No Goal: Η λωρίδα ασφαλείας του Ολυμπιακού

Επτά νίκες και μια ισοπαλία στα πρώτα οκτώ ματς της σεζόν. Η αήττητη πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Το απόλυτο ξεκίνημα στη Σούπερ Λιγκ 1. Τα κατορθώματα του Ολυμπιακού σε…τίτλους ειδήσεων, σε αυτό τον πρώτο κύκλο «δράσης». Και μιας και από τη Δευτέρα υπάρχει πλέον το δικαίωμα της «διακοπής» για όλους: Στο μεγάλο λιμάνι με μπόλικα χαμόγελα και την αυτοπεποίθηση στα ύψη μπορούν να κάνουν έναν πρώτο απολογισμό, από εκείνους που κάθε προπονητής και κάθε ομάδα θα ήθελε να τους συμβούν. Τους αξίζει άλλωστε.

Ναι, δεδομένα τους αξίζει. Γιατί όσο και αν είναι νωρίς: Στη φωτογραφία της «στιγμής» κοιτάζοντας τον Ολυμπιακό και τους άλλους του ελληνικού ποδοσφαίρου, προκύπτει διαφορά. Οι Ερυθρόλευκοι που ζουν κάτι δικό τους. Και οι υπόλοιποι που υπομένουν κάτι άλλο προσδοκώντας καλύτερες μέρες. Σε έναν διαχωρισμό που το μόνο βέβαιο για την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς είναι πως δεν «έτυχε». Ο ΠΑΟΚ του ευρω-σοκ. Η ΑΕΚ που μόλις αποφάσισε να μείνει με τον Νίκο Κωστένογλου στον πάγκο της. Ο αιώνιος αντίπαλος Παναθηναϊκός σε μια ακόμη «χαμηλή πτήση» προβληματισμού. Καταστάσεις που άλλοι τις περίμεναν και άλλοι όχι, αλλά που όλες τους έχουν κανονικές ποδοσφαιρικές εξηγήσεις.

Και αν θα έπρεπε με έναν τρόπο να διαλέξουμε ένα, μόλις ένα στοιχείο για αυτή τη… διαχωριστική γραμμή με βάση την «εικόνα» σε αυτό το πρώτο δείγμα γραφής; Έχουμε την εντύπωση πως η άμυνα των Ερυθρόλευκων δεν αφήνει πολλά περιθώρια «επιλογής». Γιατί ως εδώ με τον τρόπο της «υπογράφει» τα πάντα. Σε οκτώ ματς, παθητικό μόλις ένα γκολ. Και αυτό το ένα γκολ του Ούτκιν κάπου που όχι μόνο δεν κόστισε, αλλά που λες και «ξύπνησε» το ένστικτο για το «διπλό» στο Κράσνονταρ που υπέγραψε με τρόπο εμφατικό την επιστροφή του Ολυμπιακού στους ομίλους της κορυφαίας διοργάνωσης του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Μια καταπληκτική αμυντική επίδοση ως εδώ. «Λωρίδα ασφαλείας» για τους Πειραιώτες. Και στο απαραβίαστο Καραϊσκάκη και μακριά από αυτό. Ανεξαρτήτως αντιπάλου και ειδικών αναγκών. Η Κυριακάτικη αποστολή στη Λάρισα απολύτως ενδεικτική. Σε έναν αγωνιστικό χώρο που δεν επέτρεπε… δεύτερη πάσα. Σε ένα μπλόκο που ο Ολυμπιακός καλούνταν να διαχειριστεί και τη μεγάλη του κούραση από το ταξίδι της Ρωσίας. Η ομάδα του Μαρτίνς πέρα από δύο περιπτώσεις σε «στημένες μπάλες» δεν επέτρεψε στους ποδοσφαιριστές της ΑΕΛ, ούτε να δουν από κοντά τα γάντια του Ζοσέ Σα. Τι και αν μέτρησε λοιπόν μόλις το ένα από τα τέσσερα γκολ που πέτυχαν στο συγκεκριμένο ενενηντάλεπτο; Όταν «αρνείσαι» να δεχθείς γκολ, έχεις κάνει το πρώτο στέρεο βήμα.

Σε αυτό το πρώτο δείγμα γραφής, τα επίσημα ματς του ΠΑΟΚ είναι έξι. Άλλα τόσα της ΑΕΚ και του Άρη. Και του τιμωρημένου στην Ευρώπη Παναθηναϊκού μόλις δύο. Ο περσινός νταμπλούχος έχει ήδη δεχθεί δέκα γκολ σε αυτό το διάστημα, δίχως να έχει καταφέρει να κρατήσει το «μηδέν» έστω σε ένα ενενηντάλεπτο. Το παθητικό της ΑΕΚ είναι στα οκτώ γκολ, του Άρη στα έξι. Ακόμη και ο Παναθηναϊκός μέσα σε εκατονογδόντα λεπτά έχει προλάβει να δεχθεί τέσσερα τέρματα. Πολύ σημαντικές διαφορές σε αυτό το ξεκίνημα που επιμένουμε πως έχουν ποδοσφαιρική εξήγηση.

