Αυλωνίτης: «Ακόμα και τώρα που βγαίνω έξω ο κόσμος με σταματάει και μου λέει για το γκολ με τον Παναθηναϊκό

Ο Τάσος Αυλωνίτης μίλησε στο Κανάλι 1 σε συνεντευξη στην Αμάντα Φούντη για την καριέρα του, για τα χρόνια που πέρασε στον Ολυμπιακό, ενώ αναφέρθηκε και στην προσπάθεια που κάνει η Εθνική μας ομάδα με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο τιμόνι.

Ο Έλληνας αμυντικός αναφέρθηκε εκτενώς και στο γκολ που είχε πετύχει απέναντι στον Παναθηναϊκό, το οποίο ο κόσμος θυμάται ακόμα και σήμερα, σταματώντας τον πολλές φορές στο δρόμο αρκετά χρόνια μετά από το παιχνίδι.

Διαβάστε επίσης: ΑΕΚ – Ναντέρ 104-69: Την «έλιωσε» και θέλει την κούπα στο σπίτι της

Αναλυτικά όσα είπε ο Αυλωνίτης στο Κανάλι 1 και την Αμάντα Φούντη :

Η Εθνική μας ομάδα έπαιξε πρόσφατα κόντρα στη Σκωτία, έχεις περάσει εσύ από το πρωτάθλημα Σκωτίας. Πόσο σημαντική ήταν αυτή η νίκη που πετύχαμε;

Εντάξει ήταν τεράστια η νίκη για δυο λόγους. Πρώτον γιατί μπόρεσες και ανέτρεψες εκτός έδρας ένα σκορ το οποίο για μένα, άδικα στο Καραϊσκάκη είχε έρθει αυτό που είχε έρθει. Όμως το ποδόσφαιρο ποτέ δεν είναι δίκαιο, το ξέρουμε και μπόρεσες με πολύ σωστή και ορθολογική ενδεκάδα, τα δίνω τα εύσημα στον κ. Γιοβάνοβιτς.

Η πιο νέα 11άδα που έχουμε δει, μέσος όρος 22,7 χρόνια..

Αυτό είναι τρομερό, μπράβο στα παιδιά, συγχαρητήρια. Μπράβο στον κ. Γιοβάνοβιτς, γιατί νομίζω επέλεξε τους 11 που έπρεπε να ξεκινήσουν ανεξαρτήτως ηλικίας. Τα παιδιά δείξανε το καλό τους πρόσωπο, χωρίς άγχος. Μας έδωσαν μια τεράστια νίκη και τους ευχαριστούμε για αυτό και μακάρι εύχομαι να έρθουν επιτυχίες που χρειάζεται τόσο πολύ το ελληνικό ποδόσφαιρο και η Ελλάδα.

Έχεις περάσει από όλα αυτά τα πρωταθλήματα, έχεις αυτή την πορεία, γιατί δεν είδαμε τον Τάσο Αυλωνίτη να κάνει περισσότερα πράγματα με την Εθνική ομάδα;

Κοίταξε είναι μια κουβέντα η οποία θέλει ανάλυση και τι εννοώ, όταν θα μπορούσα να είχα κληθεί εγώ στην Εθνική, ήταν το διάστημα που ήμουν στον Ολυμπιακό. Είχα όμως μπροστά μου αντικειμενικά μεγαθήρια, ποδοσφαιρικά μεγαθήρια εννοώ, που ήταν δύσκολο, γιατί ήταν ο Μανωλάς που ήταν στη Ρόμα, ο Παπασταθόπουλος, ο Μόρας. που ήταν στην Ιταλία. Υπήρχαν ονόματα τα οποία είχαν προτεραιότητα και λογικό με βάση τα πρωταθλήματα που παίζανε.

Είδες όμως ότι τώρα δεν ισχύει αυτό. Θέλω να πω ότι υπάρχουν ονόματα αλλά τόλμησε ο Γιοβάνοβιτς…

Ναι, θα συμφωνήσω σε αυτό και ο κάθε προπονητής έχει το δικό του σκεπτικό.

Τον Καρέτσα, για παράδειγμα, δεν τον γνωρίζαμε εδώ…

Συμφωνώ και πίστεψέ με, αν σε πάω προ δεκαετίας πίσω, δεν θα έπαιζε στην Εθνική ο Καρέτσας και δεν το κρίνω, δεν το θεωρώ ή σωστό ή λάθος απλά λέω δεν θα έπαιζε γιατί ήταν άλλη εποχή. Εγώ θυμάμαι το 2007 που ξεκίνησα επαγγελματικά να παίζω, είχε μπει ο Νίνης στον Παναθηναϊκό και ήτανε το πρώτο όνομα, πιτσιρικάς που έπαιζε και έλεγες «ουάου» και μπράβο τους που βάλανε ένα παιδί μικρό από τις ακαδημίες. Δεν υπήρχε νεαρός ηλικιακά να παίζει στο top 5 στο ελληνικό πρωτάθλημα και είδαμε ότι αυτό σιγά σιγά άλλαξε και μπράβο γιατί βλέπεις ότι μπορούν να προσφέρουν είτε 17, είτε 19, είτε 21 και απέδωσε και μπράβο τους.

