Ακαδημίες ΠΑΟΚ: Μια ακριβή και πονεμένη ιστορία

Το ποδόσφαιρο είναι γεμάτο από στιγμές, πολλές φορές παράδοξες στιγμές, οι οποίες όμως δημιουργούν μία πραγματικότητα. Η πραγματικότητα του ΠΑΟΚ, για αυτήν μιλάμε, αναφέρει το εξής: Ένα σύλλογος που επενδύει στρατηγικά τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια του Ιβάν Σαββίδη δηλαδή, στις ακαδημίες του, αλλά φέτος δημιούργησε την πρώτη ομάδα με στόχο να μην έχει ούτε έναν Έλληνα!

Πλέον έχει. Κόντρα στον Παναθηναϊκό την προηγούμενη εβδομάδα στην 11άδα ήταν πέντε Έλληνες. Οι περισσότεροι που εμφανίστηκαν ποτέ στους πρώτους 11 στη φετινή περίοδο για τον Δικέφαλο. Αλλά για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, έπρεπε πρώτα να δούμε τον ΠΑΟΚ να αγωνίζεται σε πολλά ματς με 11 ξένους, να αποκλείεται μαζί τους, να πετάει μαζί τους ένα σωρό βαθμούς στα εκτός έδρας ματς και να κινδυνεύει να τινάξει από μόνος του ένα πρότζεκτ που φέτος γράφει: «Πρωτάθλημα».

Κάπως έτσι, σχεδόν αναγκαστικά ή αν θέλετε ως τελευταία ζαριά μπήκαν Έλληνες ποδοσφαιριστές στην ομάδα. Άλλο όμως Ελληνόπουλα, άλλο δικά σου παιδιά. Το ζήτημα, ίσως κορυφαίο θα έπρεπε να είναι με την επένδυση που γίνεται στα τμήματα υποδομής, είναι τι γίνεται με τα παιδιά από τις Ακαδημίες.

Υπολογίζεται ότι ο Ιβάν Σαββίδης κάθε χρόνο σπαταλά περίπου 2,5 εκατ. ευρώ για τα τμήματα υποδομής του Δικεφάλου. Η λέξη είναι πολύ προσεκτική. Σπαταλά, όχι απλώς ξοδεύει. Διότι αυτή την πενταετία τα αποτελέσματα της οικονομικής αλλά και αγωνιστικής επένδυσης είναι πενιχρά. Μπορεί να (αυτο)διαφημίζονται ως οι καλύτερες ακαδημίες στην Ελλάδα, αλλά αυτό δεν προκύπτει από κάτι χειροπιαστό ακόμη.

Ο Σαββίδης εμπιστεύτηκε το σχέδιο που είχαν εμπνευστεί και ξεκινήσει την υλοποίησή του επί εποχής Ζαγοράκη με μπροστάρη τον «δικό του» άνθρωπο Βαγγέλη Πουρλιοτόπουλο, ωστόσο αποδεικνύεται ότι μέχρι στιγμής μόνο χρήματα ξοδεύονται. Τότε με μότο το… «πενία τέχνας κατεργάζεται», ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πλάνο ποδοσφαιρικής ανάπτυξης, το οποίο μάλιστα είχε αποτελέσματα (Σταφυλλίδης, Κάτσε, Κίτσιου, Κωνσταντινίδης, Σαββίδης). Η έλευση Σαββίδη όμως, αντί να απογειώσει το πλάνο, μοιάζει να το… προσγείωσε.

Φτιάχτηκε ένα δίκτυο συνεργαζόμενων ακαδημιών σε όλη την Ελλάδα, ανακαίνισε ένα ολόκληρο κτίριο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης που χρησιμοποιείται ως ξενώνας για τα παιδιά από την επαρχία, ωστόσο πέρα από κάποιες σκόρπιες επιτυχίες σε τουρνουά ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ ακόμη δεν έχει δει αποτέλεσμα. Ισως για αυτόν τον λόγο να προσλήφθηκε και ο ισπανός Ντάνιελ Μπίγκας Αλσίνα, που ανέλαβε τη θέση του τεχνικού διευθυντή των Ακαδημιών, που απ’ ότι φαίνεται επί της ουσίας «καπελώνει» τον Βαγγέλη Πουρλιοτόπουλο, ο οποίος έχει να ασχοληθεί και με άλλα πράγματα (βλέπε εκλογές ΕΠΟ).

