Η εντυπωσιακή εκκίνηση του Κλωναρίδη στη σεζόν, η «εξαφάνιση» και η επιστροφή στο Περιστέρι, σε ρόλο μπακ-χαφ.
Ο Βίκτωρας Κλωναρίδης ήταν το προηγούμενο καλοκαίρι ένας από τους βασικότερους ποδοσφαιριστές στις προκρίσεις και την είσοδο της ΑΕΚ στους ομίλους του Champions League. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης είχε καταφέρει να εκμεταλλευτεί την ταχύτητά του και χάρη στον τρόπο που έπαιζε έπαιρνε ότι καλύτερο από τον ομογενή άσο.
Ωστόσο στο πέρασμα του χρόνου, ο Κλωναρίδης δεν ήταν στα βασικά του πλάνα. Κάτι απολύτως φυσιολογικό. Διότι σταδιακά μπήκε στην εξίσωση ο Πόνσε που πήγε στην κορυφή της επίθεσης και ο Λιβάια που είχε ξεκινήσει ως φορ πέρασε πίσω του. Στη θέση δηλαδή που αγωνιζόταν ο Κλωναρίδης.
Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να περίμενε κανείς πως θα έμενε στον πάγκο ο Λιβάια για χάρη του Κλωναρίδη. Στα άκρα δε, το έχει πει και ο ίδιος ότι δεν μπορεί να παίξει, χώρια που υπήρχαν άλλες επιλογές: Μάνταλος, Μπακασέτας, Μπογέ, Αλμπάνης, ακόμα και Γιαννιώτας, ασχέτως αν δεν βγήκε ο τελευταίος.
Ο Κλωναρίδης είναι ξεκάθαρο πως δεν μπορεί να παίξει κόντρα σε κλειστές άμυνες. Δεν έχει τρομερή τεχνική κατάρτιση, ούτε ντρίμπλα για να πάει στο ένας εναντίον ενός. Μπορεί όμως να σκοτώσει τον αντίπαλο αν τον βρει στο ξέφωτο.
Έτσι προέκυψε η μεγάλη ευκαιρία κόντρα στη Μπενφίκα, εκεί που οι προπονητές της εξέδρας τον έστησαν στον τοίχο. Το ίδιο και κόντρα στον Λεβαδειακό, όπου δεν έκανε καλή εμφάνιση, ή στο ματς με τον ΠΑΟΚ όπου δεν μπορούσε ούτε να υποδεχθεί τη μπάλα και να γυρίσει διότι η ομάδα του Λουτσέσκου έπαιζε ταμπούρι. Αποδοκιμάστηκε σε εκείνα τα ματς με αποτέλεσμα να βάλει τα κλάματα στα αποδυτήρια.
Επί Χιμένεθ είχε αγωνιστεί λόγω συνθηκών δεξί χαφ στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Αυτός έκλεψε τη μπάλα, αυτός σέρβιρε ουσιαστικά το γκολ στον Πόνσε. Αλλά έκτοτε δεν είχε βρει δευτερόλεπτο συμμετοχής. Αυτό κάτι λέει.
Το ότι έπαιξε και μάλιστα ήταν ο κορυφαίος της ΑΕΚ κόντρα στον Ατρόμητο δε λέει κάτι. Ο ίδιος πρέπει να μην έχει σκαμπανεβάσματα. Έτσι θα κερδίσει τον Χιμένεθ, έτσι θα πάρει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής.