Ο τελευταίος πειρασμός ήταν τελικά η πιο μεγάλη προδοσία

Χθες ήταν η Κυριακή του (άπιστου) Θωμά …
«Φέρε τον δάκτυλόν σου ώδε και ίδε τας χείρας μου, και φέρε την χείρα σου και βάλε εις την πλευράν μου, και μη γίνου άπιστος, αλλά πιστός» είπε ο Ιησούς στον Θωμά.
Δεν είναι όμως όλοι οι Θωμάδες άπιστοι.
Ας μιλήσουμε για έναν πιστό Θωμά, καθώς και τον ΑΦΕΝΤΗ του.

Ο Κορνήλιος Αγρίππας ήταν σημαντικός αποκρυφιστής συγγραφέας της Αναγέννησης.
Θεωρούνταν μάγος, ήταν θεολόγος, αστρολόγος και αλχημιστής.
Εγραψε 3 βιβλία για τον αποκρυφισμό που χρησιμοποιούνται και σήμερα.
Χαρακτηρίστηκε αιρετικός και καταδικάστηκε σε θάνατο.
Δραπέτευσε και καθώς πήγαινε στο σπίτι του, αρρώστησε και πέθανε.
Μετά το θάνατό του, κυκλοφόρησαν φήμες ότι καλούσε δαίμονες.
Ειπώθηκε πως στο νεκροκρέβατό του, εμφανίστηκε από το πουθενά ένα μαύρο σκυλί που ήταν γνωστό του.

Αυτό το μαύρο σκυλί επανήλθε σε διάφορους μύθους όπως:
— στην τραγωδία Φάουστ του Γκαίτε (Μεφιστοφελής όπου Μεφίζ = καταστροφέας + τοφέλ = ψεύτης)…
— επανήλθε και στο «μύθο» του ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΟΚΚΑΛΗ.
Είναι ένα μαύρο, κοκκαλιάρικο «σκυλί», πιστό και υπάκουο στον μοναδικό ΑΦΕΝΤΗ του.
Το «σκυλί» του Σωκράτη ακούει στο όνομα «ΘΩΜΑΣ».
Τον ακολουθεί στη δουλειά, στο γήπεδο, στο σκάφος, στα ταξίδια, στη διασκέδαση… είναι φύλακας και προστάτης της ζωής και της περιουσίας του.
Παλιότερα συνόδευε τον κύριό του τιμητικά και στις διάφορες δημόσιες εμφανίσεις του.
Σήμερα συνοδεύει κάποιον άλλον…(το καβουρο-αιλουροειδές που ψάχνει το FBI).
ΟΧΙ… ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ Ο ΘΩΜΑΣ.
Ο ΑΦΕΝΤΗΣ του του έχει αναθέσει μια τελευταία σημαντική αποστολή.
Να παραδώσει στους κηρυγμένους αντιολυμπιακούς «ΕΞΥΓΙΑΝΤΕΣ» του ελληνικού ποδοσφαίρου τα σκήπτρα της διαφθοράς, του σκοτεινού-βρώμικου παρασκηνίου και της λαμογιάς.

Αυτές του οι υπηρεσίες θα έπρεπε να εξαργυρωθούν σε ΧΡΗΜΑ, ΔΥΝΑΜΗ & ΕΞΟΥΣΙΑ για τον ΑΦΕΝΤΗ του ο οποίος από τότε που πούλησε -για πρώτη φορά- τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ άρχισε να βαδίζει με γοργό βήμα προς την κατάθλιψη, να βιώνει μια παρατεταμένη, πολυεπίπεδη και βαθιά κρίση, με συνέπεια να βρεθεί στο χείλος μιας ψυχικής, ηθικής & οικονομικής κατάρρευσης.
Οι «ΕΞΥΓΙΑΝΤΕΣ» είναι γνωστό πως έχουν άριστες σχέσεις με την Κυβέρνηση.
Κάτι σαν «ΚΩΛΟΣ & ΒΡΑΚΙ» όπως σοφά περιγράφει παρόμοιες σχέσεις ο λαός μας.
Η Κυβέρνηση με τις ευχές των εγχώριων και εισαγόμενων «ολιγαρχών της κακιάς ώρας» δέχτηκε να «κάνει παιχνίδι» με τον πασίγνωστο πρώην κρατικοδίαιτο διαπλεκόμενο επιχειρηματία, αρκεί να μεταφραστεί όλη αυτή η συναλλαγή τόσο σε υποστήριξη από την πλευρά του σε επίπεδο ΜΜΕ όσο και σε ψηφαλάκια (βλέπε ΠΕΤΡΑΝ) από δοχεία ερυθρολεύκων ψηφοφόρων στα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε καμία πρόσβαση εξαιτίας του αντιολυμπιακού μένους του.
Ο πιστός «σκύλος» ΘΩΜΑΣ παρουσιάστηκε έτοιμος και πιο αποφασισμένος από ποτέ να φέρει εις πέρας τη σημαντική αυτή αποστολή.
Με υπερηφάνεια μάλιστα σήμερα μπορεί να σταθεί μπροστά σε ένα καθρέφτη και να φωνάξει: «Αφέντη μου τα κατάφερα…!!!»