Το πρόβλημα στον ΠΑΟΚ είναι και τα πρόσωπα. Αν υπάρχουν καλοί παίκτες στις ακαδημίες θα έβρισκαν τις ευκαιρίες τους. Αλλωστε πριν από δύο χρόνια προωθήθηκε ο προπονητής της Κ20 Βλάνταν Ιβιτς στην πρώτη ομάδα και θα είχε πεδίο δόξας λαμπρό αν ανέβαζε στην πρώτη ομάδα και κάποια από τα «δικά του» παιδιά.

Κάπου εκεί όμως, έρχεται η σύγκρουση προσωπικοτήτων και αναβιώνουν παλαιότερες «κόντρες» και ισχυρά «εγώ». Μόλις προωθηθεί κάποιο παιδί, εμφανίζονται πύρινα άρθρα για την «τρομερή δουλειά που κάνουν οι ακαδημίες του Πουρλιοτόπουλου», ενώ όταν δεν παίζει κάποιο παιδί οι ίδιοι κάνουν λόγο για «πόλεμο» που γίνεται στις ακαδημίες. Παράλληλα υπήρξε και η διαμάχη σε επίπεδο διαχείρισης της πρώτης ομάδας επί Ιβιτς, όταν ο τότε γενικός αρχηγός Βαγγέλης Πουρλιοτόπουλος αναγκάστηκε να περιοριστεί στον ρόλο του στις ακαδημίες, αφήνοντας τη θέση του στον πιο διαλλακτικό Παντελή Κωνσταντινίδη. Ο οποίος κι αυτός προέρχεται από το περιβάλλον Ζαγοράκη και Μάκη Γκαγκάτση, όπως και ο Πουρλιοτόπουλος, έχοντας διατελέσει στο παρελθόν ως και τεχνικός διευθυντής της ομάδας. Αυτές οι διαμάχες αποτελούν και τη μεγαλύτερη σκιά που εξακολουθεί να σκεπάζει τη φυγή του Ιβιτς από τον ΠΑΟΚ, τη στιγμή που τον οδήγησε μετά από 13 χρόνια στην κατάκτηση ενός τίτλου.

Ποδοσφαιρικά πάντως μοιάζει πολύ παράξενο, αυτό που συμβαίνει στις Ακαδημίες. Για μια ομάδα η οποία στις μικρές ηλικίες έχει πολύ σημαντικές επιτυχίες, με τίτλους και ταλέντα που «βγάζουν μάτια», όπως λέγεται. Πώς γίνεται, λοιπόν, μετά να μην «γεμίζουν το μάτι», όπως επίσης λέγεται για την πρώτη ομάδα; Αυτή τη στιγμή, από τις ακαδημίες, υπάρχουν δύο παιδιά με ενεργό ρόλο και καλές προοπτικές για το μέλλον στην πρώτη ομάδα. Ο Δημήτρης Πέλκας και ο Ευθύμης Κουλούρης. Υπήρχαν (;) κι ο Κάτσε, ο Κίτσιου, ο Πούγγουρας και ο Δεληγιαννίδης. Ως εκεί. Και βέβαια για τον Πέλκα, να σημειώσουμε ότι έφτασε 24 ετών για να μπορέσει να πει κάποιος, ότι ναι, μπορεί και να σταθεί σε υψηλό επίπεδο. Και ακόμη δεν έχει καθιερωθεί καλά – καλά στη βασική 11άδα του ΠΑΟΚ.

