Κόρμπος: «Δεν γίνεται να με βλέπουν οι γιοι μου να πλακώνομαι στις μπουνιές»

Ο αρχηγός του Πανιωνίου, Παναγιώτης Κόρμπος, μίλησε για την αναμέτρηση κόντρα στον ΠΑΟΚ στην Τούμπα αλλά και για άλλα ζητήματα όχι αμιγώς αγωνιστικά, όπως η συμπεριφορά ενός ποδοσφαιριστής εντός των τεσσάρων γραμμών αλλά και οι διοικητικές εξελίξεις στους Κυανέρυθρους.

Αναλυτικά όσα δήλωσε:

Για την θέση που έπαιζε όταν ξεκίνησε: «Όταν ξεκίνησα με τον Στέλιο Ηλιάδη, εγώ έπαιζα σέντερ φορ στην Εθνική παίδων το 2000. Ο κύριος Παράσχος μετά από 2 χρόνια με γύρισε πίσω»

Για την στάση που κρατάει μέσα στο γήπεδο και την ηρεμία που βγάζει: «Αυτά τα ιδανικά έχω πάρει από τον συγχωρεμένο πατέρα μου. Θέλω να απολαμβάνω το ποδόσφαιρο. Είμαστε περαστικοί. Σημασία έχει το όνομά σου και να λένε όλοι μια καλή κουβέντα όταν σταματήσεις. Στο ποδόσφαιρο κάνεις φίλους και όχι εχθρούς»

Για τα μηνύματα που στέλνει με την παρουσία του στους αγωνιστικούς χώρους: «Στο ποδόσφαιρο είμαστε για 90 λεπτά αντίπαλοι, οπότε τα μηνύματα που πρέπει να περνάμε πρέπει να είναι όμορφα. Δεν γίνεται να με βλέπουν οι γιοι μου να πλακώνομαι στις μπουνιές. Πρέπει να δούμε το μέλλον για τα παιδιά που έρχονται».

Για τα πλάνα της ομάδας που καταστράφηκαν με την αποβολή και το γκολ του Μπίσεσβαρ: «Ο ΠΑΟΚ περιμέναμε ότι θα μπει δυνατά. Έπρεπε να είμαστε προσηλωμένοι και στα 90 λεπτά. Φάγαμε ένα γκολ και μετά την αποβολή δυσκολευτήκαμε. Το κομβικό σημείο ήταν το 2-0. Εκεί μας τσάκισε κάθε όνειρο που είχαμε στο ματς»

Για το λάθος στο γκολ του Μπίσεσβαρ: «Δεν κάναμε καλή κάλυψη. Ο Μπίσεσβαρ πήρε μόνος τη μπάλα και όταν έρχεται κατά πάνω σου θα σε περάσει τις περισσότερες φορές. Πέρασε τον Σταυρόπουλο, αλλά δεν σημαίνει κάτι. Έπρεπε από πριν να έχουμε σταματήσει τον Μπίσεσβαρ.»

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Για τον Ζαμάνη: «Από όταν ήρθα ο κύριος Ζαμάνης ήταν πάντα δίπλα, ερχόταν στις προπονήσεις, μας παρότρυνε. Δεν τον βλέπαμε ως πρόεδρο ή διοικητικό στέλεχος. Σίγουρα μας επηρέασε. Αλλά μας επηρέασε στην Αθήνα. Όταν ήρθαμε εδώ έπρεπε να το ξεχάσουμε. Έπρεπε να είμαστε αφοσιωμένοι στις τέσσερις γραμμές».