Όλο αυτό το αλισβερίσι-νταραβέρι στέρησε από τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ δυο πρωταθλήματα στο ποδόσφαιρο.
Σήμερα όλοι μας γνωρίζουμε «ποιός ήταν αυτός που άνοιξε την πυλίδα της Κερκόπορτας». Ποιος ήταν ο ηθικός και ποιος ο φυσικός αυτουργός.
Για τη δική του κοσμοαντίληψη -ακόμα και σήμερα- ο ίδιος ειναι απόλυτα βέβαιος ότι ήταν, είναι και θα είναι ο «ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ» για τον σύλλογο.
Όμως… μετά τη ΧΡΥΣΗ ΕΝΝΙΑΕΤΙΑ ΜΑΡΙΝΑΚΗ, την ανυπέρβλητη ανιδιοτελή προσφορά του, τον αήθη πόλεμο που έχει δεχθεί από όλες τις Κυβερνήσεις όσα χρόνια είναι διοικητικός ηγέτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός χωρίς να υποχωρήσει ούτε βήμα… ακόμα και οι φανατικότεροι οπαδοί-θαυμαστές του Σωκράτη που ταυτίζονται με την κοσμοθεωρία του, έχουν δεχθεί ισχυρό κλονισμό.

Στο μυθιστόρημα «Τελευταίος Πειρασμός» του Καζαντζάκη ο γέρος πια Ιησούς έρχεται αντιμέτωπος με τους μαθητές του, που τον κατηγορούν για προδοσία και λιποταξία, και συνειδητοποιεί ότι ο άγγελος που του ανήγγειλε τη σωτηρία από το σταυρό ήταν ο Σατανάς… Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ.

Μπορώ να υποθέσω, να υιοθετήσω θεωρίες συνομωσίας αλλά δεν μπορώ να μιλήσω με βεβαιότητα για το αν ο Σωκράτης Κόκκαλης πούλησε την ψυχή του στον αμόρφωτο-ανίκανο-νάρκισσο διάβολο και με τι ανταλλάγματα. Δεν ξέρω αν το έκανε σε μια στιγμή αδυναμίας ή ήταν μια ψύχραιμη απόφαση στα πλαίσια ενός επιχειρηματικού στρατηγικού σχεδιασμού. Δεν ξέρω ποιοι είναι οι λόγοι που ο ίδιος δίνει σήμερα την εικόνα μιας σκιάς που περιπλανιέται σε ένα σκοτεινό, μακρινό βασίλειο. Στο βασίλειο της μελαγχολίας, του θανάτου.

Έγραψαν για τον Ιούδα: «Τι κι’ αν έδωσε το τελευταίο φίλημα ο πυρετός τού έκαιγε το στόμα· τι κι’ αν τ’ αργύρια ομορφαίνουν τη ζωή ο θάνατος ήταν η μόνη συγκατάβαση…»

Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης ΠΟΥΛΗΣΕ δυο φορές τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ.
Και τις δυο φορές για το χρήμα, τον πλούτο. Αυτόν τον θνητό πλούτο που δεν αλλάζει τους ανθρώπους, απλά ρίχνει τις μάσκες τους.
Γιατί αν το κέρδος της προδοσίας είναι το χρήμα… τότε ναι, αυτό είναι όλο δικό του, τα κατάφερε.
Όμως… Όπως δεν μπορείς να βαδίζεις ταυτόχρονα και προς την ανατολή και προς τη δύση, έτσι δεν μπορείς να κρατάς στο ίδιο χέρι χρήμα και δόξα.

Στην αρχαία Ρώμη υπήρχε η «καταδίκη της μνήμης» (damnatio memoriae). Έξυναν κάθε ίχνος ενός ανθρώπου -ο οποίος αποδεδειγμένα προσέβαλε τη Ρώμη- από επιγραφές και αρχεία.
Αυτό θα συμβεί σύντομα στα τρόπαια που κατέκτησε, στα λάβαρα της εποχής του.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα είναι αμείλικτος, αυστηρός μα και ακριβοδίκαιος στη περίπτωσή του.

Στέκεσαι μπροστά σε ένα καθρέφτη
Είσαι ο Σωκράτης Κόκκαλης…
Αναρωτιέσαι… τι θα λένε για σένα 50, 100, 200 χρόνια από σήμερα.

ΘΑ ΛΕΝΕ:

«Ήταν αυτός που όταν εξαργύρωσε τη δόξα σε χρήμα, πίστεψε ο ανόητος ότι θριαμβεύει ξανά όπως παλιά… και κατάφερε σήμερα να είναι γραμμένο το όνομά του στο νερό…»