To δομικό πρόβλημα του ΠΑΟΚ και η υπεράσπιση του Αμπέλ Φερέιρα

Δύσκολα. Με την αίσθηση μάλιστα πως τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και δυσκολότερα.

Διότι στις καθυστερήσεις μιας εβδομάδας ο ΠΑΟΚ πήρε τρείς βαθμούς από τους δέκα που έχει στο πρωτάθλημα.

Δύο στο Περιστέρι με τον Κρέσπο.

Έναν στην Τούμπα με τον Μίσιτς.

Άλλους δύο τους εξασφάλισε στο 74΄ εντός έδρας με τον Πανιώνιο.

Το 50%: Δείγμα μεγάλο για να το αφήσεις να περάσει απαρατήρητο.

Στο μεταξύ ο Δικέφαλος που πέρσι ήταν η πιο «κόμπακτ» ομάδα που εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια στο ποδόσφαιρο, φέτος θυμίζει σουρωτήρι.

Δεν υπάρχει ενενηντάλεπτο δίχως παθητικό. Το κοντέρ λέει ήδη 6 γκολ στην Super League 1.

Ο ΠΑΟΚ το έκτο γκολ πέρσι το δέχτηκε την 18η αγωνιστική στα Γιάννενα: 30 Γενάρη. Τώρα 30 Σεπτέμβρη θα έχει προστεθεί στον λογαριασμό και το ΟΑΚΑ, το αντάμωμα με την ΑΕΚ.

Την ίδια στιγμή οι μεσοεπιθετικοί που διατηρούν το πιο νευραλγικό χώρο δράσης μιας ομάδας που θέλει τη μπάλα στα πόδια της είναι άφαντοι.

Από τα εννέα γκολ παραγωγής στο πρωτάθλημα τα πέντε λένε άμυνα (Μάτος 2, Κρέσπο) και αμυντικό χαφ (Μίσιτς 2) και τα άλλα τέσσερα είναι των φορ (Άκπομ 2, Σφιντέρσκι 2).

Δεν υπάρχει Ζαμπά, Μπίσεσβαρ, Πέλκας που πέρσι είχαν μαζί 15 γκολ στο πρωτάθλημα και φέτος ως τώρα ούτε ένα.

Ο Στοχ είναι άφαντος. Ο Λημνιός δεν ήταν ποτέ σκόρερ.

Μοιάζει να μην δουλεύουν κανονικά, περισσότερα από ότι θα έπρεπε τέτοια εποχή. Και πλέον έχει περάσει μπόλικος καιρός από τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό. Δεν γίνεται μια ομάδα που έχει να διαχειριστεί ένα ματς την εβδομάδα να μοιάζει κολλημένη στην ίδια άβολη κατάσταση.

Χθες βράδυ πολύ τα είχαν με τον Αμπέλ. Διόλου παράξενο. Το «εμβόλιο» για τον κατά φαντασία προπονητή δεν ανακαλύφθηκε ακόμη. Πάντα θα φταίει ο πάγκος. Καμία φορά και οι παίκτες. Έτσι πάει.

Ο Πορτογάλος όμως είναι παγιδευμένος με ένα ρόστερ που δεν είναι δικό του. Με ένα ρόστερ που πέρσι ξεπέρασε τις προσδοκίες και αυτό κάποιοι νομίζουν ότι θα μπορεί να το κάνει συνέχεια.

Ο Λουτσέσκου έπαιζε κάτι άλλο. Με τις γραμμές πιο κοντά στον Πασχαλάκη. Με τον Βιεϊρίνια, τον Μαουρίσιο και τον Πρίγιοβιτς να δίνουν άλλα χαρακτηριστικά στο μήκος της εντεκάδας.

Ο Αμπέλ θέλει να παίξει κάτι άλλο. Ο Κρέσπο και ο Βαρέλα όμως δεν έχουν τα χαρακτηριστικά που χρειάζονται. Στη μεσαία γραμμή αν δεν υπήρχε ο Μίσιτς το πράγμα θα ήταν ακόμη πιο δύσκολο. Και κυρίως δεν υπάρχει συνδετικός κρίκος με την επίθεση.

Κάπως έτσι ο ΠΑΟΚ είναι ευάλωτος, προβλέψιμος. Και επί της ουσίας τυχερός αν σχηματίσει μια δίκαιη εξίσωση της εικόνας με τα αποτελέσματα. Πλέον θα πρέπει να αφήσει και το πλεονέκτημα της Τούμπας (3 εντός στις πρώτες 4 αγωνιστικές).

Έρχεται ΑΕΚ και αμέσως μετά Τρίπολη. Το τεράστιο αήττητο «σερί» απειλείται. Όχι τόσο από τους αντιπάλους, όσο από το επίπεδο ποδόσφαιρου που παράγει ο νταμπλούχος.

Τον Φερέιρα ο Δικέφαλος πρέπει σαν οργανισμός να τον υποστηρίξει. Αν νομίζει ότι αγόρασε με 2 εκατ ευρώ κάποιον που θα μπορούσε να βελτιώσει μια ομάδα που δεν είναι δική του, σε χρόνο ρεκόρ τότε έκανε λάθος επιλογή. Καλύτερα να διέθετε το ποσό για να προσθέσει στο ρόστερ του έναν πιο ποιοτικό winger.

Ο ΠΑΟΚ έχει αδυναμίες.  Έχει απουσίες. Θέλει χρόνο. Θέλει ήδη να προετοιμάζεται για το μεταγραφικό παράθυρο του Γενάρη.

Τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες.