Αστέρια από τη χώρα του τάνγκο στο Λιμάνι

Αν επιχειρήσει κανείς να εξετάσει το DNA του μέσου Αργεντινού, θα βρει σίγουρα τάνγκο. Θα βρει μπάλα, Ντιέγκο Μαραντόνα, πάθος και χρώματα. Θα βρει ποίηση και μια διαφορετική κοσμοθεωρία για τη ζωή και το ποδόσφαιρο. Για το ποδόσφαιρο μέσα στη ζωή. Θα βρει αλητόφατσες στις γειτονιές του Μπουένος Άιρες να κλωτσάνε με λατρεία τη στρογγυλή θεά, πλήρως υποταγμένοι σε αυτό που τους προόρισε ο τόπος γέννησής τους να κάνουν. Θα δει κορμιά να λικνίζονται στους ρυθμούς της πλανεύτρας μουσικής του Κάρλος Γαρδέλ. Να παίζουν μπάλα, σαν να χορεύουν τάνγκο, να χορεύουν τάνγκο σαν να παίζουν μπάλα. Πατώντας πάνω στις νότες, εναρμονισμένοι με το ρυθμό. Με ένταση και πάθος. Είτε κρατούν την ερωμένη τους, είτε η μπάλα είναι το αντικείμενο του πόθου τους.

Για κάθε ομάδα ανεξαιρέτως πάνω στον πλανήτη, είναι μια μικρή ευλογία να έχει στο ρόστερ της παίκτες από εκείνο το σημείο του χάρτη. Με την ιδιοσυγκρασία του Αργεντίνου. Με την ποδοσφαιρική του αλητεία, με τον τρόπο που έμαθε να μεγαλώνει, βλέποντας στη μπάλα να διαγράφονται τα όνειρά του. Όχι, δεν είναι όλοι το ίδιο ποτισμένοι με ταλέντο. Όμως στο άκουσμα της καταγωγής μια κρυφή ελπίδα για «μαγεία» στο χορτάρι γεννιέται.

Σε μια ιδανική για τον μέσο οπαδό φαντασίωση, στο σκηνικό χωρούν πολλοί! Φορούν την ερυθρόλευκη ριγωτή με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο στο στήθος και χαρίζουν απλόχερα, νοητικά ταξίδια στη χώρα με τα χίλια πρόσωπα. Είναι λίγο πιο ελαστικοί στην κρίση τους όλοι, όταν γίνεται κουβέντα για Αργεντίνους. Σαν να χωλαίνουν οι αριθμοί κάποιες φορές και δεν είναι αρκετοί για να περιγράψουν αυτά που μπορούν εκείνοι οι ευλογημένοι από τον ποδοσφαιρικό Θεό τύποι να κάνουν. Στον Πειραιά ετοιμάζονται να υποδεχτούν έναν ακόμα, αφού το σίριαλ Φράνκο Σολδάνο αισίως φτάνει στο τέλος του και ο 24χρονος επιθετικός ετοιμάζεται να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού και να γίνει ο 24ος Αργεντινός που «χορεύει» στο Λιμάνι. Ο 9ος που έρχεται απευθείας από τη χώρα του τάνγκο!

Αρχής γενομένης από το 2007/08 μέχρι και τον Φράνκο Σολδάνο, στον Ολυμπιακό έχουν αγωνιστεί 17 Αργεντίνοι ποδοσφαιριστές. Εννοείται κάποιοι δεν κατάφεραν να δώσουν σάρκα και οστά στις προσδοκίες, άλλοι το έκαναν και με το παραπάνω έχοντας πια δικαιωματικά τοποθετήσει το δικό τους κομμάτι στο μεγάλο ψηφιδωτό που συνθέτει την ολυμπιακή ιστορία. Από τους Αντόνιο Άλτσιμπαρ, Μιγκέλ Νικολάου, Αλμπέρτο Πολέτι και Άλφαρο Πένια και λίγο αργότερα τον μεγάλο Χουάν Φούνες… στους Γκάμπριελ Σούρερ, Λουτσιάνο Γκαλέτι αλλά και τους Αριέλ Ιμπαγάσα,  Αλεχάντρο Ντομίνγκες και Εστεμπάν Καμπιάσο.

Ας θυμηθούμε τους Αργεντινούς της τελευταίας δεκαετίας, εκκινώντας από το 2007/08 μέχρι και τον Φράνκο Σολδάνο:

Ροντρίγκο Αρτσούμπι: Ο Ροδρίγο Χαβιέρ Αρτσούμπι ήρθε στον Ολυμπιακό τον Γενάρη του 2007 ως δανεικός από την Λανούς και η Ρίβερ Πλέιτ που «φλέρταρε» με την απόκτησή του απέμεινε να κοιτάζει. Τουλάχιστον για τους μήνες που ο μεσοεπιθετικός αγωνίστηκε με τα ερυθρόλευκα. Μήνες λίγοι και όχι ακριβώς επιτυχημένοι…

Φερνάντο Μπελούστσι: Από τους πλέον αγαπημένους της ερυθρόλευκης κερκίδας, έφθασε στη χώρα μας τον Γενάρη του 2007 από την Ρίβερ Πλέιτ στην οποία αγωνίστηκε 2 χρόνια. «Χωρούσε» ακριβώς στις άνωθεν περιγραφές. Βραχύσωμος, αλητόφατσα, σβέλτος. Αγωνίστηκε σε 54 ματς πετυχαίνοντας 9 γκολ. Έφυγε μετά από ενάμιση χρόνο για την Πόρτο.

Κριστιάν Λεντέσμα: Αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 2007 από την Σαν Λορέντζο με την οποία είχε κατακτήσει και το πρωτάθλημα αναζητώντας το ευρωπαϊκό όνειρο. Ήρθε στο λιμάνι του Πειραιά ως ο κορυφαίος μέσος του πρωταθλήματος της Αργεντινής. Έμεινε στον Ολυμπιακό δυόμιση χρόνια καταγράφοντας 32 συμμετοχές. Ενδιάμεσα αγωνίστηκε ως δανεικός στη Σαν Λορέντζο.

Λουσιάνο Γκαλέτι: Από τα ερυθρόλευκα στα… ερυθρόλευκα, ο Λουτσιάνο Γκαλέτι που ήρθε στον Ολυμπιακό από την Ατλέτικο Μαδρίτης το καλοκαίρι του 2007. Αγαπήθηκε από τον κόσμο και προσέφερε πολλά στην ομάδα του Πειραιά. Συνολικά είχε 93 συμμετοχές με τον Ολυμπιακό, 26 γκολ και 30 ασίστ. Συγκλόνισε με την περιπέτεια υγείας του αλλά και την συγκινητική συνέντευξη στην οποία παραδέχτηκε ότι οι Ερυθρόλευκοι και ο κόσμος τους, είναι ένα πολύ ιδιαίτερο κεφάλαιο γι αυτόν.

Λιονέλ Νούνιες: Αποκτήθηκε από την Αργεντίνος Τζούνιορ και πουλήθηκε μία σεζόν αργότερα στην Ιντεπεντιέντε. Μπορεί να αγωνίστηκε σε συνολικά 29 ματς και να έβαλε 6 γκολ, στο άκουσμα του ονόματός του όμως, δεν υπάρχει οπαδός εν Ελλάδι που να μην θυμάται το τέρμα του με ψαλίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, στη νίκη με 4-0 των Ερυθρόλευκων.

Σεμπαστιάν Λέτο: Κατέφθασε στο λιμάνι τον Ιούνιο του 2008 ως δανεικός από την Λίβερπουλ. Ήρθε πολλάκις σε ρήξη με τον τότε τεχνικό της ομάδας, Ερνέστο Βαλβέρδε, ενώ οι όποιες σχέσεις του με τον κόσμο του Ολυμπιακού έληξαν άπαξ, από την στιγμή που επέλεξε την επόμενη σεζόν να φορέσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού.

Χεσούς Ντάτολο: Μάλλον πέρασε και δεν ακούμπησε ο Χεσούς Ντάτολο, που ήρθε στον Πειραιά από τον ιταλικό νότο (δανεικός από τη Νάπολι) τον Γενάρη του 2010, έπαιξε μόλις σε 10 αγώνες, δεν κατάφερε να στείλει την μπάλα στα δίχτυα και η φυγή του δεν συγκίνησε κανέναν στο λιμάνι.

Αριέλ Ιμπαγάσα: Ο Ελ Κάνιο ήταν από τους εκλεκτούς.  Ταλαντούχος, μπαλαδάρος, μαέστρος. Ήρθε στη χώρα μας το 2010 κι αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό ως το 2014 θυμίζοντας σε όλους εποχές αλλιώτικες. Εκείνες που τα παραδοσιακά «10αρια» μεσουρανούσαν. Φόρεσε την ερυθρόλευκη 96 φορές, έβαλε 3 γκολ και μοίρασε 32 ασίστ!

Φράνκο Κοστάντσο: Στην κορυφή ενδεχομένως τον πιο αποτυχημένων μεταγραφών της σύγχρονης ιστορίας του Ολυμπιακού, ο Αργεντινός πορτιέρε έμεινε ανεξίτηλος στις μνήμες των οπαδών για τις άστοχες εξόδους του και εν γένει τα λάθη του, που κόστισαν πολλές φορές στην ομάδα. Ο πρώην κίπερ των Ρίβερ Πλέιτ και Αλαβές «προστάτευσε» την εστία του Ολυμπιακού μόλις εννέα φορές, πριν αποχωρήσει τον Ιανουάριο του 2012.

Βιθέντε Μόνχε: O Βιθέντε Μόνχε προσέλκυσε το ενδιαφέρον των Πειραιωτών ένεκα των πειστικών εμφανίσεων με τον Ολυμπιακό Βόλου, έτσι οι Ερυθρόλευκοι προχώρησαν στην απόκτησή του το καλοκαίρι του 2011. Η βραχεία παραμονή του στο Λιμάνι δεν έπεισε κανέναν. Μέτρησε μόλις 11 συμμετοχές, έχοντας τρεις ασίστ και έφυγε ησύχως για την Τουρκία.

