Κολοβός και Ζαχίντ ήρθαν στον Παναθηναϊκό για να κάνουν τη διαφορά στον μεσοεπιθετικό τομέα, αλλά απογοητεύουν. Και με την εικόνα τους και με τα νούμερά τους. Και... φλερτάρουν, πλέον, με τον πάγκο.
Αποτέλεσαν τις δύο πιο φανταχτερές μεταγραφές του Παναθηναϊκού το καλοκαίρι που πέρασε. Γι’ αυτό και χρειάστηκε χρόνος, υπομονή, μπόλικη – διαπραγματευτική – τακτική προκειμένου να πειστούν οι ομάδες τους να τους παραχωρήσουν. Δεν είναι τυχαίο πως και οι δύο ήταν σε συλλόγους και δεν κυκλοφορούσαν ελεύθεροι, όπως όλοι οι υπόλοιποι που πήρε ο Παναθηναϊκός.
Ο Γκίας Ζαχίντ παραχωρήθηκε με τη μορφή δανεισμού από τον ΑΠΟΕΛ έπειτα από διαπραγματεύσεις πολλών ημερών κι ενώ η μεταγραφή του πέρασε από χίλια κύματα. Για τον δε Δημήτρη Κολοβό, χρειάστηκαν περίπου 40 μέρες μέχρι η Ομόνοια να πει το οριστικό «ναι» στην πρόταση του Παναθηναϊκού, αφού τα χρήματα που πρόσφεραν οι πράσινοι ήταν λίγα και σε δόσεις.
Τελικά φόρεσαν και οι δύο τα πράσινα, ικανοποιώντας σε πολύ μεγάλο βαθμό τον Γιώργο Δώνη που από την πρώτη στιγμή είχε ζητήσει την απόκτησή τους. Δύο παίκτες που θα βελτίωναν το μεσοεπιθετικό παιχνίδι του Παναθηναϊκού, θα έκαναν την ομάδα πιο παραγωγική, περισσότερο επικίνδυνη. Έως τώρα όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Από τις περγαμηνές που τους συνόδευαν, στην απογοητευτική εικόνα του σήμερα. Με την μέχρι στιγμής παρουσία τους στα τέσσερα πρώτα παιχνίδια του πρωταθλήματος, είναι από τους χειρότερους παίκτες του Παναθηναϊκού, με αποτέλεσμα η ομάδα να… πάσχει, τόσο δημιουργικά, όσο και ανασταλτικά, με αποκορύφωμα το λάθος του Ζαχίντ στο παιχνίδι με τον Άρη.
Τα νούμερά τους είναι απογοητευτικά. Από τις 29 τελικές προσπάθειες που έχει κάνει ο Παναθηναϊκός στην πρώτη τετράδα των αγώνων τους, μόλις οι δύο προέρχονται από τα πόδια τους. Έχουν και οι δύο μαζί μόλις πέντε κλεψίματα, όσα έχει δηλαδή μόνος του ο Χατζηθεοδωρίδης, που έχει αγωνιστεί μόλις 98 λεπτά.
Είναι μακριά από τις φάσεις, μακριά από τα αντίπαλα δίχτυα, δεν απειλούν, δε δημιουργούν, δεν τα καταφέρουν στο ένας εναντίον ενός που υποτίθεται πως είναι το δυνατό τους σημείο.
Ο Δώνης πιστεύει πάρα πολύ και στους δύο, περιμένει το ανέβασμα της απόδοσής τους προκειμένου να βοηθήσουν την ομάδα, όμως όσο ο καιρός περνάει κι εκείνοι απογοητεύουν, τόσο περισσότερο θα κλείνουν το μάτι στην ενδεκάδα άλλοι ποδοσφαιριστές κι εκείνοι θα φλερτάρουν με τον παραγκωνισμό.