Ουσία, θέαμα, προσωπικότητα

Ο Παναθηναϊκός φέτος στηρίχθηκε ουσιαστικά σε τέσσερις ξένους… Στους Μακέντα, Ινσούα, Γιόχανσον, Κουλιμπαλί. Οι Μουνιέ, Άλτμαν επί της ουσίας δεν πρόσφεραν τίποτα, ενώ αν δούμε και τις συμμετοχές του Γιόχανσον και του Αφρικανού αμυντικού, διαπιστώνουμε ότι δεν είχαν ιδιαίτερα γεμάτη σεζόν.

Ο Γιόχανσον εφόσον παίξει με τον Παναιτωλικό θα φτάσει τις 20 συμμετοχές. Θα έχει αγωνιστεί δηλαδή στα 2/3 του πρωταθλήματος. Ο Κουλιμπαλί, παράλληλα, έχει 17 ματς. Κάτι παραπάνω από τα μισά, εξαιτίας τριών τραυματισμών που αντιμετώπισε.

Εξακολουθεί, ωστόσο, να αναζητεί μία καλύτερη πρόταση στο εξωτερικό, αλλά επειδή δεν είναι κι εύκολο να τη βρει, μπορεί να γίνει η ανατροπή και να ανανεώσει. Ο Μακέντα αν και μπήκε στην εξίσωση τη τέταρτη αγωνιστική έχει 25 παιχνίδια (26 λογικά με τον Παναιτωλικό). Στα 25 σταμάτησε ο Ινσούα (δεν θα παίξει τη Κυριακή, αφού είναι τιμωρημένος), που έχασε δύο ματς, λόγω του χτυπήματος που δέχθηκε στα Γιάννινα κι ακόμα τρία εξαιτίας καρτών.

Το ερχόμενο καλοκαίρι το «τριφύλλι», από τη στιγμή που αναμένεται να πάρει άδεια, θα έχει δικαίωμα να φέρει περισσότερους ξένους. Αυτοί οφείλουν να είναι καλύτεροι από τους υπάρχοντες Έλληνες. Θα έχουν καλά συμβόλαια, για τις οικονομικές δυνατότητες της ΠΑΕ και θα πρέπει να δίνουν κάτι διαφορετικό. Να προσθέσουν στοιχεία, που έλειψαν τη τρέχουσα περίοδο από την ομάδα. Ας δούμε τι επιθυμούν οι Δώνης, Νταμπίζας.

Ουσία κι αριθμούς: Αυτό που θέλουν πρωτίστως είναι ουσία. Να ανέβει η ποιότητα της ομάδας και να μπορέσει να παίρνει νίκες. Να βελτιωθεί η εικόνα, προκειμένου να μπορέσει να πετύχει τον στόχο εξόδου στην Ευρώπη και να διεκδικήσει το κύπελλο. Αυτό που χρειάζεται επίσης η ομάδα είναι αριθμούς. Γκολ και ασίστ.

Τα 34 γκολ σε 29 που έχει σημειώσει ο Παναθηναϊκός είναι ελάχιστα για το μέγεθός του. Ο Δώνης θέλει γκολ απ’ όλες τις γραμμές. Όχι μόνο από τους φορ, αλλά και τις πίσω ζώνες. Και φυσικά ασίστ. Οι «πράσινοι» φέτος υστερούσαν σε δημιουργία.

Το ίδιο και στην άμυνα. Τα 28 γκολ (φαίνονται 30, λόγω του 0-3 στα χαρτιά από τον Ολυμπιακό) σε 29 ματς, σαφώς και δεν είναι τιμητική επίδοση και στο «τριφύλλι» θέλουν παίκτες που θα κάνουν πιο συμπαγές το σύνολο:

Θέαμα: Οι Δώνης, Νταμπίζας θα ήθελαν οι μεσοεπιθετικοί παίκτες να είναι ικανοί στο ένας εναντίον ενός. Να παίρνουν πρωτοβουλίες, να δημιουργούν υπεραριθμία στην επίθεση, να είναι διεισδυτικοί. Εκτός από ουσία να προσφέρουν και θέαμα, κάτι που έχει ανάγκη και ο κόσμος. Να δει φαντεζί ποδοσφαιριστές. Εκτός από ουσία, δηλαδή, ν’ αποτελούν κράχτη για κάθε φίλο του «τριφυλλιού».

Ικανότητα στα στημένα: Ο Παναθηναϊκός υστερούσε φέτος στις στημένες φάσεις. Τόσο αμυντικά, όσο κι επιθετικά. Φεύγει ο Κάτσε, που φέτος είχε αναλάβει αρκετές εκτελέσεις και ο Παναθηναϊκός χρειάζεται οπωσδήποτε ποδοσφαιριστές με καλά χτυπήματα και φυσικά δυνατά ικανότατους στο ψηλό παιχνίδι.

Προσωπικότητα και ηγέτες εκτός έδρας: Εννοείται, ότι οι «πράσινοι» θέλουν εκτός από πιο ποιοτικούς και πιο έμπειρους ποδοσφαιριστές. Να έχουν ισχυρή προσωπικότητα και ηγετικά χαρακτηριστικά για να εξελίξουν και τους πιο νεαρούς παίκτες. Κυρίως, όμως, για να πάρουν την ομάδα στην πλάτη τους στα δύσκολα.

Τόσο εντός αγωνιστικού χώρου, όσο και στα αποδυτήρια, δίνοντας ψυχολογική ώθηση στα υπόλοιπα παιδιά. Σημαντικό είναι να βοηθήσουν τον Παναθηναϊκό εκτός έδρας. Το «τριφύλλι» φέτος σταμάτησε στις τέσσερις νίκες μακριά από το ΟΑΚΑ.

Είναι φανερό εδώ και χρόνια ότι η ομάδα έχει μεταπτώσεις στην απόδοσή της και περισσότερο στη νοοτροπία της στα εκτός έδρας παιχνίδια, σε σχέση με αυτά στη Λεωφόρο ή στο ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με δύο νίκες σε ισάριθμα ματς εκτός (Ξάνθη, ΑΕΛ) και πέτυχε άλλες τόσες νίκες στους υπόλοιπους 13 αγώνες… Η μία επί του καταδικασμένου Απόλλωνα.

Μέλη του κορμού και υπεραξία: Τη νέα περίοδο οι ξένοι που θα έρθουν θα πρέπει να είναι μέλη του κορμού. Δεν γίνεται, από τη στιγμή που αναμένεται να έχουν και υψηλότερα συμβόλαια, να είναι κατώτεροι των Ελλήνων. Αυτό θα συνεπάγεται με αποτυχία στις επιλογές.

Οι ξένοι θα πρέπει να είναι βασικοί και να αξιολογηθεί του χρόνου τέτοια περίοδο ότι μπορεί να σηκώσουν την ομάδα. Διότι, αν είναι κάθε χρόνο να αλλάζει 2-3 παίκτες ο Παναθηναϊκός, τότε και σε ομοιογένεια χάνει και επιπλέον πλήττεται οικονομικά, αφού θα καλείται να πληρώνει αποζημιώσεις.

Αν είναι εφικτό, μάλιστα, οι παίκτες που θα έρθουν να έχουν μεταπωλητική αξία και να βελτιωθούν σημαντικά στον Παναθηναϊκό, ώστε να φέρουν αρκετά χρήματα, θα είναι το ιδανικό.