Πώς το θυμάσαι όλο αυτό το μεγάλο βήμα, πηγαίνοντας στον Ολυμπιακό. Δηλαδή, σου έρχεται η πρόταση. Πώς την αντιμετώπισες, ποιες ήταν οι πρώτες σου σκέψεις. Πώς ένιωσες αρχικά, βλέποντας ότι ανταμείβονται οι κόποι σου;

Κοίταξε, πραγματικά, κάθε παιδί σε αυτή την ηλικία, 22-23 χρονών, έχει βλέψεις για το παραπάνω. Όταν ήρθε όντως η πρόταση, και τα βρήκαν και οι ομάδες πραγματικά ένιωσα τέλεια, να σου το πω έτσι. Γιατί ήξερα ότι αυτό που ονειρεύεται κάθε παιδί που ξεκινάει τον ποδόσφαιρο, το είχα πετύχει. Είτε σε θέλει ο Ολυμπιακός, είτε ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, δηλαδή, οι στόχοι των μικρών παιδιών αυτό είναι ή να παίξουν στην Εθνική Ελλάδα. Το οποίο είναι ένα άλλο κομμάτι.

Νομίζω ότι τα είχα καταφέρει και μετά, ξέρεις τι, είναι τόσο γρήγορα, γιατί ο χρόνος δεν είναι μεγάλος, αυτή η μεταπήδηση. Πρέπει να πεις ότι φεύγω από ένα επίπεδο καλό, και πάω σε ένα πολύ καλό. Οπότε πρέπει να μπορέσω να ανταποδώσω. Να παίξω. Να φανώ. Δεν ήρθα ούτε για περαστικός, ούτε για να πω, «Α, οκ, πέρασα τον Ολυμπιακό».

Σε άγχωσαν πράγματα;

Αγχώθηκα, να σου πω την αλήθεια, όχι πριν, αγχώθηκα λίγο, σε φυσιολογικά πλαίσια, στην προετοιμασία. Γιατί όταν ξαφνικά έχεις να αντιμετωπίσεις top ονόματα, αλλαγή προπόνησης…

Δηλαδή… Όπως τι θυμάσαι από τους συμπαίκτες σου τότε, αυτό που συνάντησες;

Κοίταξε, είχε έρθει ο Αμπιντάλ, που ήταν από την Μπαρτσελόνα. Ήταν ο Τσόρι Ντομίνγκες, ο Φουστέρ. Παίκτες σημαίες για τον Ολυμπιακό. Ήταν και ο Μήτρογλου και ο Μανιάτης. Ήταν, δηλαδή, παίκτες φτασμένοι και ξαφνικά μοιράζεσαι τα αποδυτήρια και πρέπει να ξέρεις να κρατήσεις και σοβαρό προφίλ και να είσαι ο δουλευταράς και να αποδώσεις όμως και στην προπόνηση. Δηλαδή δεν αρκεί ένα πακέτο. Θέλει να το έχεις όλο το πακέτο για να μπορέσεις να πετύχεις τον Ολυμπιακό.

Και φυσικά και τύχη, έτσι. Δεν το συζητάμε αυτό. Που την είχα εγώ την τύχη γιατί δεν στο κρύβω, μόλις έφυγε ο Μανωλάς και πήγε στη Ρόμα εκείνο το καλοκαίρι, βέβαια πάλεψα πολύ στην προετοιμασία γι’ αυτό με κράτησε και ο κύριος Μίτσελ γιατί και εκείνον ευχαριστώ το ότι έμεινα, ο οποίος ήταν ξεκάθαρος από την αρχή. Ήθελε τέσσερις κεντρικούς αμυντικούς.

Υπήρχαν πέντε με μένα οπότε μόλις έφυγε ο Μανωλάς και ο Αβραάμ είχε μεταπηδήσει μετά στο εξωτερικό, υπήρξε χώρος και με εμπιστεύτηκε. Ενώ, θα μπορούσε να πει Ολυμπιακός είμαι, μπορώ να πάω να πάρω τον οποιονδήποτε. Εμπιστεύτηκε και την προσπάθεια που είχα κάνει στην προετοιμασία, γιατί πραγματικά πήγα πολύ καλά παρά το άγχος μου, οπότε γύρισα στον Ολυμπιακό. Δηλαδή έμεινα στον Ολυμπιακό και πήρε η καριέρα μου τη ροή της.

Έγραψες και τη δική σου ιστορία στον Ολυμπιακό, γιατί υπάρχει μία στιγμή που δεν ξεχνάει κανείς εκείνη την κεφαλιά, εκείνο το γκολ κόντρα στον Παναθηναϊκό. Αυτό σε κυνηγάει ακόμα μέχρι και σήμερα;

Ναι. Όλοι με θυμούνται για αυτό το γκολ, κακά τα ψέματα.

Εσύ πως νιώθεις για αυτό;

Όμορφα. Είχε μετρήσει πολύ εκείνο το χρονικό διάστημα στον Ολυμπιακό γιατί πραγματικά είχαμε κερδίσει με το γκολ το δικό μου, είχε ακουστεί το όνομά μου τότε τόσο πολύ. Ο κόσμος του Ολυμπιακού ήθελε πολύ μία νίκη με τον Παναθηναϊκό στην έδρα του γιατί είχε και καιρό, τρία χρόνια νομίζω να μην κερδίσει μέσα στο Καραϊσκάκη. Οπότε ήταν μία υπέροχη στιγμή για μένα.

Πώς το εισέπραξες από τον κόσμο αυτό;

Άστο! Είναι ανεκδιήγητο, γιατί τις επόμενες δύο εβδομάδες όπου και να πήγαινα είχα αναγνωρισιμότητα παντού δηλαδή δεν μπορώ να σου περιγράψω αυτό. Είτε για καφέ είτε για ψώνια, είτε οτιδήποτε. Όλοι ξαφνικά ασχολιόντουσαν με τον Αυλωνίτη. Εντάξει καλώς ή κακώς είναι έτσι. Όμως δεν με επηρέασε.

Τι σου έλεγαν;

Εντάξει οι Ολυμπιακοί, φυσικά χαρά, κεράσματα.

Το θυμάσαι το σύνθημα τότε;

Ναι και το σύνθημα και τον κύριο Τσουκαλά στην τηλεόραση και εντάξει είναι λογικό γιατί ξέρουμε την αντιπαλότητα των δύο ομάδων και η καζούρα να το πω έτσι υπάρχει εκατέρωθεν. Οπότε το καλό για μένα στο παιχνίδι αυτό, ήταν ότι έβαλα το μοναδικό γκολ. Γιατί αν είχε έρθει 3-0 για παράδειγμα ή είχε έρθει 2-1 θα ασχολιόντουσαν με τον Αυλωνίτη, αλλά όχι τόσο.

Ήσουνα κάτι σαν ήρωας..

Το είχε πει και ο κύριος Μίτσελ στη συνέντευξη Τύπου, ότι ο ήρωάς μας για το σημερινό παιχνίδι ήταν ο Αυλωνίτης. Είναι τεράστιο highlight στην καριέρα μου και ακόμα και τώρα που βγαίνω και με συναντάνε έξω, για τον γκολ θα μου πουν. Δεν με ενοχλεί γιατί αν είχα κάτσει πέντε χρόνια στον Ολυμπιακό δεν θα σου έλεγαν μόνο για τον γκολ. Ακριβώς για αυτό νιώθω καλά.

Δεν θα σου πω ότι δεν νιώθω ωραία, αλλά τεράστιο credit γιατί ήταν και Οκτώβριος. Ήταν η αρχή δηλαδή, δύο μήνες μετά αφού έχει ξεκινήσει το πρωτάθλημα, πράγμα που μπόρεσε και μου έδωσε μεγάλη ώθηση για να συνεχίσω στο πρωτάθλημα και να πάρω και ακόμα μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής πράγμα που επιτευχθεί. Δηλαδή το ένα φέρνει το άλλο, καταλαβαίνεις τι λέω.

Σε ξαναγυρνάω σε αυτό που σε ρώτησα πριν. Τότε σου είχε έρθει κάποια πρόταση από άλλη ελληνική μεγάλη ομάδα;

Εννοείς μετά από τον Ολυμπιακό;

Ναι και αν σου είχε έρθει θα έκανες αυτό το πέρασμα απευθείας; Δηλαδή από τον Ολυμπιακό να πας στον Παναθηναϊκό;

Δεν το έχω σκεφτεί να σου πω την αλήθεια. Δεν το έχω σκεφτεί αυτό γιατί είχα τους τραυματισμούς που σου είπα και το μόνο που με ένοιαζε ήταν να μπορέσω να επανέλθω στον αγωνιστικό χώρο. Έπαιζα με χάπια όλους τους αγώνες στον Ολυμπιακό. Ήμουν με χάπια ακόμα και ένα διάστημα έξι μηνών στην Αυστρία πάλι με χάπια, τα οποία είναι προσωρινά, δεν μπορούν να σε βοηθήσουν να λύσεις το πρόβλημα απλά να το επισκιάσει. Αν έβλεπα ότι στον Ολυμπιακό ή σε οποιαδήποτε ομάδα ήμουνα πως δεν αγωνιζόμουν ή δεν ήμουν ευχαριστημένος και μια άλλη ομάδα μου προσφέρει αυτά που θέλω, γιατί να μην το κάνω; Δεν υπάρχει λόγος να σκεφτείς κάτι άλλο ούτε πίσω να μένεις στην καριέρα σου δηλαδή, να μην παίζεις, γιατί προφανώς όταν δεν παίζεις δεν είσαι ευχαριστημένος. Γιατί δεν έχεις και πάρα πολλά χρόνια ποδοσφαίρου. Δηλαδή να είναι 15-17, αν σου δίνει την ευκαιρία να συνεχίσεις να είσαι στο pick ή να ανεβαίνεις θα το κάνεις. Δεν γίνεται να μην το κάνεις.

Τα social media και όλη αυτή η αλληλεπίδραση με τον κόσμο σε επηρέασε ποτέ;

Όχι, ποτέ, ποτέ.

Υπήρξαν πράγματα που έχεις διαβάσει και σε έχουν στεναχωρήσει;

Ναι αλλά θα σου πω κάτι. Είμαι πολύ καθαρός και πολύ συνειδητοποιημένος άνθρωπος.

Φαίνεται…

Σε ευχαριστώ! Ξέρω ποιος είμαι. Ακόμα και μια κακή περίοδο να έχεις στην ομάδα, οποιαδήποτε ομάδα και ο κόσμος σε κράξει, να το πω σε εισαγωγικά Εγώ ως Τάσος, ξέρω να το διαχειριστώ. Γιατί ξέρω ποιος είμαι, ξέρω τι μπορώ να προσφέρω στην ομάδα και ξέρω ότι θα επανέλθω. Καλά, κακά διαστήματα τα έχουν όλοι.

Μπορεί όμως να διαβάζεις πράγματα που κάπως μέσα σου να γράφουν έτσι περίεργα;

Ξέρεις τι είναι το θέμα; Ότι οι περισσότεροι δυστυχώς που γράφουν, δεν έχουν την αίσθηση του ποδοσφαιριστή. Δεν μπορούν να καταλάβουν πως βιώνει ο ποδοσφαιριστής, τα αποδυτήρια, γιατί μπορεί να είναι σε κακή μέρα Οι περισσότεροι είναι οι φίλαθλοι που βλέπουν και απλά σχολιάζουν το τώρα. Σίγουρα σε στεναχωρεί. Έχουν γράψει και ψέματα για μένα, στο παρελθόν, για την προσωπική μου ζωή ή οτιδήποτε, όταν ήμουν στον Ολυμπιακό. Πράγμα που δεν ίσχυε. Προφανώς ήθελαν να κάνουν κακό στην ομάδα και χτυπάγανε μέσω ψεύτικων ειδήσεων. Μίλησα με τον υπεύθυνο τότε επικοινωνίας, τελείωσε, το διαγράψανε.

Δηλαδή σε ενόχλησε περισσότερο κάτι που είχε γραφτεί για την προσωπική σου ζωή;

Με ενοχλεί το ψέμα. Δεν με ενοχλεί το να πεις ότι ο Τάσος δεν είναι καλός ή ο Τάσος είναι αργός ή ο Τάσος είναι κοντός. Δεν με ενδιαφέρει. Το ψέμα όμως με ενοχλεί. Γιατί το ψέμα πρέπει να κάτσεις να υποστηρίξεις τον εαυτό σου και να αποδείξεις, όχι σε όλους αλλά στους περισσότερους ότι αυτό είναι λάθος.

Το να σου αλλάξω τη γνώμη πώς βλέπει ο καθένας σαν ποδοσφαιριστή τον Τάσο ότι παίζει καλά ή δεν παίζει καλά, αυτό μόνο μέσα από τον αγωνιστικό χώρο μπορώ. Τίποτα άλλο. Το ψέμα όμως είναι άσχημο να βγαίνει και αν δεν προστατέψεις τον εαυτό σου αυτό μπορεί να γίνει όλο και χειρότερο, όλο και χειρότερο. Εγώ αυτό το απεχθάνομαι να σου πω την αλήθεια και επειδή διαβάζω και για άλλους συμπαίκτες, συναδέλφους, οτιδήποτε αντίστοιχα πράγματα στεναχωριέμαι όταν διαβάζω ψέματα.

