Ο «αθόρυβος» MVP που άλλαξε τον Ολυμπιακό

Ισορροπώντας ανάμεσα στο «6» και το «8». Με μια τρομερή ικανότητα στις «τοποθετήσεις» σε σημείο που να σου δίνει την εντύπωση πως είναι πάντα εκεί που πρέπει, όχι από τακτική αλλά από ένστικτο. Μάστορας στο «αμυντικό τρανζίσιον». Συμπαίκτης πάντα έτοιμος να θυσιαστεί. Αλλά και με κάτι στιγμές στο χορτάρι που να θυμίζουν με λεπτομέρειες από πού κρατά η σκούφια του. Γεννημένος στο Σαν Αντρέ. Κάτω από το δέρμα του αθόρυβου και σιωπηλού «μαχητή» κυλά αίμα Βραζιλιάνικο.

Είναι ο Γκιγιέρμε Ντος Σάντος Τόρες. Και είναι ένας λόγος που ο Ολυμπιακός του Νοέμβρη, του Δεκέμβρη και του Γενάρη έχει σκαρφαλώσει σε ένα δικό του ποδοσφαιρικό επίπεδο. Μακριά από όλους τους άλλους, και ας είναι οκτώ βαθμούς πίσω στη μάχη της Σούπερ Λιγκ. Άργησε ο Πέδρο Μαρτίνς να τον χωρέσει στην «εξίσωση» της μεσαίας γραμμής εκεί όπου ο ανταγωνισμός από την πρώτη στιγμή ήταν πάρα πολύ μεγάλος. Όταν τα κατάφερε όμως; Μόλις αποκαλύφθηκε ο πιο σημαντικός… ασήμαντος κρίκος της εντεκάδας. Χωρίς τα στατιστικά να μπορούν να δικαιολογήσουν την χρησιμότητα. Την κομβική σημασίας παρουσίας του στο αρχικό σχήμα των Ερυθρόλευκων. Αλλά με την σιγουριά της παρουσίας του και μόνο, να φτάνει και να περισσεύει.

Θα τον θυμηθεί κανείς για εκείνο το σουτ με τη Μίλαν που έδωσε στον Ολυμπιακό το δεύτερο γκολ στην άγια βραδιά της πρόκρισης στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ. Θα τον θυμηθεί για εκείνη την ασύλληπτη λόμπα-ασίστ στον βούρκο των Ιωαννίνων που ο Φορτούνης την σπατάλησε εκτελώντας. Δεν θα μπορέσει να διαλέξει όμως όλες εκείνες τις «στιγμές» που η παρέμβαση του άλλαξε την κατοχή της μπάλας στο παιχνίδι. Που μια παρέμβαση του στη μεσαία γραμμή έβαλε τη μπάλα ξανά σε πόδια Ερυθρόλευκα.

Ένας χαφ που ταιριάζει με όλους. Με τον «ασταμάτητο» Μαντί Καμαρά. Με τον φινετσάτο Ανδρέα Μπουχαλάκη. Ακόμη και με τον στρατηγό Μπίμπαρς Νάτχο. Μια χαρά τα βρήκαν οι δύο τους την Τετάρτη κόντρα στη Ξάνθη στα 55΄που συνεργάστηκαν. Ο Γκιγιέρμε κάποια βήματα πιο πίσω και πάντα έτοιμος να τρέξει μια κούρσα παραπάνω για τον συμπαίκτη του.

Ο Βραζιλιάνος μπήκε στην εντεκάδα στις 4 Νοεμβρίου. Στο ματς με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη (0-1). Έχει εννέα στη σειρά. Ήταν βασικός στις αναμετρήσεις με τη Μπέτις και τη Μίλαν που έκλεισαν τη δράση του ομίλου F στο Γιουρόπα. Έπαιξε από την αρχή και στα δύο ματς κυπέλλου με τη Ξάνθη. Μια σούμα 13 αναμετρήσεων στις οποίες ο Ολυμπιακός έχει εννέα νίκες, τρεις ισοπαλίες και μόνο μια ήττα (στη Σεβίλλη από τη Μπέτις) που δεν τη θυμάται κανείς. Σε αυτό το διάστημα οι Ερυθρόλευκοι έχουν δεχθεί μόλις οκτώ γκολ. Δύο στην Ευρώπη, δύο από αυτογκόλ του Βούκοβιτς, ένα από πέναλτι τα πέντε εξ αυτών. Ουσιαστικά η ανασταλτική τους λειτουργία έχει βελτιωθεί φοβερά. Και ο βασικός λόγος είναι ο Γκιγιέρμε και ο τρόπος που καθοδηγεί ολόκληρη την ομάδα στο αμυντικό της κομμάτι. Ο τρόπος που «μικραίνει» τις αποστάσεις. Ο τρόπος που «ντουμπλάρει» τους συμπαίκτες του. Ο τρόπος που «κόβει» πιθανές απειλές πριν γίνουν αντιληπτές. Ένας αθόρυβος MVP.

MUST READ

Απευθείας στη League phase του Champions League: Πως ο Ολυμπιακός έφερε στα μέτρα του το πιο μεγάλο κόλπο της χρονιάς

Ο 27άχρονος κεντρικός χαφ που εδώ και καιρό δικαιολογεί όλον αυτό τον θόρυβο που έγινε το καλοκαίρι για την απόκτηση του. Δεν είναι τυχαίος. Ήρθε με παραστάσεις από την Serie A (44 συμμετοχές σε δύο σεζόν στην Ουντινέζε) και την Primera (67 συμμετοχές σε δύο σεζόν με τη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια). Παίκτης που τα πόδια του περισσεύουν από το… πάπλωμα της Σούπερ Λιγκ. Που δεν θα έρχονταν ποτέ αν ο Ολυμπιακός δεν εκμεταλλεύονταν την ευκαιρία του υποβιβασμού της Ντέπορ και δεν επέμενε… μισό καλοκαίρι για να πείσει τους Ισπανούς. Χρειάστηκε λίγο παραπάνω για να το διαπιστώσουμε. Αλλά πλέον δεν το αμφισβητεί κανείς. Ένας καταπληκτικός συμπαίκτης. Μια πολυτέλεια για το ελληνικό πρωτάθλημα. Και κυρίως: Ένας ποδοσφαιριστής που δίνει τρομερές δυνατότητες στο επιθετικό παιχνίδι των Ερυθρόλευκων, όντας «εκεί» για να καλύψει κάθε ρίσκο που ζητά ο Μαρτίνς από τις πίσω ζώνες της ομάδας του.