Ο Μαρτίνς δεν προσαρμόζεται στον ΠΑΟΚ. Όπως εκείνον τον Φλεβάρη, στο... ράλι του ΄12. Ο Λουτσέσκου άραγε θα κάνει το ίδιο με τον Ολυμπιακό
Όπως ο Ερνέστο σε εκείνο το ράλι, Φλεβάρης του 2012. Η σειρά αλλάζει μόνο. Στις πέντε του μήνα στη Τούμπα, πέντε νύχτες μετά στο Φάληρο με την ΑΕΚ. Και έπειτα η Ρούμπιν Καζάν στο Λουζνίκι της Μόσχας (14/2). Ρωτούσαν τότε τον Βαλβέρδε, πως θα το διαχειριστεί και ο –εορτάζοντας σήμερα– Τσινγκούρι χαμογελούσε με εκείνον τον χαρακτηριστικό του τρόπο, κάνοντας πίσω το κεφάλι.
Δεν υπάρχει διαχείριση. Υπάρχει κίνητρο. Αγωνιστική φόρμα. Υπάρχει επιθυμία. Ένα ποδοσφαιρικό ταξίδι που ψάχνεις απαντήσεις. Όχι για τους άλλους. Για τον εαυτό σου.
Πόσο πολύ μοιάζει με αυτό που συμβαίνει σήμερα στον Πέδρο Μαρτίνς. Στον Πορτογάλο που δεν το έχει το χαμόγελο στην τσέπη όπως ο καλός Ερνέστο, αλλά που μοιάζει ταυτισμένος με τη φιλοσοφία και την προσέγγιση του Βάσκου. Βλέπει την ομάδα του ο 48άχρονος και αυτό του φτάνει. Φωτιά στη… φωτιά λοιπόν. Σε μια μεγάλη ευκαιρία να αποδείξει και ο δικός του Ολυμπιακός πως είναι φτιαγμένος από το ίδιο μέταλλο. Όπως τότε. Όπως με εκείνη την ομάδα που άφησε το σημάδι της. Που μνημονεύεται όταν η κουβέντα πηγαίνει στις καλύτερες της σύγχρονης εποχής των Ερυθρόλευκων.
Για εκείνο το βράδυ στην Τούμπα μπορούν να τα πουν στους συμπαίκτες τους ο Τόρο με τον Αβραάμ. Και στους ξένους να τα πει ο Μοντέστο. Ο Κορσικανός έπαιξε δεξί μπακ, με τον Μαρκάνο αριστερά. Ανάμεσα τους ο Αβραάμ και ο Μέλμπεργκ. Το πλάνο δεν ήθελε τους μπακ ψηλά. Μια μόνιμη άμυνα 4+2 με τον Μανιάτη και τον –βελούδινο- Ορμπάιθ να κλειδώνουν τον άξονα. Και 1+3 μπροστά. Ο Ιμπαγάσα να ζητά τη μπάλα στα πόδια. Ο Αμπντούν, ο Μιραλάς και ο Τζιμπούρ τα υπόλοιπα. Πλάνο που δούλεψε στην εντέλεια. Στο 18΄ήταν 0-2.
Για αύριο: Ο Μαρτίνς μοιάζει έτοιμος να το πάει ένα βήμα πιο μπροστά. Ο δικός του Ιμπαγάσα είναι ο Νάτχο που όπως φαίνεται μπαίνει στο σχήμα των βασικών για να κάνει την ίδια δουλειά. Εδώ όμως είναι 1+4. Με Ποντένσε και Λάζαρο να ξεκινούν από τα άκρα. Με Γκερέρο και Φορτούνη. Λες και δεν παίζει στην Τούμπα ο Ολυμπιακός, αλλά μέσα στο Καραϊσκάκη.
Φιλόδοξο; Πράξη ποδοσφαιρικής γενναιότητας που ανάλογα με το αποτέλεσμα σε κάνει Θεό ή σε κρεμά στα μανταλάκια; Όχι. Απλά η επιβεβαίωση πως ο Πορτογάλος πιστεύει: Στη δουλειά του. Στη φόρμα της ομάδας του. Στους ποδοσφαιριστές του. Ακόμη και στον απαγορευμένο καρπό της ανατροπής στον βαθμολογικό πίνακα. Ας παίζει ο Λουτσέσκου με τα… λευκά έχοντας το προνόμιο δύο αποτελεσμάτων και βέβαια το μπόνους της έδρας. Οι Ερυθρόλευκοι θα το κάνουν με τον τρόπο τους. Μένει να διαπιστώσουμε τον τρόπο που θα επιλέξει ο απέναντι πάγκος.
Θα προσαρμοστεί ο Ρουμάνος στον Ολυμπιακό ή θα πάει και εκείνος με τον δικό του τρόπο ποντάροντας στην ομάδα του; Θα το πληροφορηθούμε σε μερικές ώρες. Το μόνο σίγουρο είναι πως τον πρώτο… πόντο τον πέτυχαν οι Πειραιώτες. Προσκαλούν και προκαλούν εκείνοι τον αντίπαλο για μια ροκ αναμέτρηση.
Εκείνον τον Φλεβάρη του ΄12 η ομάδα του Βαλβέρδε νίκησε εύκολα και την ΑΕΚ με 3-0, αλλάζοντας δύο στην εντεκάδα (Τοροσίδης και Καζίμ αντί Μοντέστο και Αμπντούν). Νίκησαν και στη Μόσχα την Ρούμπιν με Χολέμπας, Μακούν και Φουστέρ να αποτελούν τα νέα πρόσωπα στο αρχικό σχήμα. Με 16 παίκτες εντεκάδας. Με rotation σαν αυτό που… συμβαίνει τώρα. Είπαμε μοιάζουν οι δύο ομάδες. Μοιάζουν οι δυο προπονητές. Μοιάζει και η πρόκληση. Να δούμε αν θα μοιάζει και το ταξίδι του Φλεβάρη…