «κεφάλαιο» με χίλιες- δυο, ως τώρα, «αναγνώσεις», γραμμένο απ’ το μελάκι δυο παικτών που σηματοδοτούν δύο «άκρα».

Η, χρονικά, τελευταία και η, χρονικά, πρώτη μεταγραφική προσθήκη για το (πολύπαθο) αμυντικό κέντρο. Η πιο δαπανηρή (7 εκατομμύρια κόστισε ο τέως μπακ της Μπριζ) και η πλέον ανέξοδη (τζάμπα πήγε Λιμάνι τον Σισέ ο Μοντεστό, απ’ τη Β’ Γαλλίας). Συν αυτό: ο (προοριζόμενος) για βασικός στα σχέδια Χάσι και ο λιγότερο υπολογίσιμος (τον Σισέ ο «τέως» τον άφησε εκτός λίστας Ευρώπης).

Σαν να λέμε, περιπτώσεις «ετερώνυμες». Τα ετερώνυμα, όμως, έλκονται. Αρκεί να το βοηθήσουν οι συνθήκες. Κι εδώ, το έκαναν. Η αλλαγή προπονητή, η νέα φιλοσοφία, η πώληση Ρέτσου, τα μεσόδιαβα προβλήματα τραυματισμών, η (μόνο) μερική «επιτυχία» πειραματισμών… Συνεχή γυρίσματα σελίδας, επαναπροσδιορισμοί και μια σειρά από «καραμπόλες» που θα ζήλευε κι ο μέγας «μάγιστρος» της στέκας. Το «κομμάτι – κομμάτι» χρονικό μοιάζει ασφυκτικό (κι ενδιαφέρον)…

• Καλοκαίρι. Ο Ολυμπιακός σε φάση under construction, με το αμυντικό του κέντρο σε περίοπτη θέση στην ατζέντα. Τα «κλειδιά», περνούν στον Χάσι, ο οποίος ευαγγελίζεται δίδυμο στόπερ, με έναν αριστεροπόδαρο που «ξέρει μπάλα», ώστε η επίθεση να «χτίζεται» από πίσω. Στο ρόστερ του Ολυμπιακού υπάρχει ήδη ένας «γεμάτος» αριθμός κεντρικών αμυντικών που, ωστόσο, δεν ικανοποιηθεί τις επιθυμητές προδιαγραφές. Και οι «εκκαθαρίσεις», εντυπωσιακές: εκτός ομάδας ο Μανουέλ Ντα Κόστα (κατέληξε στους Τούρκους της Ιστανμπούλ Μπασακσεχίρ). Δανεισμός του Μπρούνο Βιάνα στην Μπράγκα. Αγορά και δανεισμός του Σπύρου Ρισβάνη (στον Ατρόμητο). Πώληση του Δημήτρη Σιόβα στη Λεγκανιές. Ανανέωση του δανεισμού του Κωνσταντίνου Λαϊφη στην Σταντάρ Λιέγης. Και νέος δανεισμός του Δημήτρη Γούτα στο Βέλγιο (Σιντ Τρούιντεν).
• Την ίδια ώρα αποφασισμένη μοιάζει (απ’ τον Μάιο) η αποδέσμευση και του Αλμπέρτο Μποτία. Με τον Ισπανό να τραυματίζεται μεσούσης της προετοιμασίας (δύο μήνες εκτός), το θέμα παραμένει ανοικτό έως τον Σεπτέμβρη (τέλος μεταγραφών). Κοινώς, απ’ τους περσινούς στόπερ, αυτοί που, κάποια στιγμή έμοιαζε σίγουροι για φέτος, ήταν μοναχά οι δυο «μικροί», ο Παναγιώτης Ρέτσος (της μεγαλύτερης εμπιστοσύνης) και ο Δημήτρης Νικολάου (της, περισσότερο, προοπτικής).
• Πρώτη προσθήκη, ο Σέρβος, Γιάγκος Βούκοβιτς. Όχι, όμως, νωρίς – λίγο πριν απ’ τους αγώνες με την Παρτιζάν. Προορίζεται, σαφέστατα, για βασικός, ωστόσο, στην πορεία του προκύπτουν θλάσεις. Συνεχείς. Την Κυριακή, σκεφθείτε, ήταν στην αποστολή του αγώνα με τον ΠΑΟΚ μετρώντας πριν απουσία 50 ημερών.
• Με τον «φευγάτο» Μποτία, τραυματία, τον Βούκοβιτς (πρώτα ανέτοιμο και μετά) με «θέματα» τραυματισμών, ο Χάσι μονιμοποιεί τον Ρέτσο και στις περιπτώσεις απουσίας του «Βούκο», οπισθοχωρεί απ’ τα χαφ τον Ρομαό. Μ’ αυτά τα δύο σχήματα (Ρομαό – Ρέτσος ή Ρέτσος- Βούκοβιτς) «βγαίνουν» τα τέσσερα ματς των προκριματικών του Champions League (3-1, 2-2 με Παρτιζάν και 2-1, 1-0 με Ριέκα) και τα δύο πρώτα Πρωταθλήματος (4-1 με ΑΕΛ, 1-0 Λαμία).
• Μετά τα ματς με τη Ριέκα, προκύπτει το θέμα της πώλησης του Ρέτσου. Κοινώς, του, έως εκείνη τη στιγμή, πλέον βασικού στόπερ της ομάδας.
• Αντ’ αυτού, αποκτάται ο Ένγκελς, ο οποίος μπαίνει με… τη μία στα ζόρια.
• Οι… ανακατατάξεις, φέρνουν τρίτο δίδυμο στόπερ, Ένχελς – Ρομαό. Παίζουν σε Ξάνθη (1-1), στην πρεμιέρα των Ομίλων του Champions League (2-3 από Σπόρτινγκ Λισαβόνας), Αστέρα Τρίπολης (1-1) και ΟΑΚΑ (2-3 από ΑΕΚ). Ενώ, για ένα 20λεπτο, στο ντέρμπι με την Ένωση, ο Χάσι (σε μια αμφιλεγόμενη κίνηση) επιλέγει σχήμα με Ένχελς και… Ταχτσίδη! Η τέταρτη, συνολικά, δοκιμή απ’ το έμπα της σεζόν.
• Η έλευση στον πάγκο του Τάκη Λεμονή συνοδεύεται από μια πρώτη εξόφθαλμη «φρεσκαδούρα»: βοηθούσης και της τιμωρίας του Ένχελς (αποβολή και δύο αγωνιστικές στον αγώνα με την ΑΕΚ) και σε συνδυασμό με τη σταθερή απουσία των (τραυματιών) Βούκοβιτς και Μποτία (που, τελικώς, παρέμεινε), «ενεργοποιείται» ο νεαρός, Νικολάου (και ο Ρομαό επιστρέφει στα χαφ). Με «πρώτη» του, το ματς- αποκάλυψη με την Γιουβέντους (0-2). Ένχελς- Νικολάου, το πέμπτο σχήμα…
• Με τον Νικολάου σταθερά σε φάση ακμής, ο Λεμονής βγάζει απ’ τη… ναφθαλίνη κι έναν δεύτερο: τον Σισέ. Και το μεταξύ τους δίδυμο (Νικολάου- Σισέ), διαμορφώνει το… έκτο σχήμα της σεζόν, «ορατό» σε τρία ματς: με Αστέρα Τρίπολης / Κύπελλο (2-1), Ατρόμητο (0-1) και Πανιώνιο (4-3).
• Τα σημεία προόδου του Νικολάου, τον βαστούν στο αρχικό σχήμα ακόμη και στο ματς- δυναμίτη με την Μπαρτσελόνα στο «Καμπ Νου» (1-3). Με τον Λεμονή (θυμίζουμε, εκτός ευρωπαϊκής λίστας ο Σισέ) να προσθέτει εμπειρία με την παρουσία του επανακάμψαντος από τραυματισμό, Μποτία. Το έβδομο δίδυμο…