Πώς νιώθει ο ποδοσφαιριστής συγκεκριμένα εσύ, όταν ακούει το όνομά του σε σύνθημα μέσα στο Καραϊσκάκη;

Ναι, κοίταξε, θα σου πω όταν είχε γίνει εκείνη τη στιγμή το σύνθημα, εγώ ήμουν αλλού. Δηλαδή ούτε που το άκουγα στην αρχή και μου λέει ο αρχηγός, ο Γιάννης Μανιάτης, μου λέει πήγαινε στην Θύρα 7, μιλάνε για σένα. Εγώ αλήθεια σου λέω, δεν το είχα συνειδητοποιήσει γιατί εκείνη την ώρα ξέρεις, χαρά μαύρο, κουρτίνα, ξέρεις είχαμε βάλει γκολ, ήθελα να παω στα αποδυτήρια.

Δεν το κατάλαβες, τι έχεις καταφέρει…

Όχι και πήγα, τους ευχαρίστησα και έφυγα κύριος. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί εντάξει, ήταν μια σημαντική στιγμή και για μένα αλλά και για αυτούς. Είναι υπέροχο συναίσθημα να σου εκδηλώνει ο κόσμος τη χαρά του μέσα από ένα σύνθημα και εκεί ξεκινάει το δέσιμο που λένε. Εγώ όπως έχω δηλώσει και στο παρελθόν, έχω μεγάλο σεβασμό για τον οργανισμό του Ολυμπιακού γιατί πραγματικά εκτός του ότι φυσικά μου έδωσε ψωμί, όπως και για τον Παναθηναϊκό, δεν το συζητάω, αυτό απλά ο Παναθηναϊκός, ήταν μια άλλη στιγμή μια άλλη κατάσταση, δύσκολη εποχή του Παναθηναϊκού τότε. Έχω μεγάλο σεβασμό για τον οργανισμό του Ολυμπιακού γιατί έχω φάει και ψωμί και έχω να θυμάμαι γενικά καλά πράγματα φίλους, από τους οπαδούς, από τον πρόεδρο, από τη διοίκηση δηλαδή μου συμπεριφέρθηκαν όλοι πάρα πολύ καλά και το έχω σεβαστεί απεριόριστα αυτό.

Γιατί δύσκολα στον Παναθηναϊκό;

Ήταν η εποχή που ο Παναθηναϊκός έκανε τη μεγάλη κοιλιά. Θες διοικητικά, θες οικονομικά, οργανωτικά, ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση. Ο κύριος Ουζουνίδης τότε προσπαθούσε να κρατήσει όσο μπορεί τον Παναθηναϊκό ψηλά και στη βαθμολογία αλλά και ηθικά να το πω έτσι. Νομίζω το θυμάστε καλά οι περισσότεροι, φαινόταν σαν μια παρατημένη ομάδα χωρίς να πετάω μομφή για κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο ή κάτι. Φαίνονταν σαν μια παρατημένη ομάδα και έφευγαν παίκτες, ερχόντουσαν παίκτες.

Ήταν δύσκολο και για εσάς να το διαχειριστείτε;

Ακριβώς και όπως έχω πει και στο παρελθόν οι τρεις τότε από τους αρχηγούς ήταν ο Διούδης ο Κουρμπέλης και ο Κολοβέτσιος γιατί ήταν πολύ πριν από εμένα στην ομάδα. Είχαν μπει μπροστά και μπράβο τους μείνανε, κρατήσανε τη σημαία ψηλά, η ομάδα μπόρεσε, βρήκε τα πατήματά της μετά από ένα-δύο χρόνια και κάνει συνεχώς βήματα προς τα πάνω.

Εγώ, όπως σου είπα επειδή δεν έπαιζα τόσο πολύ στον Παναθηναϊκό εκείνη την περίοδο έψαχνα να βρω ξανά τα πατήματά μου και όλα αυτά και επέλεξα, είχα μια πρόταση από τη Στουρμ Γκρατς, όπου είχα περάσει ένα διάστημα προηγουμένως και πήγα και έκατσα δυόμιση χρόνια στη Στουρμ Γκρατς και μπορώ να σου πω ότι εκεί βρήκα την Ιθάκη μου.

Πως ξεκίνησε η ενασχόλησή σου γνωρίζουμε ότι ο πατέρας σου…

Ναι ήτανε προπονητής παλιότερα πριν γεννηθώ εγώ και σε ομάδες και Β’ Εθνική είχε πάει και Γ’, επέλεξε να ανοίξει μια σχολή στη Χαλκίδα και με έγραψε όταν ήμουνα 5-6 χρονών, οπότε πήρα το «κολάι».

