Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε πολύ νωρίς να κυνηγάει στο σκορ, αλλά ισοφάρισε και έφυγε με το βαθμό από το Περιστέρι κόντρα στον Ατρόμητο.
Διούδης: Στο γκολ του Ατρομήτου δεν μπορεί να αντιδράσει, δεν ευθύνεται. Από εκεί και πέρα είναι εντυπωσιακός. Οι μεγαλύτερες στιγμές του είναι η απόκρουση στον Βασιλακάκη (14′), στον Ντιγκινί (27′), σε δύο φάουλ του Ουάρντα και στο δοκάρι του Μάντσον στο 48′, όταν βρίσκει την μπάλα. Ηταν από τους κορυφαίους.
Κολοβέτσιος: Έπαιξε δεξιός μπακ, λόγω των απουσιών και ανταποκρίθηκε. Δημιουργικά, όμως, δεν μπορούσε να βοηθήσει. Εκανε το πρώτο ανέβασμα για να δημιουργήσει υπεροπλία στις καθυστερήσεις. Με μία σέντρα, που δεν αξιοποιήθηκε.
Αυλωνίτης: Ξεκίνησε πολύ τρακαρισμένα. Στο γκολ χάνει τον σκόρερ, στη συνέχεια χάνει τη φάση με την ευκαιρία του Βασιλακάκη. Εδειχνε έξω από τα νερά του. Αλλά στη συνέχεια ανέβηκε. Κάνει μια κεφαλιά για γκολ σε κόρνερ, με την οποία θα μπορούσε να δώσει το προβάδισμα, ενώ στο 57′ βάζει καταπληκτικό στοπ στον Ντάοντα.
Κουτρουμπής: Επίσης δεν ήταν καλός στο ξεκίνημα. Ο Ντάουντα κάνει κίνηση που κι εκείνος δεν προλαβαίνει, ενώ στο 15′, στην ευκαιρία του Ντιγκινί, το λάθςο ξεκινάει από εκείνον. Στη συνέχει ανέβασε την απόδοσή του, αλλά γενικά δεν ήταν πολύ καλός.
Ινσούα: Είχε πολλά προβλήματα. Ειδικά στο ξεκίνημα η πλευρά του ήταν «μαύρη τρύπα». Πέρασε αρκετή ώρα για να προσαρμοστεί. Είχε ένα σουτ στο 22′, που κόντραρε.
Σιλά: Εδωσε πολλές μάχες κυρίως με τον Μάντσον. Εβαλε δύναμη, κέρδισε μονομαχίες, ενώ από δικό του τάκλιν ξεκινάει η χαμένη ευκαιρία του Μολίνς στο 58′.
Λουντ: Ηταν από τους καλύτερους. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο ανέβασε την απόδοσή του. Είχε ένα καλό σουτ στο 62′ και ένα πολύ καλό στο 82′, που κόντραρε κι έφυγε κόρνερ.
Καμπέσας: Ξεκίνησε με ένα καλό σουτ λίγο άουτ στο 5′. Από εκεί και πέρα οι περισσότερες προσπάθειές του έμεναν στη μέση. Είτε δεξιά είτε αριστερά, κάτι άφηνε στη μέση, παρά το γεγονός ότι είχε διάθεση να βοηθήσει πιο ουσιαστικά.
Μουνιέ: Τραυματίστηκε και αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο. Στο πρώτο 45λεπτο που αγωνίστηκε, ξεκίνησε κι εκείνος μουδιασμένα, άλλαξε πλευρές και τελικά η καλύτερη στιγμή του ήταν στο 31′ όταν έκανε καλή σέντρα για το κεφάλι του Μολίνς.
Άλτμαν: Μαζί με τον Διούδη ήταν ο κορυφαίος. Πολύ κινητικός και βέβαια καθοριστικός. Κέρδισε το πέναλτι και θα μπορούσε να έχει κερδίσει ακόμη ένα. Πάντως θέατρο δεν έκανε για αν δεχθεί κίτρινη κάρτα. Στο 58′ δίνει μπαλιά για γκολ στον Μολίνς.
Μολίνς: Ηταν ο άνθρωπος που σκόραρε για το 1-1. Εστω με όχι καλή εκτέλεση πέναλτι. Από εκεί και πέρα, πολλά νεύρα. Είχε μια καλή ευκαιρία με κεφαλιά στο 31′, στο 38′ προτίμησε αντί να δώσει πάσα να συνεχίσει μόνος του και να χάσει την μπάλα, ενώ στο 58′ από πολύ πλεονεκτική θέση πλάσαρε άψυχα.
Χίλιεμαρκ: Μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο και έκανε πολύ κακό παιχνίδι. Ισως το χειρότερό του με τον Παναθηναϊκό. Ανούσιος, μοναδική συνεισφορά η εκτέλεση ενός κόρνερ σε κεφαλιά – ευκαιρία του Αυλωνίτη κι ένα κακό σουτ στο 78′.
Τσάβες: Μπήκε στις φάσεις. Αλλά δεν βρήκε ουσία. Είχε ένα πολύ άστοχο σουτ στο 77′, ενώ στο 82′ είχε μεγάλη ευκαιρία, με το σουτ του να σταματάει στον Ρισβάνη.
Χατζηγιοβάννης: Ηταν κινητικός, βγήκε και από τις δύο πλευρές, αλλά κράτησε περισσότερο την μπάλα. Είχε καλό γύρισμα στο 82′ στην ευκαιρία του Τσάβες.
Ουζουνίδης: Ωρες – ώρες θαρρείς και θα έμπαινε να παίξει ο ίδιος. Ειδικά στο ξεκίνημα, οι παίκτες του τον έκαναν έξαλλο. Είχε να αντιμετωπίσει πολλές απουσίες, χρειάστηκε να κάνει εφτά αλλαγές σε σχέση με το ντέρμπι κόντρα στην ΑΕΚ και αντιμετώπισε άλλες δύο, λόγω των τραυματιμών Μουνιέ και Καμπέσας. Για τα δεδομένα που υπήρχαν, κατάφερε να αντεπεξέλθει. Αλλά όχι να εκμεταλλευτεί το αριθμητικό πλεονέκτημα.