Αλεχάντρο Ντομίνγκες: Ο Τσόρι ήρθε στο Λιμάνι το 2013 και στα τέσσερα χρόνια παρουσίας του στην ομάδα, ανέπτυξε μια ιδιαίτερη σχέση λατρείας με τον κόσμο του Ολυμπιακού. Ήταν κι αυτός από τους τύπους που κουβαλούσαν τα «χαρίσματα» του Αργεντινού που έγινε λόγος πιο πάνω. Φόρεσε την ερυθρόλευκη 126 φορές, έβαλε 40 γκολ και μοίρασε 29 ασίστ.

Χαβιέρ Σαβιόλα: Οι συστάσεις ήταν περιττές για έναν ποδοσφαιριστή που ήρθε στη χώρα μας έχοντας θητεύσει σε Μπαρτσελόνα, Σεβίλλη, Ρεάλ Μαδρίτης, Μάλαγα και Μπενφίκα! Ο βραχύσωμος επιθετικός επιβεβαίωσε τον κρότο που έκανε η ανακοίνωση της μεταγραφής του. Μπορεί να έμεινε μονάχα μία σεζόν στον Πειραιά, όμως είχε σημαντική συνεισφορά σκοράροντας 12 γκολ σε 26 παιχνίδια πρωταθλήματος.

Τόμας Ντε Βιντσέντι: Ο Ολυμπιακός ήταν το μεγάλο βήμα στην καριέρα του 24χρονου τότε Αργεντινού που είχε προσελκύει το ενδιαφέρον με τις εμφανίσεις του στο ελληνικό πρωτάθλημα στις «υπηρεσίες» του ΠΑΣ Γιάννινα. Έπιασε λιμάνι το 2013, όμως αποχώρησε χωρίς να έχει αφήσει το στίγμα του ούτε στο ελάχιστο.

Νίκο Μαρτίνες: Μετά από δύο αξιόλογες χρονιές στον Παναιτωλικό, ο Αργεντινός χαφ άνοιξε το ερυθρόλευκο κεφάλαιο, χωρίς όμως να χωρέσει στην ουσία ποτέ στο ρόστερ του Ολυμπιακού, μετέχοντας απλά στη θερινή προετοιμασία του 2015.

Εστεμπάν Καμπιάσο: Ένα από τα πιο λαμπερά αστέρια της χώρας του τάνγκο που κόσμησε τα ελληνικά γήπεδα αγωνιζόμενος με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Μπορεί να αποκτήθηκε σε ηλικία 35 ετών, όμως το ταλέντο του δεν τον είχε εγκαταλείψει κάτι που απέδειξε περίτρανα στις 49 συμμετοχές του με την ερυθρόλευκη.

Φράνκο Χάρα: Ήρθε στον Πειραιά τον Ιανουάριο του 2015 κι έμεινε στο λιμάνι μόνο ένα  εξάμηνο. Παρόλα αυτά, σκόραρε ένα γκολ που έχει βρει τη θέση του στο αρχείο των αναμνήσεων των οπαδών. Ο λόγος για το τέρμα του στο 88ο λεπτό του δεύτερου αγώνα των Ερυθρόλευκων κόντρα στην ΑΕΚ στο κατάμεστο ΟΑΚΑ, που έστειλε τον Ολυμπιακό στα ημιτελικά του Κυπέλλου.

Αναλυτικά η λίστα, με συμμετοχές (γκολ/ ασίστ):

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μαρούσι

1972/73 Αντόνιο Άλτσιμπαρ 8 (2/-)
1972/73 Μιγκέλ Νικολάου 3 (0/-)
1972/73 Αλμπέρτο Πολέτι – (-/-)
1974/75 Άλφαρο Πένια 13 (1/-)
1987/88 Χουάν Φούνες 33 (14/-)
2004/05 Γκάμπριελ Σούρερ 59 (1/2)
2007/08 Λουτσιάνο Γκαλέτι 93 (26/30)
2007/08 Κριστιάν Λεντέσμα 53 (0/1)
2007/08 Λιονέλ Νούνιες 28 (6/4)
2007/08 Ροντρίγκο Αρτσούμπι 7 (0/0)
2007/08 Φερνάντο Μπελούτσι 55 (9/8)
2008/09 Σεμπάστιαν Λέτο 37 (2/10)
2009/10 Χεσούς Ντάτολο 10 (0/3)
2010/11 Αριέλ Ιμπαγάσα 96 (3/32)
2011/12 Φράνκο Κοστάντσο 9 (-/-)
2011/12 Βιθέντε Μόνχε 11 (0/3)
2013/14 Τόμας Ντε Βινσέντι – (-/-)
2013/14 Αλεχάντρο Ντομίνγκες 126 (40/29)
2013/14 Χαβιέ Σαβιόλα 35 (14/4)
2014/15 Φράνκο Χάρα 17 (6/0)
2015/16 Εστεμπάν Καμπιάσο 49 (7/3)
2015/16 Νικολάς Μαρτίνες – (-/-)
2018/19 Ματίας Ναουέλ 10 (1/1)