Οι μέρες της διακοπής «τρέχουν». Μαζί και ο Πορτογάλος προπονητής του Ολυμπιακού που ετοιμάζει «ρόλους» για τον Μπενζιά και τον Λοβέρα.
Υπάρχει ένα «αξίωμα» στο ποδόσφαιρο, που θέλει τις ομάδες που μπαίνουν στα «πιτς» της διακοπής να κουβαλούν το τελευταίο τους αποτέλεσμα. Λογικό και κατανοητό.
Υπό αυτή την έννοια λοιπόν; Ο Ολυμπιακός καλύτερη «διακοπή Σεπτέμβρη» δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Όχι φυσικά –μόνο- για τη νίκη της περασμένης Κυριακής στην Λάρισα, που έκλεισε την αυλαία στον «πρώτο κύκλο» δράσης. Για την συνολική «σοδειά» του Αυγούστου.
Την αήττητη διαδρομή ως τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.
Το «απόλυτο» ξεκίνημα εντός των συνόρων.
Καλύτερα δεν γίνονταν, από αυτό που έκαναν ο Πέδρο Μαρτίνς και οι ποδοσφαιριστές του. Σε οργανισμούς όμως αυτού του επιπέδου, το τελευταίο αποτέλεσμα, δεν μπορεί παρά να είναι οδηγός για το επόμενο. Και μιας και ο Ολυμπιακός όντως ξεκίνησε καλά: Είναι στοίχημα για εκείνον να καταφέρει να επιστρέψει στην δράση με «όψη» ανάλογη της προηγούμενης. Στα αποτελέσματα, αλλά κυρίως στα «χαρακτηριστικά» του ποδοσφαίρου που ήρθαν στην επιφάνεια με αυτό το πρώτο δείγμα γραφής. Την φρεσκάδα, τα πολλά τρεξίματα, την εξαιρετική ανασταλτική λειτουργία.
Κοινώς: Κάθε άλλο παρά εύκολη δουλειά για το τεχνικό του τιμ, το οποίο ουσιαστικά αυτές τις μέρες στον Ρέντη βλέπει το ρόστερ… μισογεμάτο. Πολλοί οι διεθνείς, άρα πολλές και οι απουσίες.
Συνηθισμένα βεβαίως τα βουνά στα χιόνια. Ούτε η πρώτη φορά, ούτε η τελευταία που τα εθνικά προσκλητήρια αδειάζουν το προπονητικό κέντρο των Ερυθρόλευκων. Σημασία έχει, να υπάρχει «μέθοδος». Και κυρίως ένα τεχνικό τιμ που να μπορεί να «μοιράζει» σωστά τον χρόνο του, ακόμη και σε τέτοιες αντικειμενικά δύσκολες περιόδους.
Τι έκανε λοιπόν ο Πέδρο Μαρτίνς σε αυτή την πρώτη εβδομάδα «διακοπής»: Αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του, σε αυτό που οι Αμερικανοί συνηθίζουν να αποκαλούν «second unit». Στην ποδοσφαιρική «προσαρμογή» του; Μπόλικη «δουλειά» με θέα στο άλλο μοτίβο ποδοσφαίρου που θα προσπαθήσουν να κάνουν δικό τους μέσα στη χρονιά οι Πειραιώτες.
Υπάρχει ήδη μια «δομημένη» ομάδα. Μια εντεκάδα που προέκυψε από τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, και που λογικά με την απαραίτητη «προσαρμογή» θα αναλάβει την ευθύνη τόσο στα Ευρωπαϊκά ματς, όσο και σε εκείνα που ο αντίπαλος δεν θα στέκεται παθητικά στο μισό, ή και στο ένα-τρίτο του γηπέδου. Η ομάδα με τον Βαλμπουενά πίσω από τον σέντερ φορ. Με τον πολύτιμο Μασούρα να «κλειδώνει» ανασταλτικά τον αριστερό διάδρομο. Με τον Μπουχαλάκη και τον Καμαρά να εναλλάσσονται πλάι στον Γκιγιέρμε. Μια καθαρή 4-2-3-1 εκδοχή, που ως τώρα τα έχει πάει περίφημα.