Δύο παίκτες που δεν τους λες και βασικούς, σε πέντε χρόνια, είναι πολύ λίγοι. Ας τους κάνουμε και πέντε, με τον Αχιλλέα Πουγγουρα, τον Εργκούς Κάτσε και τον Παναγιώτη Δεληγιαννίδη, οι οποίοι βγήκαν από τις ακαδημίες, αλλά δεν έχουν ουσιαστικό ρόλο στην πρώτη ομάδα. Άντε να γίνουν έξι, με τον Μάριο Σιαμπάνη, τον 18χρονο τερματοφύλακα. Ο οποίος πάντως είναι ξεχωριστό κεφάλαιο, έχει ήδη χαρακτηριστεί από ανθρώπους που παρακολουθούν τις ακαδημίες ότι θα είναι ο επόμενος τερματοφύλακας της Εθνικής, αλλά για την ώρα είναι πίσω από Πασχαλάκη και Ρέι. Και Γλύκο… Με συμβόλαια. Άρα;

Άρα στην Κ20, όπου τώρα βρίσκεται, γα να μην μένει ανενεργός και «βλέπουμε». Ακόμη και αν γεννιούνται Ντοναρούμα στην Ελλάδα, μεγαλώνουν ως «Σιαμπάνηδες», μάλλον. Και αλλού, αλλά και στον ΠΑΟΚ που θέλει να προσέξει τις ακαδημίες του, όπως αναφέρει το πλάνο.

Σε κάθε περίπτωση, μόλις έξι από τις ακαδημίες του ΠΑΟΚ σε πέντε χρόνια. Και μόλις δύο με προοπτικές, όπως τουλάχιστον φαίνεται αυτή την ώρα. Βέβαια στον Σαββίδη «πουλάνε» το ίδιο παραμύθι εδώ και χρόνια: Οι επόμενες γενιές είναι οι καλύτερες. Τι κι αν το ίδιο έλεγαν πριν από τρία χρόνια όταν η Κ20 με τον Ιβιτς στον πάγκο κατακτούσε το πρωτάθλημα; Τι κι αν έλεγαν το ίδιο το μακρινό 2013 όταν η Κ17 κατακτούσε το πρωτάθλημα; Το ίδιο λένε και τώρα, προκειμένου να συνεχίσουν να έχουν πρόσβαση στο πορτοφόλι του Σαββίδη, ο οποίος απ’ την πρώτη ημέρα δήλωσε ότι θέλει να στηρίξει τις ακαδημίες! Βέβαια κάποια στιγμή θα ζητήσει τον λογαριασμό, ωστόσο προς το παρόν η προσοχή του είναι στραμμένη στη διεκδίκηση του τίτλου και όχι στα πεταμένα χρήματα.

Ισως μάλιστα απ’ τη φουρνιά που κοουτσάρει τώρα στην Κ20 ο Πάμπλο Γκαρσία να ξεπεταχτεί κάποιος που θα αξίζει. Ως τώρα ο μόνος που «ξεπετάγεται» είναι ο ίδιος ο Πάμπλο Γκαρσία, ως πρώτος υποψήφιος να διαδεχτεί τον – όποιον – πρώτο προπονητή. Ηταν υποψήφιος όταν έφυγε ο Στανόγιεβιτς, παραμένει υποψήφιος σε περίπτωση που φύγει ο Ραζβάν Λουτσέσκου…

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Θυμίζουμε ότι η εφετινή ομάδα της Κ20 του ΠΑΟΚ ουσιαστικά είναι η ομάδα Κ17 που πήρε το πρωτάθλημα την προπερασμένη σεζόν στο Περιστέρι. Οι παίκτες του Πάμπλο Γκαρσία είναι τουλάχιστον δύο χρόνια πιο μικροί ηλικιακά από τους αντιπάλους τους και τα πηγαίνουν αρκετά καλά. Το θέμα βέβαια δεν είναι αν θα κατακτήσουν κάτι αυτά τα παιδιά, αλλά με τι εφόδια θα μπουν στο σκληρό και απαιτητικό ρινγκ του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Και με όσα έχουν δει αυτά τα πέντε χρόνια στον ΠΑΟΚ, μάλλον δεν θα είναι και πολύ αισιόδοξοι…