Μαρίνος, ο σύγχρονος Σίσυφος της προπονητικής…

Κοιτάζει ο Μαρίνος ό,τι του έχει απομείνει από το ρόστερ του Παναθηναϊκού, κοιτάζει το ρόστερ που έχουν οι άλλοι και είναι απορίας άξιο πως δεν χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο. Δεν του λείπουν προπονητικά χιλιόμετρα για να παλεύει με τον Πίσπα και τον Κουντουριώτη όταν ο Λουτσέσκου, ο Λεμονής και ο Χιμένεθ δεν ξέρουν ποιόν να πρωτοβάλουν. Κι ας βρεθεί κάποιος έξυπνος να μας πει τι ακριβώς κερδίζει ο επαγγελματίας προπονητής Ουζουνίδης παλεύοντας με τα «νεροπίστολα» σε μια προσπάθεια που μοιάζει με του Σίσυφου.

Ο Μαρίνος που έφτασε μια ανάσα πέρσι από τον Ολυμπιακό και φέτος τριγύριζε συνεχώς στο μυαλό του Ιβάν Σαββίδη. Να με συγχωρούν οι προαναφερθέντες αλλά αυτό που κάνει ο συνάδερφός του στον Παναθηναϊκό ξεφεύγει από τα συνηθισμένα καθήκοντα ενός προπονητή. Είναι προπονητής, γενικός αρχηγός και πρόεδρος από πάνω. Ισως χαρτζιλικώνει και κάποιους από τους νεαρούς για να έχουν να έρχονται στην προπόνηση.

Αγνοείστε τώρα την βαθμολογική θέση του Παναθηναϊκού, τα χίλια μύρια προβλήματά του και σκεφτείτε αν Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ που πέρασαν φέτος από τα Πηγάδια έκαναν καλύτερη εμφάνιση από τους πράσινους στο πρώτο ημίχρονο. Ομάδα να πιείς στο ποτήρι παρουσίασε ο Εβρίτης τεχνικός κόντρα στην Ξάνθη και το τελικό αποτέλεσμα την αδικεί κατάφορα. Ακόμα κι όταν ήρθε η ψυχρολουσία της ισοφάρισης ο λαβωμένος Παναθηναϊκός ανασκουμπώθηκε στρίμωξε την Ξάνθη και έχασε δυο κλασσικές ευκαιρίες να πετύχει γκολ και να πάρει τη νίκη.

Με τον Κουντουριώτη στη σύνθεσή του. Με ελάχιστους παίκτες υψηλής ποιότητας και πολλούς τρεχαλατζήδες ο Ουζουνίδης προσπαθεί να δημιουργήσει την ομάδα του 2018. Με όσους του μείνουν και όσους βρει με μηδενικά ή περίπου μηδενικά συμβόλαια. Όσο όμως ο Ουζουνίδης πάει για προπόνηση και βρίσκει παίκτες να προπονήσει ο Παναθηναϊκός παραμένει ζωντανός. Μπορεί στο τέλος της ημέρας να αποδειχτεί μάταια η προσπάθεια.

Μπορεί ο Μαρίνος κι όσοι του μείνουν δηλαδή οι πιτσιρικάδες που ανέβηκαν από τις ακαδημίες να δίνουν μάχη για την βαθμολογική σωτηρία. Μπορεί και κάποιοι στις κερκίδες χωρίς να αντιλαμβάνονται τι γίνεται, να τον αποδοκιμάζουν. Αυτό που κάνει τρεις μήνες τώρα ο Ουζουνίδης είναι άξιο θαυμασμού και γενικής αναγνώρισης. Το γράφω χωρίς καμιά διάθεση κολακείας. Την περασμένη του «έσουρα ένα κάρο» για την συντριβή στην Τούμπα. Άλλο αυτό όμως κι άλλο η δουλειά που κάνει και ο σταυρός που σηκώνει αφαιρώντας τον από τις πλάτες άλλων…