Το μικρόβιο της αβεβαιότητας στον Παναθηναϊκό

Ο Παναθηναϊκός σε λιγότερο από δύο εβδομάδες θα πρέπει να έχει παραδώσει έναν πλήρη φάκελο, προκειμένου να πάρει την άδεια.

Αν τα καταφέρει θα έχει πάρει μία ανάσα. Αλλά θα είναι αρκετή; Όσο το μπάτζετ είναι δυσανάλογο με το μέγεθός του κι από τη στιγμή που η υπάρχουσα διοίκηση, ο νυν μεγαλομέτοχος, δεν εμπνέει, ποιος εγγυάται ότι του χρόνου σε κάποιο ματς δεν θα συζητάμε πάλι για… ταφόπλακες; Αν δεν τα καταφέρει να εξασφαλίσει την άδεια (το αντίθετο, πάντως, φαίνεται, όλα δείχνουν ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα), τότε μάλλον θα πρέπει να μετράμε απώλειες.

Ο Παναθηναϊκός θα ξεκινήσει και τη νέα σεζόν με μικρό μπάτζετ. Ο Νίκος Νταμπίζας και ο Γιώργος Δώνης ξεκίνησαν μία προσπάθεια από το μηδέν, πήγαν στην αρχή της σεζόν κάποια βήματα μπροστά και τώρα ο σύλλογος γύρισε πάλι στο απόλυτο μηδέν. Θα αντέξουν μία ακόμα χρονιά χωρίς τη στήριξη του κόσμου; Διότι είναι φανερό ότι αν δεν διεκδικεί τίτλους η ομάδα, πολύ δύσκολα θα έχει την απαιτούμενη συσπείρωση. Φέτος στο ξεκίνημα, όσο η ομάδα νικούσε όλα ήταν καλά. Μετά ξεχάστηκαν και τα «μωρά του Δώνη» και όλα.

Αυτή τη στιγμή και οι δύο είναι προβληματισμένοι. Το μυαλό τους είναι στο να μείνουν και να παλέψουν. Θα έχουν, ωστόσο, στήριξη; Αυτό θέλουν να ξέρουν. Που βαδίζουν. Αν είναι να προσπαθούν να τρέξουν και κάποιος να τους τραβάει πίσω, ενδεχομένως να μην έχει νόημα η προσπάθεια. Ο Δώνης είπε μετά το ματς, όπως μεταφέρθηκε σε ρεπορτάζ της Nova ότι δεν μπορεί να επέμβει σε αυτά τα θέματα.

Όντως, δεν είναι η δουλειά του προπονητή αυτή. Όταν, όμως, η δουλειά σου ανά πάσα στιγμή μπορεί να γκρεμιστεί, διότι δεν έχεις τα κατάλληλα εφόδια από τη διοίκηση και τη συμπαράσταση του κόσμου, τότε μέσα σου δημιουργείται διαρκώς η ανησυχία. Κι αυτό επηρεάζει τον τρόπο λειτουργίας. Είναι σαν μικρόβιο που δεν το έχει αποβάλλει ο οργανισμός.

Εκτός από τον τεχνικό διευθυντή και τον προπονητή, όμως, υπάρχουν και οι ποδοσφαιριστές. Στην αρχή όλοι γούσταραν που έπαιζαν στον Παναθηναϊκό. Μπορεί το ίδιο να ισχύει ακόμα. Αλλά πλέον δεν θα χρειάζεται δεύτερη σκέψη αν προκύψει κάτι καλό. Για παράδειγμα, ο Γιόχανσον μπορεί να δεχθεί μία προσφορά ακόμα και ισόποση με το συμβόλαιο που έχει και να θέλει να φύγει, όχι μόνο γιατί η ομάδα δεν θα έχει μεγάλους στόχους και δεν θα παίζει στην Ευρώπη, αλλά γιατί και το περιβάλλον στο ελληνικό ποδόσφαιρο μπορεί να τον έχει κουράσει.

Πως θα τον κρατήσει η ομάδα; Θα πιέσει να ζητήσει χρήματα; Πώς να επιβάλει ο Παναθηναϊκός τους δικούς του κανόνες με αυτές τις συνθήκες; Το ίδιο μπορεί να ισχύει και για τους νεαρούς. Να θελήσουν να μετακομίσουν στο εξωτερικό για να φύγουν από το αρρωστημένο περιβάλλον. Δυστυχώς βραδιές, όπως αυτή της διακοπής του ντέρμπι, έχει παρενέργειες.