Koriopolis: Για όποιον δεν είδε το «Ανάλυσέ το»

Οι δικαστικές υποθέσεις που αφορούν το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα πρώτα κάνουν θόρυβο και μετά «σκάνε». Οπως συμβαίνει με τον ήχο και το φως. Πρώτα βλέπεις την αστραπή και μετά ακούς τη βροντή. Τουλάχιστον αυτό συνέβη στην προτελευταία δικαστική υπόθεση, ίσως πια να συμβεί και στην τελευταία. Την προτελευταία πάντως, διότι αυτή κρίνεται αυτές τις ημέρες και σε αναμονή της σημερινής (5/12) πρότασης της εισαγγελέως, την είπαν «Koriopolis». Αλλά κυρίως και τι δεν είπαν γι’ αυτή…

Αν κανείς επέστρεφε στις 22 Ιουνίου 2011, σε εκείνο το βράδυ, θα πίστευε ότι ζούσε σε ταινία δράσης. Μπορεί και με ψήγματα κωμωδίας, ένα «Ανάλυσέ το» για παράδειγμα με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο και έναν «τρελογιατρό» που ξαφνικά συμμετέχει σε συνεδριάσεις της Μαφίας…

Μια βραδιά, λοιπόν, που ξαφνικά θαρρείς ότι όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο θα έμπαινε στη φυλακή. Με εντάλματα συλλήψεων για 15, με προφυλακίσεις, που πράγματι υπήρξαν για τέσσερις ανθρώπους, με άλλους να παραδίδονται στις Αρχές, με ένα «κουβάρι» που έμοιαζε περισσότερο με «μαλλιά κουβάρια» με τον τρόπο που είχε επικοινωνιακά προβληθεί, παρά με μία υπόθεση που θα καθάριζε το ελληνικό ποδόσφαιρο από τη «λάσπη».

Αρκεί για να το αντιληφθεί κανείς αυτό να γυρίσει το χρόνο πίσω, για την ακρίβεια 6.5 χρόνια(!) πίσω, για να δει με ποιο τρόπο παρουσιαζόταν τότε η ιστορία και με ποιο τρόπο καταλήγει. Με το «ποιοι θα έμπαιναν τότε φυλακή» και με το τι πια περιμένουμε να ακούσουμε από την πρόταση της εισαγγελέως σήμερα.

5 Δεκεμβρίου 2012, παραμονή του Αγίου Νικολάου…

Εκείνη την καλοκαιρινή βραδιά η Ελλάδα έμοιαζε να έχει αλλάξει γλώσσα. Στα σπίτια, στα καταστήματα, στις καφετέριες, στα σουβλατζίδικα (πάντα εκεί είναι οι περισσότεροι), στο δρόμο, όλοι μιλούσαν με κωδικούς. Ο καθένας επέλεγε τον δικό του, επέλεγε και μια συνομιλία από όσες είχε ακούσει, γιατί αυτή θυμόταν ή πίστευε ότι θυμόταν και την πήγαινε από στόμα σε στόμα.

Μόνο που οι δικαστικές υποθέσεις, πολύ περισσότερο η δικαιοσύνη, δεν λειτουργεί από στόμα σε στόμα. Λειτουργεί με στοιχεία. Με αποδείξεις. Με μαρτυρίες ξεκάθαρες. Οχι σε μορφή φημών, όπως μεταφέρονταν τότε και με τις οποίες είχαν καταδικαστεί άνθρωποι, για να μην πούμε ολόκληρες οικογένειες, προτού καν δικαστούν. Και που τελικά, δεν δικάστηκαν ποτέ, διότι δεν κατηγορήθηκαν ποτέ από το νόμο.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από αυτό. Η ανακριτική διαδικασία «έδειξε» περίπου 180 κατηγορούμενους. Από αυτούς, οι ποινικά διωκόμενοι έγιναν 84. Περίπου 100 λιγότεροι. Το βούλευμα απήλλαξε πολλούς, ανάμεσά τους και τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Γιατί αυτό το όνομα ξεχωρίζουμε; Γιατί μήπως τότε, εκείνη την 22α Ιουνίου του 2011, ποιο όνομα είχε ακουστεί περισσότερο από τα υπόλοιπα; Μαζί με εκείνον, είχαν απαλλαχθεί κι άλλοι, πολλοί άνθρωποι του ποδοσφαίρου, που είχαν δοθεί στη «δίψα» της κοινής γνώμης.

Στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, σε μια δίκη που τελικά ξεκίνησε στις 31 Οκτωβρίου 2016, με 84 κατηγορούμενους για αγώνες την τριετία 2008-2011, με 66 μάρτυρες, με κάποιους που άλλα έλεγαν τότε και άλλα στη διάρκειά της, με μέσα που τότε ανταγωνίζονταν στον πιο «ευρηματικό» τίτλο και τώρα, μπορεί και σήμερα που θα κάνει την πρόταση η εισαγγελέας, να μην είναι καν εκεί. Και μια κοινή γνώμη να έχει πια… χάσει την μπάλα. Κυριολεκτικά. Γιατί με τέτοιο βομβαρδισμό ποδοσφαίρου από τα δικαστήρια, πού όρεξη για ποδόσφαιρο;

Το αποτέλεσμα του «Koriopolis» σύντομα θα το γνωρίζουμε. Με λίγα κακουργήματα, με πολλά πλημμελήματα που για κάποιους έχουν παραγραφεί και κάποια ακόμα που θα κριθούν από το δικαστήριο. Και με το ελληνικό ποδόσφαιρο, για όποιον πίστεψε ότι πριν 6.5 χρόνια, εκείνη τη νύχτα με φεγγάρι, θα έμπαινε στη φυλακή για να εμφανιστεί ένα άλλο «αθώο», να περιμένει το επόμενο δικαστήριο για να κάνει «θόρυβο».

Οσο για το αθλητικό κομμάτι του «Koriopolis», που πολλές φορές μένει στην άκρη, ας το επαναφέρουμε και αυτό λίγο στη μνήμη. Δικάστηκαν 22 ομάδες. Απαλλάχθηκαν οι 17! Τιμωρήθηκαν πέντε, οι δύο με υποβιβασμό (Ηλιούπολη και Ιωνικός) και οι τρεις μα αφαίρεση βαθμών (Αετός Σκύδρας, Ολυμπιακός Βόλου, Καβάλα). Ούτε αυτό το λες κοσμογονία πάντως…