ΑΕΚ: Θέλει μαγκιά για να γυρίσεις από την κόλαση

Απλό, λιτό και κυρίως κατανοητό. Όταν ένα ματς δεν μπορείς να το νικήσεις, κάνε ότι μπορείς για να μην το χάσεις. Πόσο μάλλον εκείνο το ένα ματς που έγινε αιτία ώστε να εμφανισθούν στο Ολυμπιακό Στάδιο περισσότεροι από 40.000 άνθρωποι προκειμένου να σταθούν δίπλα σου.

Σα να λέμε: Η ιστορία του ΟΑΚΑ για την ΑΕΚ του Νίκου Κωστένογλου σε αυτό το ροκ ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ (2-2) που μπορεί να μην έχει νικητή, αλλά που σίγουρα δεν άφησε κανέναν να νιώθει χαμένος. Η Ένωση βρέθηκε στα σχοινιά για ένα ημίχρονο. Εκτός τόπου και χρόνου. Σε σημείο που πραγματικά να απορείς όχι μόνο για την τακτική αλλά και για την ψυχολογική προετοιμασία της για αυτό το «κρας-τεστ».

Το γεγονός ότι η τελευταία φάση του ματς την βρήκε στην επίθεση να ψάχνει το 3-2 και την πιο μεγάλη ανατροπή των τελευταίων χρόνων, μετά τις δύο με τον Ολυμπιακό την χρονιά του πρωταθλήματος, τα λέει όλα. Όχι για το επίπεδο, αλλά για τον χαρακτήρα της. Και αυτό πιστώνεται πρωτίστως στον προπονητή της. Έναν άνθρωπο που δεν ξέρουμε αν το ταβάνι του είναι για «ψηλά» αλλά που δεδομένα έχει σχηματίσει στα αποδυτήρια του μια «πολεμική μηχανή».

Η ΑΕΚ απόψε επέστρεψε για δύο λόγους. Πρώτον γιατί ο ΠΑΟΚ το επέτρεψε αφήνοντας ανοιχτό το λογαριασμό του πρώτου μέρους όπου κυριάρχησε ολοκληρωτικά κυρίως μέχρι το χαμένο πέναλτι. Δεύτερον γιατί παιδιά από εκείνα που δεν γεμίζουν το μάτι, άφησαν στο χορτάρι την ψυχή τους. Ο Γιακουμάκης και ο Ντέλετιτς που ήρθαν από τον πάγκο. Ο Γαλανόπουλος και ο Μπακάκης με τα αμέτρητα χιλιόμετρα τους. Ο Μπάρκας που βρήκε τον τρόπο έπειτα από ένα τραγικό πρώτο ημίχρονο, να επιστρέψει «ζεστός» στο δεύτερο και να είναι με έναν τρόπο καθοριστικός στο φινάλε.

Υπάρχουν κενά σε αυτό το ρόστερ και δεν χρειάζεται μεγάλη κουβέντα για να το αντιληφθεί κανείς. Και ειδικά όταν λείπουν παίκτες όπως ο Σιμόες και ο Ολιβέιρα (εκτός ήταν επίσης Βέρντε και Ζεράλδες) δεν είναι εύκολο να βρεθούν λύσεις. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η ΑΕΚ –έχοντας ένα ματς την εβδομάδα- δεν μπορεί να είναι… ΑΕΚ.

Να έχει ψυχή, φανέλα, προσωπικότητα. Στοιχεία από εκείνα που σε μια φτωχή λίγκα όπως η ελληνική πολλά βράδια είναι ικανά να κάνουν και τη διαφορά. Ο Κωστένογλου από την ημέρα που ανέλαβε δεν κερδίζει μόνο βαθμούς για την ομάδα του. Κερδίζει ποδοσφαιριστές που με τον προηγούμενο προπονητή έμοιαζαν να μην έχουν τύχη. Την ίδια στιγμή ο Έλληνας τεχνικός μακιγιάρει «προβλήματα» που κάποιοι τα περίμεναν, αλλά σίγουρα όχι σε αυτόν τον βαθμό. Η εικόνα του Βράνιες ας πούμε είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές. Έχει γυρίσει «άλλος» ο σκληροτράχηλος αμυντικός. Άλλος σε «τρεξίματα», άλλος σε «δύναμη». Πώς να παίξεις με δύο στόπερ ένα ντέρμπι όταν ο ένας από τους δύο στόπερ είναι ο Βόσνιος;

Όταν όμως έχεις τρεις στην άμυνα, αφήνεις έναν ποδοσφαιριστή σε κάθε πτέρυγα. Και από τη στιγμή που αριστερά ήταν ο Λόπες χωρίς υποστήριξη, προέκυψε το πρώτο μεγάλο πρόβλημα της βραδιάς. Με τον Λημνιό να κάνει το «ματς» της ζωής του και μάλιστα δίχως να έχει πίσω του, ως παρτενέρ τον τιμωρημένο Μάτος. Αυτή τη «τρύπα» ο Κωστένογλου την έκλεισε στο δεύτερο ημίχρονο με την μετατόπιση των κεντρικών χαφ. Άντεξε το «σχοινί». Άντεξε και στη ψυχρολουσία του 1-2 από τον Σφιντέρσκι (58΄).

Η σημαντικότερη στιγμή της βραδιάς για την ΑΕΚ είναι ο τρόπος που ξεκινά την τελική της αντεπίθεση σε ένα ματς που δείχνει να μην της πηγαίνει με τίποτα. Ο βαθμός της ισοπαλίας έτσι όπως εξελίχθηκε, ήταν άξιος. Ενδεικτικός της τεράστιας προσπάθειας αλλά δεν είναι και για να πανηγυρίζεις.