Ένοιωσες ότι εκείνος σε έβαλε σε αυτό ή εσύ μπήκες από επιλογή;

Όχι ένοιωσα ότι εκείνος έβαλε σε αυτό. Πέντε χρονών δεν είχα την προσωπικότητα, μου άρεσε το ποδόσφαιρο

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που λένε εγώ θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρό παιδάκι με μια μπάλα…

Όχι όχι, έπαιζα σαν παιδί αλλά όχι να με βάλεις στο τρυπάκι ξέρεις καθημερινή προπόνηση σε γκρουπάκια τότε Ακαδημίες και αυτά όχι δεν το είχα στο μυαλό μου έτσι και όντως εντάξει, 5-6 χρονών πήρα το «κολάι» κάναμε κάτι αγώνες ξέρεις Σαββατοκύριακα βγαίναμε εκτός Εύβοιας και παίζαμε με Αθήνα με Αιτωλοακαρνανία, με Καρπενήσι, ήταν πολύ ωραίο το ταξίδι αυτό με τις Ακαδημίες.

Τον συμβουλεύτηκες στην καριέρα σου, στις επιλογές;

Ναι πάρα πολύ, πάρα πολύ γιατί ξέρεις καμιά φορά, όσο συνειδητοποιημένος και αν είμαι εγώ σαν Τάσος, καμιά φορά βλέπεις το δέντρο και όχι το δάσος. Και είναι σημαντικό παίρνεις δεύτερες και τρίτες γνώμες, απλά για να τις εξετάσεις και να τις φλιρτάρεις. Δεν θα πω ότι, ό,τι μου έλεγε το έκανα. Όχι προφανώς σίγουρα. Ζητούσα ναι σίγουρα και σαν πατέρας σαν άνθρωπος του ποδοσφαίρου γιατί και εκείνος έχει δει πολλά.

Οπότε θυμάσαι την πρώτη φορά που πήγες με τον πατέρα σου στο γήπεδο, αλλά να δείτε ένα μεγάλο ματς;

Θυμάμαι είχε πάει, Παναθηναϊκός ήταν τότε, έπαιζε στο ΟΑΚΑ, 60.000 κόσμο, Champions League, δεν θυμάμαι τον αντίπαλο, είχε κερδίσει ο Παναθηναϊκός και θυμάμαι που μου είχε πει ο πατέρας μου, πολύ μικρός, τεσσάρων χρονών, ότι στο γκολ που είχε βάλει ο Παναθηναϊκός, από τον ήχο που είχε κάνει η κερκίδα, δεν το είχα ξαναβιώσει εγώ, έκλαιγα, είχα κλείσει τα αυτιά μου δεν μπορούσα να το διαχειριστώ με τίποτα.

Τρόμαξα γιατί εντάξει δεν είχα ξαναζήσει τέτοια ατμόσφαιρα και φοβήθηκα τόσο πολύ μου λέει ο πατέρας μου, έκανα 4 λεπτά να σε συνεφέρω. Κλάμα γιατί έλεγα που είμαι και τι γίνεται εδώ πέρα. Εντάξει ο πατέρας μου Παναθηναϊκός χρόνια…

Κι όταν πήγες στον Ολυμπιακό;

Τίποτα εντάξει. Δεν είναι και Θύρα 13 ο πατέρας μου, εντάξει αγαπάει τον Παναθηναϊκό μέχρι ένα σημείο.

Δηλαδή συγγνώμη πας στον μπαμπά σου και του λες, μπαμπά έχω πρόταση από τον Ολυμπιακό, τι σου λέει;

Ναι φυσικά. Ναι τι θα μου πει. Ήτανε τεράστιο βήμα για την καριέρα μου τότε και δεν στο κρύβω ότι ο Παναθηναϊκός δεν είχε ενδιαφερθεί επίσημα, τουλάχιστον όσο ξέρω εγώ.

Για το γκολ τι σου είπε ο μπαμπάς σου;

Κέρναγε κόσμο στο γκολ, γιατί είχε και ένα μαγαζί. Εκεί πιάνει το πατρικό το συναίσθημα. Εντάξει υπέροχη στιγμή και για εκείνον, γιατί πραγματικά είναι διαφορετικό να βλέπεις να χάνει η ομάδα σου και διαφορετικό να βλέπεις το γιο σου να καταφέρνει κάτι τέτοιο, έστω και αν σε πληγώνει σε θεωρητικό βαθμό. Η χαρά ήταν απίστευτη που πήρε, δεν το συζητάμε αυτό. Είχε ένα καφέ μπαρ τότε στη Χαλκίδα και είχε και τις τηλεοράσεις έβλεπες τα παιχνίδια και ήταν και γεμάτο το μαγαζί. Δεν σου κρύβω ότι και οι Ολυμπιακοί που τον ξέρουν τον πατέρα μου και οι Παναθηναϊκοί χαρήκανε που το έβαλα το γκολ τότε.