Υπάρχει όμως και ο Ολυμπιακός που θα πρέπει να «ανοίξει» άμυνες ερμητικά κλειστές. Που θα πρέπει να δημιουργεί από τις πίσω ζώνες, που θα πρέπει να βάλει περισσότερους ποδοσφαιριστές στην αντίπαλη περιοχή. Κάτι πιο κοντά στο 4-4-2 που και πέρσι «φορέθηκε» πολύ. Περισσότερο από ότι άφησε να γίνει αντιληπτό ο Κώστας Φορτούνης. Ο χαρισματικός μέσο-επιθετικός που μπορούσε να υπερασπιστεί και τα δύο αυτά «στιλ» με την ίδια άνεση. Ο περσινός MVP όμως δεν θα είναι εδώ ως το… 2020. Ο Μαρτίνς λοιπόν πρέπει να βρει έναν τρόπο να χειριστεί αυτή την απουσία. Πολλώ δε μάλλον αν δει κανείς το καλεντάρι ως τα μέσα Δεκέμβρη. Με τα ματς που έρχονται διαδοχικά να είναι «διαφορετικής προσέγγισης».
Δεν επέλεξε τυχαία τον Γιασίν Μπενζιά και τον Μάξι Λοβέρα στον επίλογο της μεταγραφικής περιόδου, ο Πορτογάλος. Στην πραγματικότητα οι δύο τους, σχηματοποιούν το «σχέδιο β΄» του 49άχρονου για τη σεζόν. Είτε μαζί σε μια συνθήκη που θα ήταν ιδανική. Είτε όχι.
Από αυτές τις πρώτες προπονήσεις των δύο στον Ρέντη, φαίνεται ότι ο κόουτς προορίζει τον Λοβέρα για δεύτερο επιθετικό και όχι για τα «φτερά». Όσοι έχουν εικόνα; Μιλούν για ένα στιλ… Ποντένσε που παρότι οι αριθμοί του δεν το λένε, και περιοχή πατά και μοιράζει καλά τις ικανότητες του σε δημιουργία και εκτέλεση. Δεύτερος επιθετικός 4-4-2. Σε μια χρονιά που δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως θα είναι για εκείνον μεταβατική, έχοντας ταξιδέψει για το ποδόσφαιρο από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη.
Την ίδια στιγμή ο Μπενζιά. Αν και «10άρι» φαίνεται να έπιασε λιμάνι για να γίνει… Νάτχο. Ένας κανονικός play maker από την πίσω ζώνη, που θα χτίζει έχοντας την ομάδα μπροστά του. Ο Αλγερινός προορίζεται για το «8». Περισσότερο όταν είναι έτοιμος θα αντικαταστήσει ή θα σταθεί στην ίδια ευθεία με τον Γκιγιέρμε, και λιγότερα θα ανέβει «ψηλότερα» στο γήπεδο. Αυτό θα συμβεί μόνο σε ματς… Βαλμπουενά, με τον Γάλλο απόντα.
Με τον Μπενζιά και τον Λοβέρα ο Μαρτίνς «προσθέτει» στις δυνατότητες του ρόστερ του, ποδοσφαιριστές που επί της ουσίας δεν είχε. Μεγαλώνει το play book. Και φυσικά όσο πιο γρήγορα τους έχει στη διάθεση του, τόσο το καλύτερο. Εξ ου λοιπόν ότι και αυτές τις ημέρες στον Ρέντη τις πέρασε δουλεύοντας «τακτικά» προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά και χρησιμοποιώντας το φιλικό της Πέμπτης με την k-19 σε αυτή τη «φόρμα». Με τον Μπενζιά στο «8» και τον Λοβέρα δεύτερο επιθετικό.