Κουσιάδης : «Στόχος μου να παίξω στο υψηλότερο επίπεδο»

Μόλις στα 21 του χρόνια έχει καταφέρει να αγωνίζεται σε ομάδα Superleague και μάλιστα να είναι μέλος της Εθνικής Ελπίδων. Το… ταβάνι του δεν το ξέρει ούτε ο ίδιος, αλλά θα ήθελε να το μάθει. Άλλωστε, ο δρόμος είναι ανοικτός για εκείνον και έχει όλα τα φόντα να πραγματοποιήσει τα όνειρά του, μιας και έχει μάθει να αρπάζει κάθε ευκαιρία που του παρουσιάζεται.

Ο λόγος για τον Νίκο Κουσιάδη. Είναι γεννημένος στις 20 Μαΐου του 1997 και έχει μεγαλώσει στα Σεπόλια. Κοιτάζει τον κόσμο από τα 1,95μ. και υπερασπίζεται την εστία του Παναιτωλικού. Ο Νίκος, μας έκανε την ιδιαίτερη τιμή να μας παραχωρήσει την πρώτη συνέντευξη της καριέρας του και τον ευχαριστούμε θερμά γι’ αυτό.

Ο διεθνής με την εθνική Ελπίδων γκολκίπερ της ομάδας του Αγρινίου μιλάει μέσα από to10.gr για το πώς ξεκίνησε η καριέρα του, τους ανθρώπους που τον βοήθησαν να βελτιωθεί, τον Παναιτωλικό, την πιο άτυχη στιγμή του και το όνειρο της συμμετοχής στο Champions League. Ο ταλαντούχος τερματοφύλακας έχει ξεκινήσει από την 1^η του μήνα προετοιμασία με την ομάδα του στο Emileon υπό τις οδηγίες του Τραϊανού Δέλλα ο οποίος τον υπολογίζει κανονικά για τη νέα σεζόν.

Η θέση του τερματοφύλακα είναι ιδιαίτερη όπως γνωρίζεις. Ήθελες από μικρός όταν σκεφτόσουν να ασχοληθείς επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο να φορέσεις τα γάντια;

«Δεν το σκεφτόμουν από μικρός να γίνω τερματοφύλακας, προέκυψε. Δεν ήταν επιλογή μου. Από όταν έπαιζα στο Ρουφ για το Cosmos Club, ο προπονητής μου με έβαζε στο τέρμα και διαπίστωσα ότι μου άρεσε.»

Είχες κάποιον τερματοφύλακα σαν ίνδαλμα που τυχόν σε ενέπνευσε;

«Όχι, δεν είχα ή τουλάχιστον δεν θυμάμαι να είχα. Μου άρεσαν στυλ παιχνιδιών διαφόρων τερματοφυλάκων, αλλά δεν είχα ξεχωρίσει κάποιον για να πω ότι αυτός είναι το πρότυπό μου.»

Πώς εμφανίστηκε στη ζωή σου ο Παναιτωλικός;

«Στο Ρουφ ο προπονητής τερματοφυλάκων, Ρόμπσον Ντος Σάντος, με πρότεινε για δοκιμαστικό στον Παναιτωλικό. Δοκιμάστηκα για δύο βδομάδες και μέσα σε έναν μήνα με ενημέρωσαν ότι τους αρέσω και έτσι πήγα στην ομάδα το 2014. Αγωνίστηκα στην Κ-20 και τα δύο πρώτα χρόνια δεν έπαιζα καθόλου, όμως την τελευταία σεζόν έκανα 18 συμμετοχές. Από εκεί με είδαν και με ανέβασαν στην πρώτη ομάδα το καλοκαίρι του 2017 υπογράφοντας συμβόλαιο μέχρι το 2021.»

Όταν πρωτοπήγες στην πρώτη ομάδα σε βοήθησε κανείς να προσαρμοστείς στις νέες συνθήκες;

«Ναι, όταν άρχισαν οι προπονήσεις ήταν μαζί μου ο Ράφαελ Μπρακάλι και ο Δημήτρης Κυριακίδης. Με τον Κυριακίδη δουλέψαμε πιο πολύ και συνεχίζουμε να δουλεύουμε και φυσικά με βοήθησε ο προπονητής τερματοφυλάκων, ο κ. Κώστας Νικολαΐδης ο οποίος ήταν και στην Κ-20.»

Πώς είναι η εμπειρία να μπαίνεις στην αποστολή της ομάδας σου είτε εντός είτε εκτός έδρας;

«Είναι αυτό που θέλει κάθε παίκτης. Περίμενα την ευκαιρία μου όπως θα συνεχίσω να κάνω συνεχίζοντας τη δουλειά.»

Πώς είναι το κλίμα στην ομάδα;

«Πολύ καλό, εξαιρετικό, είμαστε δεμένοι σαν ομάδα όλοι οι παίκτες και οι προπονητές.»