Πάμε στον Πανιώνιο, στην ομάδα που ουσιαστικά σε καθιέρωσε, που μπόρεσες να αποδείξεις πράγματα, να κάνεις το μεγάλο βήμα και επέστρεψες σε αυτήν. Πως έγινε τότε και έγινε και τώρα, πως πήρες την απόφαση δηλαδή να επιστρέψεις στον Πανιώνιο;

Κοίτα ο Πανιώνιος είναι μεγάλο κεφάλαιο για εμένα. Και γιατί με ανέδειξε στην Α’ Εθνική κατηγορία, όπως και πάρα πολλά παιδιά. Είμαστε και τυχεροί οι παίκτες που τύχαμε σε μια δύσκολη κατάσταση για τον Πανιώνιο τότε, διοικητική διότι υπήρχε απαγόρευση μεταγραφών, δεν παίρναμε άδεια αν θυμάσαι.

Τότε επιτρεπόταν νομίζω μόνο ανανέωση άνω των 23 ετών και δύο ή τρεις μεταγραφές μες στην καλοκαιρινή περίοδο. Άρα ο Πανιώνιος και πολύ σωστά έκανε πήγε σε Έλληνες παίκτες, ταλαντούχους που έβλεπε της εποχής εκείνης, τους έπαιρνε, έπαιρνε πάρα πολλούς και οι παίκτες μπορέσαμε και δείξαμε πράγματα. Κρατάγαμε ομάδα στην πρώτη Εθνική που δεν ήταν εύκολο. Κοίταξε κάθε καλοκαίρι που ξεκίναγε, έλεγαν όλοι ο Πανιώνιος είναι η πρώτη ομάδα που πέφτει, ψάξτε για τις άλλες δυο, πέφτανε τρεις ομάδες.

Ήταν πολύ δύσκολο για εμάς, να το διαχειριστούμε αυτό, όταν ακούς ότι ο Πανιώνιος έπεσε. Πήγαινε η επόμενη χρονιά, ο Πανιώνιος έπεσε φέτος. Γιατί σου λέει τι έγινε, γιατί με έχουν ξεγραμμένο; Οkay δεν έχουμε τα ονόματα ή το μπάτζετ των άλλων ομάδων αλλά γιατί έχεις προδικάσει μια κατάσταση πριν καν ξεκινήσει, δηλαδή σου λέω τώρα, Ιούλιο-Αύγουστο μήνα γράφανε όλα τα site, ο Πανιώνιος έχει πέσει κατηγορία, δεν μπορεί χωρίς άδεια να παραμείνει στην Α’ Εθνική.

Και προφανώς επηρεάζεστε και εσείς μετά..

Σίγουρα αλλά είχαμε τόσο καλό κλίμα στα αποδυτήρια. Δηλαδή αυτό που λένε και το έχεις ξανακούσει για τον Πανιώνιο, η φανέλα, ο κόσμος, τα αποδυτήρια είναι τόσο δεμένα τα πράγματα μεταξύ τους και αποδίδει, βγαίνει στον αγωνιστικό χώρο και όλοι είχαμε κέρδος από αυτό.

Παίζαμε καλά, παίζαμε για τη φανέλα, κανένας δεν έπαιζε για την πάρτη του γιατί θα τον απέβαλαν τα αποδυτήρια από μόνα τους να το ξέρεις. Οπότε όποιος προσέφερε είχε και κέρδος, είτε να πάρει μια μεταγραφή είτε να πάρει ένα καλύτερο συμβόλαιο στον Πανιώνιο και τότε τα τρία χρόνια αυτά, πούλησε παίκτες ο Πανιώνιος, μπόρεσε ξαναπάτησε στα πόδια του και μετά από λίγα χρόνια έπαιξε και Ευρώπη, με Μπακασέτα με Σιώπη με αυτά τα παιδιά. Νιώθω υπόχρεος, χωρίς να με έχει πιέσει ποτέ κανείς δηλαδή, καθαρά δική μου επιλογή να επιστρέψω για να μπορέσω να βοηθήσω αυτή την ιστορική ομάδα να επανέλθει εκεί που αξίζει.

Και αν και δυστυχώς δεν τα καταφέραμε φέτος, η άνοδος είναι πολύ κοντά. Το νιώθω, όλη η διοίκηση, όλοι το νιώθουμε. Βγαίνει αυτό, τα vibes και η αύρα. Ελπίζω να είναι τη νέα χρονιά που θα μας έρθει, πρώτα ο Θεός γιατί ο Πανιώνιος αξίζει να βρίσκεται στην πρώτη Εθνική κατηγορία, όπως και άλλες ιστορικές ομάδες που παλεύουν. Η Λάρισα που έχει ήδη βγει, ο Ηρακλής, νομίζω ότι τις έχει ανάγκη το ποδόσφαιρο το ελληνικό και τους οπαδούς και τα γεμάτα γήπεδα και τις επαρχιακές πόλεις. Το έχει ανάγκη.

