Η εμπιστοσύνη του Δώνη, η προαποφασισμένη εκτέλεση α λα Πανένκα και η αποθέωση στα αποδυτήρια

«Του έχω δώσει επιλογή. Πρώτη επιλογή είναι ο Χατζηζιοβάννης, έχει καλά χτυπήματα κι ας είναι νεαρός σε ηλικία. Το κέρδισε μέσα από την προπόνηση. Οι ποδοσφαιριστές είναι μια κατηγορία μόνοι τους στις αποφάσεις τους. Και να ήταν μέσα ο Μακέντα, ο Χατζηγιοβάνης θα το έπαιρνε γιατί έχει τα χτυπήματα. Είχα έναν προβληματισμό στην αρχή, αλλά κέρδισε την εμπιστοσύνη».

Αυτά τα λόγια του Γιώργου Δώνη μετά το πέναλτι και την ισοφάριση στο ματς με τον Αρη είναι ακόμα πιο σημαντικά για τον Τάσο Χατζηγιοβάνη ακόμα και από το ίδιο το γκολ. Η ιστορία αυτού του πέναλτι και του ότι ο Δώνης είχε αποφασίσει από πριν ότι ο Χατζηγιοβάνης θα στήσει την μπάλα στην άσπρη βούλα, αποτελεί μια δικαίωση πρώτα για τον ίδιο τον παίκτη. Και μετά για τον προπονητή του και τον Νίκο Νταμπίζα.

Δύο φορές νωρίτερα στη σεζόν, ο Χατζηγιοβάνης είχε ζητήσει σχεδόν… παρακαλετά να εκτελέσει πέναλτι. Κόντρα στη Λαμία και απέναντι στη Λάρισα. Εκείνο το ματς στην AEL FC Arena και η συνέχειά του έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για να φτάσουμε το βράδυ του Σαββάτου στο «Τάσο εσύ την εκτέλεση».

Η εικόνα του νεαρού να παρακαλάει με τα χέρια σε στάση… προσευχής για ένα πέναλτι δεν άρεσε. Ξίνισε. Σχεδόν εκνεύρισε και τον προπονητή του και τον τεχνικό διευθυντή. Λίγη ώρα μετά το τέλος εκείνου του αγώνα του μίλησαν και οι δύο. Του εξήγησαν πως η εικόνα αυτή δεν είναι ωραία. Πως ότι κέρδισε μέχρι τώρα το κέρδισε γιατί προσπάθησε, γιατί πάλεψε, γιατί μόχθησε. Και το ίδιο θα συμβεί και με τα πέναλτι. Ή με οποιαδήποτε άλλη πρωτοβουλία θελήσει να πάρει στην καριέρα του.

Ο Χατζηγιοβάνης άκουσε προσεκτικά τους δύο ανθρώπους στους οποίους χρωστάει πολλά για την εικόνα που δείχνει φέτος στο γήπεδο. Στο επόμενο πέναλτι που κέρδισε η ομάδα δεν κοίταξε καν προς τον πάγκο. Κι ας το είχε κερδίσει ο ίδιος με υπέροχη κίνηση μέσα στην περιοχή του Αστέρα στις καθυστερήσεις.

Ολο αυτό το διάστημα, μέσα από τις προπονήσεις στο Κορωπί, έδειχνε πως είναι ικανός όχι μόνο για τα πέναλτι, αλλά γενικά για τα χτυπήματα. Και δεν μιλούσε. Απλά δούλευε, γνωρίζοντας πως ό,τι δείχνει στην προπόνηση θα έχει αντίκτυπο στο γήπεδο. Θα το έχει κερδίσει με την αξία του. Οχι με παρακάλια. Οχι με… προσευχές. Το βράδυ της Κυριακής πάλι δεν κοίταξε στον πάγκο. Ηξερε πως απλά πρέπει να πάει και να στήσει την μπάλα στη βούλα. Η ιστορία ενός πέναλτι μόλις είχε ολοκληρωθεί με happy end.

Είχε αποφασίσει την εκτέλεση από πριν

Στα αποδυτήρια, φυσικά, ο Χατζηγιοβάνης δεχόταν τα συγχαρητήρια των συμπαικτών του. Κυρίως για το γεγονός ότι αποφάσισε σε μία τόσο κρίσιμη στιγμή να εκτελέσει το πέναλτι με αυτόν τον τρόπο. Ο Ινσούα, ο Καμπετσής, ο Μακέντα που είχε αποβληθεί λίγο νωρίτερα, αποθέωσαν τον νεαρό μεσοεπιθετικό και φυσικά τον ρωτούσαν πως αποφάσισε να γίνει… Πανένκα.

«Από την ώρα που πήρα την μπάλα, η πρώτη μου σκέψη ήταν να εκτελέσω το πέναλτι με τον συγκεκριμένο τρόπο», έλεγε στους συμπαίκτες του ο Χατζηγιοβάνης.