Ο νεαρός τερματοφύλακας τη σεζόν που μας πέρασε πραγματοποίησε μία συμμετοχή, αλλά για μόλις 8 λεπτά. Ήταν στο ΟΑΚΑ στις 9 Ιανουαρίου στο ματς κυπέλλου του Παναιτωλικού με την ΑΕΚ για τη ρεβάνς της φάσης των 16, όταν έπειτα από απόκρουση σε σουτ του Κλωναρίδη στο 2’, ο Κουσιάδης υπέστη τράβηγμα και αντικαταστάθηκε από τον Κυριακίδη.

Πώς ένιωσες αρχικά μόλις ο τότε προπονητής σου (Μάκης Χάβος) σε συμπεριέλαβε στην ενδεκάδα;

«Ο κ. Νικολαΐδης μου είπε ότι ο προπονητής με ετοιμάζει για το παιχνίδι. Μου είπε να μην έχω άγχος και να βάλω τα δυνατά μου για να αποδείξω τι αξίζω. Είχα άγχος στην αρχή, αλλά μόλις μπήκα στο γήπεδο έφυγαν όλα.»

Πώς συνέβη ο τραυματισμός;

«Μόλις σηκώθηκα μετά την απόκρουση και πήγα να βγάλω φωνή, ένιωσα το τράβηγμα. Είχα υποστεί θλάση δευτέρου βαθμού στον αριστερό λοξό κοιλιακό. Είναι σπάνιος τραυματισμός. Με κράτησε δύο μήνες εκτός. Ήταν ατυχία και με στενοχώρησε αλλά δεν το έβαλα κάτω.»

Πώς είδες το πρωτάθλημα που μας πέρασε;

«Δύσκολο να το χαρακτηρίσω, θα το έλεγα ιδιαίτερο, αν όχι τρελό έτσι όπως εξελίχθηκε. Η ΑΕΚ θεωρώ ότι ήταν πιο οργανωμένη σαν ομάδα και δίκαια το κατέκτησε.»

Είσαι ευχαριστημένος με την πορεία του Παναιτωλικού;

«Αρκετά, πετύχαμε τον στόχο μας που ήταν η παραμονή. Είχαμε βέβαια σαν σκέψη την Ευρώπη, αλλά γενικά είμαστε όλοι ευχαριστημένοι για την απόδοσή μας. Προχωράμε για να βελτιωθούμε τη νέα σεζόν.»

Νιώθεις ότι έρχονται νέες ευκαιρίες;

«Θα έλεγα πως ναι. Μέχρι τώρα ξέρω ότι θα είμαι δεύτερος πίσω από τον Κυριακίδη. Ευελπιστώ ότι θα μου δοθούν περισσότερες ευκαιρίες.»

Η αποχώρηση Χάβου και η έλευση Δέλλα πώς επηρέασε το κλίμα της ομάδας;

«Είμαστε μια χαρά και το κλίμα είναι πολύ καλό με τον κ. Δέλλα. Όπως και με τον κ. Χάβο, δηλαδή δεν άλλαξαν πολλά, ήμασταν έτσι κι αλλιώς ικανοποιημένοι. Πάνω κάτω τα ίδια.»

Κεφάλαιο Εθνική ομάδα. Πότε ήρθε η πρώτη κλήση;

«Τον περασμένο Γενάρη, μόλις είχα συνεχόμενες παρουσίες στην αποστολή, με είδαν και με κάλεσαν στην Ελπίδων. Ήμουν στην προεπιλογή για τα προκριματικά του Euro Under 21 στα ματς με Σαν Μαρίνο (22/3, 4-0) και Τσεχία (27/3, 3-0). Δεν ήμουν στην αποστολή στο πρώτο, όμως στο δεύτερο ήμουν στον πάγκο.»

Τα συναισθήματά σου φορώντας το εθνόσημο στο στήθος και με προπονητή τον Αντώνη Νικοπολίδη;

«Υπερηφάνεια πολλή, χαρά… Πάντα κάποιος παίκτης θέλει να βρεθεί στην εθνική του ομάδα. Ο προπονητής μου με συμβούλευσε να μην έχω άγχος σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούν σε μια εθνική ομάδα. Όπως και να έχει είναι τιμή και εμπειρία ζωής να δουλεύω δίπλα του. Ο προπονητής τερματοφυλάκων, κ. Αϊβαλιώτης με συμβούλευε για το στυλ παιχνιδιού μου.»

Υπάρχει κάτι που να σου έχει μείνει από την Εθνική; Μια ιδιαίτερη εμπειρία;

«Ναι, ένα διεθνές τουρνουά που συμμετείχα τον Μάιο στην Ουκρανία. Παίξαμε με τη Σλοβενία και την Ουκρανία. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα να ταξιδεύω στο εξωτερικό με την αποστολή της Εθνικής.»

Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον;

«Να βελτιώνομαι συνεχώς με απώτερο σκοπό να κερδίσω βασική θέση στην ομάδα. Θέλω να φτάσω όσο πιο ψηλά γίνεται στον Παναιτωλικό και μετά βλέπουμε. Θέλω φυσικά να μείνω στην ομάδα, δεν θα ψαχτώ να αποχωρήσω. Αργότερα βλέπουμε. Πάντα με συνεχή δουλειά θέλω να φτάσω στο υψηλότερο επίπεδο, στο Champions League, γενικά όσο πιο ψηλά γίνεται σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο.»