Είναι κάποιες ομάδες που είναι ιστορικές, ο Πανιώνιος για πολλούς λόγους ακόμη, που λείπουν από την πρώτη κατηγορία και θες να τις ξαναδείς εκεί…

Θα συμφωνήσω και μακάρι να μπορέσω να βάλω και εγώ το λιθαράκι μου να επανέλθει η ομάδα εκεί που ανήκει πραγματικά δηλαδή. Θα είναι το τέλειο σενάριο για να μπορέσω να κλείσω και εγώ την καριέρα μου, όταν… Δεν το προδικάζω.

Θέλω να κλείσουμε, λέγοντάς μου τι θα άλλαζες στην ποδοσφαιρική σου καριέρα, σε ότι αφορά τις επιλογές σου;

Μόνο ένα πράγμα έχω λίγο μετανιώσει, που έφυγα από την Ιταλία. Από δική μου επιλογή έφυγα. Βασικά με ανάγκασαν να φύγω, θα σου πω γιατί. Ήμουν 1,5 χρόνο στην ομάδα της Άσκολι, ήμουνα καταπληκτικά, δηλαδή και πληρωνόμουν στην ώρα μου και έπαιζα, ένα πολύ δύσκολο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής στην Ιταλία.

Πολύ απαιτητικό, είχα φτιάξει το ονοματάκι μου, όμως όταν έπρεπε να γεννηθεί το πρώτο μου παιδί, η γυναίκα μου ήταν στην Ελλάδα και επειδή ζήτησα να πάρω λίγες ημέρες άδεια, για να έρθω, να ταξιδέψω, ο τότε τεχνικός διευθυντής, ο οποίος είχε πρωτοέρθει στην ομάδα και δεν με γνώριζε, εννοώ δεν είχαμε προσωπικές σχέσεις οτιδήποτε, μου είπε ότι έχεις μόνο 1,5 ημέρα να πας και να έρθεις.

Το Άσκολι είναι τρεις ώρες από τη Ρώμη, εγώ πρέπει να πάω από το Άσκολι στη Ρώμη, Ρώμη-Ελλάδα, Αθήνα, να πάω στη γέννα. Δεν ήξερα πότε γεννάμε, δηλαδή Πέμπτη-Παρασκευή δεν ήξερα γιατί δεν ήταν προσχεδιασμένο. Εγώ του είπα ότι αυτό είναι αδύνατο, δεν γίνεται να πάω και να φύγω και αν δεν έχει γεννηθεί το παιδί μου.

Εγώ κατάλαβα ότι αυτός ήθελε να αλλάξει στην ομάδα κάποια πράγματα και θα σου πω τι εννοώ και δικαιώθηκα λίγους μήνες μετά. Ήθελε να διώξει τους μη Ιταλούς τότε στην ομάδα για να μπορέσει να φέρει τους δικούς του. Χωρίς όμως να υπάρχει αγωνιστικός λόγος, δεν τον ένοιαζε. Στην Ιταλία είναι πολύ συχνό φαινόμενο ο κάθε τεχνικός διευθυντής που έρχεται στην ομάδα, θέλει να προσφέρει, να δείξει ότι έκανε εκείνος έργο.

Πράγμα που σημαίνει ότι παρότι η χρονιά ήτανε πολύ επιτυχημένη για την Άσκολι, μπήκαμε playoffs τότε, δεν τον ένοιαζε ότι ο Αυλωνίτης έχει προσφέρει στην ομάδα. Εγώ πρέπει να δείξω, γιατί τον έφερε άλλος τον Αυλωνίτη. Εγώ πρέπει να δείξω ότι οι μεταγραφές που θα κάνω εγώ θα πιάσουν τόπο και θα είναι ακόμα πιο επιτυχημένες. Οπότε έφυγαν αυτοί και ήρθανε άλλα παιδιά.

Εν τέλει δεν δικαιώθηκε τόσο, γιατί η ομάδα τώρα είναι Γ’ Εθνική και έφυγαν πάρα πολλά παιδιά με τον ίδιο τρόπο που έφυγα εγώ, δηλαδή με κακή, ανάρμοστη συμπεριφορά από εκείνον. Απλά μετανιώνω γιατί θα επέλεγα να μείνω στην Ιταλία ακόμα και σε άλλη ομάδα γιατί δεν σκέφτονται την ηλικία, δεν τους ενδιαφέρει αν είσαι 35, 38, 40 και είχα μιλήσει και με τον Μπρούνο Τσιρίλο τότε και μου λέει νομίζω ότι έκανες λάθος που έφυγες. Εγώ εκείνη τη στιγμή δεν το έβλεπα σαν λάθος, γιατί έλεγα ότι άμεσα είχα πρόταση από τον Απόλλωνα Λεμεσού, πρέπει να πάω εκεί. Όμως είχε δίκαιο, δεν έπρεπε να φύγω από εκεί. Είναι μια πολύ ωραία χώρα και το ποδόσφαιρο είναι πολύ ανταγωνιστικό και με καλά χρήματα.