Πριν το όγδοο (Ένχελς-Σισέ), της Κυριακής…

Η σούμα; Οκτώ σε 16 επίσημους αγώνες. Εκ των οποίων, το «μηδέν» στην άμυνα διατηρήθηκε μόνο στους τρεις: στο 1-0 στη Ριέκα, στο 1-0 με τη Λαμία και στο 1-0 με τον ΠΑΟΚ.

Στα δύο πρώτα, υπήρξε Ρέτσος. Με τον ΠΑΟΚ, όχι. Το μοναδικό, άρα, «παρθένο» του Ολυμπιακού, με δίδυμο στόπερ που… υπάρχουν, πια, στο ρόστερ (από τότε, δηλαδή, που ο νεαρός διεθνής έφυγε για το Λεβερκούζεν). Και μάλιστα (πλην της «ξερής» καταγραφής περί zero) με συνολικά εξαιρετική εμφάνιση. Αλλά, παράλληλα (επίσης αξιοσημείωτο αυτό) και killer instincts σε έναν Ολυμπιακό, που, πλην της άμυνας, βγάζει, έως στιγμής, τα θέματά του και στο κομμάτι της παραγωγής.

Θυμίζουμε: γκολ – τρίποντο ο Ένγκελς στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, γκολ ο Σισέ στο ματς της νέας Σμύρνης, αλλά γκολ και ο Νικολάου στο «Καμπ Νου». Ο τρίτος (τέως «ανύποπτος») της σύγχρονης «ερυθρόλευκης» ρητορικής στο κεφάλαιο «σέντερ- μπακ». Γιατί, κακά τα ψέματα.

Τη δεδομένη ώρα και πριν φανούν οι (ενδεχόμενες) «ανακατατάξεις» με τη σταδιακή επιστροφή των έμπειρων (Μποτία, Βούκοβιτς), τούτοι  οι τρεις, παρά την απειρία τους (και ο Ένγκελς, άλλωστε, παρά το κόστος της μεταγραφής του, στερείται των πολύ «δυνατών» παραστάσεων καριέρας) είναι οι πρωταγωνιστές στο «κάδρο». Της… (ερυθρόλευκης) αμύνης τα παιδιά. Στο δικό τους (φιλόδοξο) «αρχοντορεμπέτικο»…