Δεν ανακαλύψαμε ξαφνικά την Αμερική με τον σημερινό τίτλο. Ο φετινός Παναθηναϊκός μόνο στο όνομα είναι μεγάλος. Δεν έχει την χάρη, ούτε πολύ περισσότερο την ποιότητα, για να κριθεί με κριτήρια που να ανταποκρίνονται στο μέγεθος και την ιστορία του.
Δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με το αποτέλεσμα του χθεσινού ματς. Δεν με ενδιαφέρει ούτε με ποιον έπαιζε, ούτε και ποιοι αγωνίστηκαν. Όλα αυτά έχουν από μικρή έως ελάχιστη σημασία για τον φετινό Παναθηναϊκό. Ο σύλλογος βρίσκεται ίσως στην πιο δύσκολη περίοδο της ιστορίας του. Τα παιδιά που είναι τώρα στο δυναμικό της ομάδας δεν μπορούν να κριθούν ως παίκτες μιας ομάδας με το μέγεθος και την ιστορία των πρασίνων. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τη δική τους ποιότητα και αξία, αλλά και με τη γενικότερη ατμόσφαιρα που επικρατεί στις τάξεις του ποδοσφαιρικού τμήματος. Και εξηγώ.
Ο Παναθηναϊκός μετά την περσινή καταστροφική χρονιά που πλήγωσε και θα συνεχίσει να πληγώνει για πολλά χρόνια ακόμα το πρεστίζ του συλλόγου, έχει μπροστά του ένα βουνό για να ανέβει. Από τη μία η εδώ και καιρό πιθανολογούμενη αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς και από την άλλη η τιμωρία των μείον έξι βαθμών με την οποία οι παίκτες του Γιώργου Δώνη μπαίνουν στο πρωτάθλημα, σε μια σεζόν που δεν έχουν στο τσεπάκι τους κανένα εύκολο τρίποντο, κάνουν το σκηνικό τουλάχιστον δύσκολο για να μην πω εφιαλτικό. Κανείς δεν θέλει να σκέφτεται την πιθανότητα το τριφύλλι να μπει σε περιπέτειες για την παραμονή του στην Superleague.
Ο Έλληνας τεχνικός καλείται να φέρει σε πέρας μια αποστολή που για πολλούς μπορεί να αποδειχθεί μέχρι και αυτοκτονική για την καριέρα του. Σίγουρα δεν θα του πει κανείς τίποτα για τη θέση που θα πάρει στο νέο πρωτάθλημα, αλλά αν η ομάδα γίνει σάκος στα ματς με τους υπόλοιπους μεγάλους πολλοί θα βρεθούν για να τον στήσουν στο τοίχο. Ακόμα και αύριο το πρωί να μπει ο Ταϊλανδός πρακτικά δεν θα αλλάξει τίποτα στην ποιότητα του ρόστερ.
Ο Παναθηναϊκός της σεζόν που ξεκινάει(;) επιβάλλεται να έχει την στήριξη όλων των φίλων του. Οι στιγμές είναι δύσκολες και η συστράτευση πρέπει να είναι μαζική. Κανείς δεν περισσεύει. Αν ο Αλαφούζος μείνει τότε οι καταστάσεις θα ζορίσουν. Δεν υπάρχει περίπτωση να ασχοληθεί ή να βοηθήσει κανείς αν ο καταστροφέας της ομάδας μείνει στο τιμόνι. Είναι ίσως ο βασικότερος λόγος για τον οποίο θα πρέπει να τελειώσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα το deal με την Pan Asia.
Τα φιλικά που γίνονται κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας έτσι κι αλλιώς δεν έχουν και πολύ σημασία παρά μόνο για τους προπονητές. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ομάδες με τα δομικά προβλήματα του φετινού Παναθηναϊκού. Αν ήθελε κάποιος σώνει και καλά να βρει να πει και κάτι για το αγωνιστικό κομμάτι, θα μπορούσε να σταθεί κυρίως σε δύο πολύ εμφανή ζητήματα που παρουσιάζει το τριφύλλι σε όλα του τα ματς. Πρώτον η έλλειψη αμυντικής συγκέντρωσης για μεγάλα διαστήματα μέσα στο παιχνίδι η οποία σε συνδυασμό με την απουσία εμπειρίας κοστίζει γκολ και δεύτερον στην δυσκολία δημιουργίας φάσεων.
Το πρόβλημα αυτό δεν θα λυθεί ακόμα και αν στη θέση του φορ αποκτηθεί ο κορυφαίος του κόσμου. Το θέμα είναι πως θα φθάνει η μπάλα εκεί. Καλείται επομένως ο Γιώργος Δώνης να βρει το φάρμακο. Καθόλου εύκολο αν αναλογιστούμε ποιους παίκτες έχει το τριφύλλι στην μεσαία του γραμμή. Συνεπώς υπομονή και στήριξη για να περάσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα η φετινή σεζόν.