Το «Μακεδονικό Τανκ» και το Χαριλάου (pics & vid)

Το 2004 ο Άρης αποφασίζει την αλλαγή του ονόματος του γηπέδου του σε Κλεάνθης Βικελίδης, προκειμένου να τιμήσει έναν από τους κορυφαίους παίκτες που φόρεσαν ποτέ τη φανέλα του. Τα παιχνίδια της μοίρας το έφεραν έτσι, που ο θρύλος του Άρη έφυγε από την ζωή σαν σήμερα πριν από 30 χρόνια, στις 4 Νοεμβρίου του 1988 και το Χαριλάου άνοιξε τις πόρτες του επίσης σαν σήμερα, πριν από 67 χρόνια , στις 4 Νοεμβρίου του 1951. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει το γεγονός πως μετά τα εγκαίνια, οι κίτρινοι έδωσαν φιλικό παιχνίδι με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, τον οποίο υποδέχονται σήμερα για ματς πρωταθλήματος.

Ο Κλεάνθης Βικελίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 23 Οκτωβρίου του 1916 και έμελλε να γίνει ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς που ανέδειξε ο Άρης και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είχε οκτώ αδέρφια, από τα οποία τα πέντε ασχολήθηκαν με το ποδόσφαιρο, ενώ οι δυο, ο Νικηφόρος και ο Κώστας αγωνίστηκαν και στον Άρη.

Φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα του Άρη το 1931, ενώ κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια το 1949. Οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση δυο πανελληνίων πρωταθλημάτων, το 1932 και το 1946, στην κατάκτηση των πρωταθλημάτων Θεσσαλονίκης (1934, 1938, 1946 και 1949) και στο πρωτάθλημα Βορείου Ομίλου το 1935. Συμμετείχε σε 131 επίσημα παιχνίδια και σκόραρε 72 φορές

Κλήθηκε εφτά φορές στην Εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου και σημείωσε τέσσερα γκολ, ενώ φόρεσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού, Ο Βικελίδης ήταν ο σκόρερ του μοναδικού γκολ στο πρώτο μεταπολεμικό ματς της Εθνικής Ελλάδας στις 23 Απριλίου 1948 κόντρα στην Τουρκία, την τελευταία φορά που φόρεσε τη γαλανόλευκη φανέλα.

Εκτός από παίκτης του Άρη διετέλεσε και προπονητής του σε τρεις περιόδους (1953-54, 1958-59, 1961-62).

Το προσωνύμιο που του δόθηκε ήταν «Μακεδονικό Τανκ», εξαιτίας της τρομερής δύναμης με την οποία έμπαινε στις φάσεις. Στην ιστορία έμεινε μια από τις ατάκες που είχε πει το 1977, συγκρίνοντας τους ποδοσφαιριστές της δικής του εποχής με αυτούς της δεκαετίας του 1970:

«Εμείς δεν είχαμε τέτοιες ανέσεις. Ούτε αποδυτήρια, ούτε ζεστό νερό για να κάνουμε μπάνιο. Δεν ξέραμε τι θα πει πόνος και τραυματισμός. Δεν μας ένοιαζε αν παίζαμε χωρίς πόδι ή αν μας βγει το… μάτι. Είχαμε συναίσθημα, αγαπούσαμε αυτό που κάναμε και δίναμε την ψυχή μας για την ομάδα».

Το περιστατικό που περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο τη μεγάλη αγάπη που έτρεφε για τον Άρη είναι η συμπεριφορά του όταν προπολεμικά η ρουμανική Βένους κινήθηκε για την απόκτησή του, ανοίγοντάς του έτσι τον δρόμο για μια υψηλών προδιαγραφών διεθνή καριέρα. Όταν έφτασε η στιγμή να πάρει το τρένο για να το Βουκουρέστι έσκισε το εισιτήριό του και παρέμεινε στην ομάδα που τον ανέδειξε.

Την ποδοσφαιρική αξία του Βικελίδη αναγνώριζαν συμπαίκτες αλλά και αντίπαλοί του, με τα λόγια του Λεωνίδα Ανδριανόπουλου, θρύλου του Ολυμπιακού, να είναι χαρακτηριστικά:

«Όταν ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε τον Άρη, ο προπονητής των Θεσσαλονικέων έβαζε τον Κλεάνθη Βικελίδη δεξιό χαφ για να με αντιμετωπίζει, ενώ η κανονική του θέση ήταν αριστερό χαφ. Μάχη γιγάντων. Σε έναν αγώνα ο φίλος μου ο Βικελίδης, μου έριξε δύο γερές κλωτσιές, τσαντίστηκα και πιαστήκαμε στα χέρια, αλλά μας χώρισε ο αδελφός μου ο Γιώργος και μας συμφιλίωσε. Μετά τον αγώνα θα μαζευόμασταν όλοι οι διεθνείς γιατί θα φεύγαμε για τη Ρουμανία. Πράγματι το βράδυ φύγαμε όλοι μονιασμένοι και εγώ κάθισα δίπλα στον φίλο μου Βικελίδη, έχοντας ξεχάσει και οι δύο το επεισόδιο. Ο Βικελίδης ο Κλεάνθης υπήρξε μεγάλος ποδοσφαιριστής».

Ο Άρης έγινε τεράστιος σαν σύλλογος, γιατί είχε στο δυναμικό του εμβληματικές προσωπικότητες όπως ο Κλεάνθης Βικελίδης. Και όλοι οφείλουμε να θυμόμαστε μέρες σαν την σημερινή και να αποδίδουμε τον σεβασμό που πρέπει σε αυτούς που έφτασαν όχι μόνο τον Άρη, αλλά και το ελληνικό ποδόσφαιρο ένα σκαλί πιο ψηλά.

MUST READ

Όποιος νομίζει ότι η Λαμία είναι εύκολος αντίπαλος…