Ο Άρης απέφυγε τη «γκέλα» με τον ΟΦΗ τόσο εμφατικά, που αποδεικνύει ότι σε σχέση με το παρελθόν βρίσκεται στον σωστό δρόμο ώστε να αλλάξει νοοτροπία και να... εκτοξευθεί!
Παρακολουθώ τον Αρη πάνω από 30 χρόνια. Είναι μια ομάδα που μπορεί να σε τρελάνει και με την… καλή και με την ανάποδη.
Εκεί δηλαδή που οι οπαδοί του περιμένουν μια σίγουρη νίκη να έρθει μια αναπάντεχη «κατραπακιά» και εκεί που δεν περιμένουν τίποτα ο «Θεός του πολέμου» να πετύχει κάτι επικό που θα τους στείλει στα ουράνια.
Τρανό παράδειγμα η επική νίκη επί του ΠΑΟΚ το 1998, με εκείνο το «ξεγυρισμένο» 4-1. Ο Αρης επέστρεφε από τη Β΄ Εθνική, ο δικέφαλος ήταν μια ισχυρή ομάδα της πρώτης 4άδας (με καλούς παίκτες όπως οι Φρατζέσκος, Ολιβάρες, Νάγκμπε κ.α.) και η λογική έλεγε ότι δύσκολα οι κίτρινοι θα έπαιρναν κάτι από το ματς.
Το τελικό σκορ «ξετρέλανε» ή μάλλον… αποτρέλανε τους οπαδούς του, που στο ματς της 2ης αγωνιστικής εκείνου του πρωταθλήματος κατέκλυσαν το τότε γήπεδο Χαριλάου για να αποθεώσουν τους θριαμβευτές της Τούμπας. Μετά από διακοπή μάλιστα, όπως συνέβη και τώρα στο ματς με τον ΟΦΗ.
Θυμάστε το αποτέλεσμα. Ένα «ξενερωτικό» 1-1 με τον Ιωνικό (ισχυρός μεν τότε με Αντριόλι, Μπρούστερ αλλα…) δικαιολογημένα «χάλασε» τους αρειανούς.
Πού θέλω να καταλήξω; Συνδέοντας εκείνο το ματς (και γενικά τις εποχές) με το σημερινό, είναι ότι ο τωρινός Άρης δείχνει να αλλάζει επίπεδο. Και σήμερα υπήρχε η προσδοκία για σίγουρη νίκη και πάλι το «πάρτι» πήγε να «στραβώσει» άσχημα.
Πλέον όμως υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Νέα νοοτροπία, άλλη ποιότητα και βάθος. Ο… κλασικός Άρης ένα τέτοιο ματς το πιθανότερο ήταν να μην το κέρδιζε. Θα λυγιζε υπό την πίεση και άντε να ισοφάριζε στην καλύτερη.
Σήμερα όμως παρότι το ματς εξελισσόταν κατά… διαόλου (χαμένες ευκαιριες, χαμένο πέναλτι, πολλά κενά στην άμυνα) η ομάδα του Παντελίδη άλλαξε τα δεδομένα με το έτσι θέλω!
Με νοοτροπία νικητή, έβαλε τη μπάλα κάτω τα έδωσε όλα και μέσα από ένα εντυπωσιακό πρόσωπο που (η αλήθεια είναι) ότι δεν είχε δείξει μέχρι το 60’, «πάτησε» τον αντίπαλο του και έφτασε στο εμφατικό 3-1.
Σε αυτό βεβαίως συντελούν πολλά. Δεν αρκεί να το θέλεις η να προσπαθείς μόνο. Θέλει και ποιότητα και φυσική κατάσταση και διαχειρηση άγχους και… χαρούμενους παίκτες. Και όλα αυτά ο Αρης δείχνει πως τα αποκτά σιγά σιγά.
