Ο Γιώργος Δώνης σηκώνει «σταυρό» την φετινή σεζόν. Όλοι θέλουν κάτι παραπάνω από εκείνον. Λες και αρνούνται να δουν την «εικόνα» του Παναθηναϊκού.
Πέρασε στα… ψιλά των ημερών. Και σίγουρα αντιμετωπίσθηκε με περισσότερη συμπάθεια από ότι συνήθως. Διότι μιλάμε για το πειθαρχικό παράπτωμα ενός μικρού παιδιού. Πώς να εξαντλήσεις ακριβώς την αυστηρότητα σου για τον Δημήτρη Εμμανουηλίδη όταν κοιτάς την ημερομηνία γέννησης και αυτή λέει 24 Οκτώβρη του 2000;
Και όμως αυτό το περιστατικό ήρθε μάλλον στην κατάλληλη συγκυρία. Τώρα που έχει φουντώσει η κουβέντα για την 5η θέση. Τώρα που έμοιαζαν οι περισσότεροι να έχουν βγάλει από το μυαλό τους, τι πραγματικά αντιμετωπίζει φέτος στον Παναθηναϊκό ο Γιώργος Δώνης. Ο έμπειρος τεχνικός που όπως και να τελειώσει αυτό το «ταξίδι» δεδομένα θα το θυμάται με λεπτομέρειες για πάντα. Στη σεζόν που δεν χρειάστηκε απλά να είναι «δάσκαλος» για την ομάδα πιτσιρικάδων που οδηγεί στο γήπεδο με μια φανέλα που ζυγίζει τόνους. Στη σεζόν που πρέπει να παριστάνει ακόμη και τον… νηπιαγωγό. Διότι το πειθαρχικό παράπτωμα του Εμμανουηλίδη δεν ήταν το πρώτο. Και λογικά δεν θα είναι και το τελευταίο από τους μικρούς στον δρόμο για να ωριμάσουν και να καταλάβουν την ευκαιρία ζωής που απλώνεται στα πόδια τους.
Γενικότερα ο Γιώργος Δώνης έχει φέτος στιγμές ηρωισμού επιστρέφοντας στον Παναθηναϊκό. Δέχτηκε να αναλάβει ένα πρότζεκτ που αρνήθηκε ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Δέχτηκε να αναλάβει το ρίσκο παρά το -6. Δέχτηκε να δουλέψει με μπάτζετ που δεν παραπέμπει ούτε σε μηνιαία έξοδα της εποχής του κανονικού Παναθηναϊκού. Δέχτηκε να προκαλέσει την τύχη του δίνοντας την ευκαιρία σε έναν σωρό από πιτσιρικάδες και μάλιστα όλους μαζί.
Ταυτόχρονα και όσο η ομάδα άρχισε να νικά και να πείθει πως μπορεί να καταφέρει περισσότερα από εκείνα που έδειχνε; Άρχισε να ακούει για την ευκαιρία της 5άδας που θα σβήσει την ευρωπαϊκή ποινή. Άρχισε να ακούει παράπονα όταν ήρθε μια σειρά από αρνητικά αποτελέσματα. Λες και ξέχασε κανείς από πού ξεκίνησε το φετινό ταξίδι. Ή ακόμη χειρότερα λες και μπορεί κάποιος να κάνει «παραγγελία» σε μια τέτοια σεζόν τον προορισμό. Σε μια χρονιά τουλάχιστον μεταβατική. Για μια ομάδα δίχως διοίκηση, δίχως υποστήριξη από κάποιον επενδυτή. Δίχως έστω το προνόμιο της έδρας της.
«Αν ήταν διαφορετικό το πρότζεκτ, θα έλεγα ότι προβληματίζομαι από πολλά πράγματα. Όταν όμως είμαι συνειδητοποιημένος από την αρχή σε αυτό που δουλεύουμε και το πλάνο που πρέπει να εξελίξουμε, αυτά που συμβαίνουν μέσα στο ματς μπορεί να είναι και φυσιολογικά. Ξέρω πολλούς παίκτες στη Μπουντεσλίγκα που κοστίζουν 20 εκατομμύρια παίκτες στην ηλικία του Μαυρομάτη και πληρώνουν τα λάθη που κάνει αυτός ο κεντρικός αμυντικός τους που είναι στην ίδια ηλικία» έλεγε ο Δώνης πριν από μια εβδομάδα.
«Όλοι κοιτάτε τη βαθμολογία και το αποτέλεσμα. Έχουμε χάσει το δρόμο μας. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Θέλουμε να εξελίξουμε νέους παίκτες, να καθιερωθούμε στην πεντάδα, να σβήσουμε τα χρέη, να βγάλουμε παίκτες και να μπούμε στο σωστό δρόμο. Αν κοιτάμε το παρελθόν είμαστε εκτός πραγματικότητας, όχι ρεαλιστές» πρόσθεσε. Άραγε τον ακούει κανείς…