A la Cart ισονομία με εξωθεσμικές παρεμβάσεις, επιλεκτικές απαγορεύσεις και «συμμετοχή» της Πολιτείας στο παιχνίδι εξουσίας του ποδοσφαίρου.
Το θέμα με τις μετακινήσεις οπαδών ταλαιπωρεί διαχρονικά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μία τις απαγορεύουμε (όπου πρώτος πληθυντικός αφορά στην πολιτεία, θεσμικά δηλαδή), μία τις επιτρέπουμε, μία δεν ξέρουμε τι να τις κάνουμε. Τώρα τελευταία, φέτος δηλαδή, οι μετακινήσεις οπαδών έχουν γίνει «σημάδι» ελέγχου του παρασκηνίου. Και μίας μορφής «επίδειξης δύναμης» του ενός ισχυρού έναντι του άλλου.
Πώς δηλαδή, μαίνεται ο «πόλεμος» για τον έλεγχο της διαιτησίας. Της ΕΠΟ. Της ΚΕΔ. Κάπως έτσι και οι μετακινήσεις των οπαδών έχουν γίνει ένα «έπαθλο» στην πεποίθηση ότι οι ισορροπίες, λέει, στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχουν αλλάξει.
Κάτι σαν… «αφού εμείς πήγαμε στη Λιβαδειά και οι άλλοι όχι, σημαίνει ότι εμείς είμαστε πιο δυνατοί από τους άλλους». Το απίθανο μάλιστα είναι ότι σε όλη αυτή τη διαδικασία μοιάζει να συμμετέχει και η ίδια η πολιτεία.
Συγνώμη, βέβαια, που εμείς πιστεύαμε ότι οι μετακινήσεις οπαδών είχαν να κάνουν με τις προσπάθειες καταπολέμησης ή έστω πρόληψης της βίας στα ελληνικά γήπεδα. Και όχι με την προσπάθεια επιρροής ή κυριαρχίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Πρόσφατα οι οπαδοί του Ολυμπιακού δεν είχαν δικαίωμα να πάνε στο Αγρίνιο για το ματς με τον Παναιτωλικό. Οι οπαδοί της ΑΕΚ δεν είχαν δικαίωμα να πάνε στη Λιβαδειά. Εκεί που πάντως, είχαν πάει οι οπαδοί του ΠΑΟΚ. Οι οποίοι πήγαν ανενόχλητοι και στην έδρα του Πλατανιά (όπου απαγορεύτηκε και η μεμονωμένη μετακίνηση για τους οπαδούς του Ολυμπιακού), αλλά και στα Τρίκαλα.
Και όλοι μαζί, των τριών δηλαδή, είχαν ταξιδέψει στην Ξάνθη σε αυτόν τον πρώτο γύρο. Όπως άλλωστε και αλλού. Ο κ. Βασιλειάδης, λοιπόν, τι λέει για όλα αυτά; Διότι οι αποφάσεις για απαγόρευση μετακινήσεων θεωρητικά ισχύουν με επίσημα έγγραφα μάλιστα για όλους και για όλα τα γήπεδα και για όλες τις αγωνιστικές. Ή μήπως όχι;
Σε αυτή τη διαδικασία, με τον τρόπο που εφαρμόζεται στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όπου και όταν δηλαδή στα αλήθεια εφαρμόζεται, η απόφαση για τα αν τελικά θα υπάρχουν οπαδοί της φιλοξενούμενης ομάδας στους αγώνες, πέφτει πάνω στις ομάδες που είναι γηπεδούχοι, που αποφασίζουν αν θα δώσουν εισιτήρια ή αν θα ανοίξουν εκδοτήριο.
Πέφτει πάνω στις αστυνομικές διευθύνσεις των περιοχών. Πέφτει, δηλαδή, εκεί όπου οι εξωθεσμικές παρεμβάσεις μπορούν να παίξουν το ρόλο τους. Αυτό ή μάλλον και αυτό είναι στο πλαίσιο της ισονομίας; Με επιλεκτική όχι απαγόρευση, τέτοια θεσμικά υπάρχει. Αλλά επιλεκτική μετακίνηση. Διότι αυτό συμβαίνει και χωρίς καμία πρόθεση να πάψει να συμβαίνει στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος. Όταν, δηλαδή, θα κριθούν όλα…