Όταν μέχρι πέρσι έπαιζες με το ρόστερ που… έπαιζες και τώρα έχεις την πολυτέλεια να φέρνεις από τον πάγκο τον παικταρά Λάρσον, τον ποιοτικό Μαρτίνες, η γενικότερα να διαθέτεις στο ρόστερ σου παίκτες με τις παραστάσεις του Φετφατζίδη (σήμερα προσπάθησε και ήταν καλός), αυτό λέει πολλά.
Γιανα μην πω ότι στην αποστολή σήμερα δεν υπήρχαν καν οι Τόνσο, Βέλεθ, ενώ οι διεθνείς Μπάσα και Βαλεριάνος έμειναν εκτός 11άδας.
Φυσικά ο Αρης έχει ακόμη αρκετό δρόμο να διανύσει προκειμένου όλο αυτό το καλό που «χτίζει» να το παγιώσει και πάνω του να προσθέσει κι άλλον όροφο, κι άλλον όροφο κι άλλον όροφο. Βρίσκεται όμως στη σωστή βάση και η τελευταία φορά που τόσα θετικά στοιχεία συνέπιπταν ταυτόχρονα την ίδια χρονική περίοδο στην ομάδα της Θεσσαλονίκης, ομολογώ ότι αδυνατώ να θυμηθώ πότε.
Ένα ακόμη τρανό παράδειγμα είναι ότι ο Αρης βρίσκεται κοντά στο να αγοράσει παίκτη. Έναν παίκτη σημαντικό, εξελιξιμο, με μεγάλη μεταπωλητική αξία και με το σεβαστό ποσό του 1.500.000 ευρώ. Ηδη υπάρχει συμφωνία με τον Ματέο Γκαρσία ενώ πολύ κοντά στο να πουν το οριστικό «ναι» είναι και οι άνθρωποι της Λας Πάλμας.
Οι αγοροπωλησίες είναι πάλι ένα σπανιοτατο φαινόμενο για τον χιλοταλαπωρημένο Αρη που αν δεν κανω λάθος, η τελευταία φορά που είχε αγοράσει ποδοσφαιριστή, ήταν ο Ρο… Μάριος Αγαθοκλέους ο οποίος όμως ποτέ δεν δικαίωσε τις προσδοκίες, με τα λεφτα του Κοντομηνά να πηγαίνουν ουσιαστικά στον κουβά.
Τώρα όμως φαίνεται να υπάρχει σχέδιο, πλάνο και σωστό σκάουτινγκ.
Γενικότερα ο Αρης αλλάζει και είναι στο χέρι των ανθρώπων που τον διοικούν να συνεχίσουν στο ίδιο μονοπάτι ώστε να φέρουν τον «Θεό του πολέμου» εκεί που του αξίζει και του πρέπει.
Αλλωστε την μεγάλη ώθηση τη δίνει ο κόσμος του που έχει επιστρέψει μαζικά και που κάθε εβδομάδα μετατρέπει το Κλεάνθης Βικελίδης σε ένα κιτρινόμαυρο πανηγύρι…
ΥΓ: Τρόμερη αυτή η νοοτροπία των Ελλήνων διαιτητών να μη δίνουν άλλο πέναλτι σε ομάδα που έχει ήδη κερδίσει ένα. Ακόμη κι αν είναι καταφανέστατα. Τρία καθαρά πέναλτι δεν δόθηκαν στους κίτρινους έκτος από αυτο που εκτέλεσε ο Γκαρσία. Δύο πάνω στον Γιουνές (ένα σε κάθε ημίχρονο) κι ένα ακόμη πάνω στον Ντιγικινι στο Β’ μέρος. Τα παραδέχτηκε ακόμη κι… ο Τασος Κάκος στην εκπομπή του Όπεν!
ΥΓ1: Κορυφαίος με ΟΦΗ ο Ματίγια, αλλάξαν το ματς Λάρσον και Μαρτίνες.
ΥΓ2: Μετά την αύξηση του ανταγωνισμού και την έλευση των Τονσο και Φέτφτα, ο Νίκο Μαρτίνες είναι αυτός που… πρέπει!