Ο Ολυμπιακός έχοντας τον ίδιο προπονητή από πέρσι, και τον ίδιο αγωνιστικό κορμό έπρεπε απλά να προσαρμόσει δύο-τρία νέα πρόσωπα στο στιλ που έχτισε με υπομονή από την περσινή σεζόν. Το στιλ που υπέγραψε και το τελευταίο κομμάτι της προηγούμενης αγωνιστικής περιόδου. Η νίκη στη Λάρισα ήταν η 12η σερί στην Σούπερ Λιγκ, από τον περασμένο Φλεβάρη. Σε αυτά τα 12 ματς οι Πειραιώτες έχουν δεχθεί μόλις τέσσερα γκολ. Από ένα στις ευρείες εντός έδρας νίκες με ΑΕΚ (4-1), ΟΦΗ (5-1) τον Φλεβάρη. Ένα τον Μάρτη στην αντίστοιχη επικράτηση επί του Άρη στο Φάληρο (4-1) και ένα τέλη Απρίλη στη Λαμία (1-3). Σε αυτά τα δώδεκα ματς πρωταθλήματος το επιμέρους σκορ είναι 35-4! Δεν το λες λοιπόν και τυχαίο αυτό που γίνεται φέτος. Μάλλον σαν κάτι σε… συνέχεια του περσινού το καταλαβαίνεις.

Και πως μια τόσο επιθετική ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, κατάφερε να θέσει «βάσεις» για μια τόσο καλή αμυντική λειτουργία; Προφανώς το «μυστικό» ακούει στο όνομα Πέδρο Μαρτίνς. Στη φιλοσοφία ενός τεχνικού που πραγματικά έχει καταφέρει να σχηματίσει μια ομάδα με σπουδαία ισορροπία. Δεν το κατάφερε αμέσως, ο Πορτογάλος. Πλέον όμως σε αυτή τη δεύτερη σεζόν του απολαμβάνει και αυτό ως προνόμιο της δουλειάς του.

Οι Πειραιώτες έχουν βρει στο πρόσωπο του Ζοσέ Σα έναν πολύ ικανό τερματοφύλακα. Έχουν σχηματίσει από πέρσι την βασική αμυντική τους γραμμή (Ομάρ, Μεριά, Σισέ, Τσιμίκας, Κούτρης) και φέτος επί της ουσίας πρόσθεσαν ακόμη ένα κομμάτι στο παζλ: Τον εξαιρετικό Ρούμπεν Σεμέδο που αποτέλεσε και την ακριβότερη μεταγραφή του ελληνικού ποδοσφαίρου αυτό το καλοκαίρι. Παράλληλα μέσα από τρεις ικανούς κεντρικούς χαφ (Γκιγιέρμε, Μπουχαλάκης, Καμαρά) έχουν σταθερά μπροστά από την άμυνα τους δύο ποδοσφαιριστές-κλειδιά για αυτή την ισορροπία. Άπαντες ικανοί να συνδράμουν επιθετικά. Κυρίως όμως όλοι τους έχοντας καταλάβει καλά τις «αμυντικές» ανάγκες του ρόλου τους.

Στη Λάρισα προχθές ο Ανδρέας Μπουχαλάκης έμοιαζε να… παίζει για όλους. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο. Παρατηρώντας με προσοχή τα ονόματα διαπιστώνει πως φτάσαμε στις επτά από τις έντεκα θέσεις του αρχικού σχήματος, διαβάσαμε δέκα ονόματα και μοναδικό νέο είναι αυτό του Ρούμπεν Σεμέδο. Το ανασταλτικό παιχνίδι λοιπόν το λες άνετα και περσινή δουλειά. Την ίδια στιγμή, από τον περασμένο Γενάρη ο Μαρτίνς εμπιστεύεται έναν winger όπως ο Γιώργος Μασούρας που η ανταπόκριση του στις αμυντικές υποχρεώσεις είναι ανάλογες της ικανότητας του στο γκολ. Δεν του φαίνεται του διεθνούς ακραίου, αλλά και εκείνος κάνει τόση αθόρυβη δουλειά ανασταλτικά που για την ομάδα είναι κλειδί. Όπως κλειδί είναι η επιλογή του προπονητή να τοποθετήσει στις επιλογές σέντερ φορ, πέραν του συνήθους ύποπτου Γκερέρο έναν ακόμη στράικερ που σε αυτό το πρώτο δείγμα γραφής κάνει μπόλικη δουλειά πίσω από την μπάλα. Τον Ελ Αραμπί, που μάλιστα είναι και πολύ ικανότερος σκόρερ από τον Γκερέρο.

Αν προσθέσει κανείς και τα προνόμια που έφερε η έλευση του Ματιέ Βαλμπουενά, που με τη σειρά του είναι φοβερά «πειθαρχημένος» και στη δουλειά που του αντιστοιχεί στο γήπεδο χωρίς τη μπάλα; Καταλαβαίνει γιατί ο Ολυμπιακός με τα πολλά τρεξίματα, τις μεγάλες κατοχές μπάλας και την φιλοδοξία για κυριαρχικό ποδόσφαιρο, είναι πρωτίστως μια «αμυντική μηχανή». Και οι άμυνες στον αθλητισμό δεν κόβουν… εισιτήρια. Κερδίζουν όμως τίτλους. Και αποτελούν «οδηγό αισιοδοξίας» ακόμη και εκεί που ο πήχης της δυσκολίας μοιάζει τρομακτικός. Ακόμη και σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ.

MUST READ

Ασύγκριτος Ελ Κααμπί: Σπάει όλα τα κοντέρ στο σκοράρισμα – Τα αδιανόητα νούμερά του (vids)