Αν ο Τσιλούλης είναι ανήθικο παιδί, δεν χρειαζόταν να μπει η ΑΕΚ στην διαδικασία να συμφωνήσει μαζί του έστω και προφορικά. Υπήρχαν κι άλλοι τρόποι, πιο...απόκρυφοι, πιο ανώδυνοι, πιο σίγουροι για να πετύχει κάτι σαν αυτό που πιστεύουν ορισμένοι.
Η 24η αγωνιστική ήταν ίσως η πλέον ιστορική του φετινού πρωταθλήματος. Ο Παναθηναϊκός δεν κέρδισε πέναλτι, ο Λουτσέσκου δεν διαμαρτυρήθηκε για την διαιτησία κι ο Αλέξης Κούγιας δεν εξέδωσε ανακοίνωση. Όλα αυτά στην ίδια αγωνιστική!!! Ο Λουτσέσκου βέβαια καυτηρίασε τα συνεχή ντέρμπι της ομάδας του κι ο Κούγιας έβγαλε ανακοίνωση για την Κόρινθο, ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας όμως.
Κι εκεί που έλεγες πως για τους παραπάνω λόγους η 24η αγωνιστική θα έπρεπε να μνημονεύεται και να λάβει επετειακό χαρακτήρα, προέκυψε το θέμα Τσιλούλη. . Αυτό που λέμε «δουλειά δεν είχε ο διάολος…»
«Είναι ηθικό το θέμα» κραύγαζαν οι δημοσιογράφοι, αφού βάσει όσων ισχύουν κάθε ποδοσφαιριστής έχει δικαίωμα να βάλει την τζίφρα του όπου θέλει, 6 μήνες πριν ολοκληρωθεί το συμβόλαιο του. Επειδή λοιπόν δεν τίθεται θέμα νομιμότητας, ας επικαλεστούμε την ηθική…
Η ηθική αυτή έχει ως επίκεντρο τα πλέι οφ και όχι τόσο την πρόσφατη αναμέτρηση της νυν και της επόμενης ομάδας του ποδοσφαιριστή. Εκεί που το ζευγάρι θα τεθεί αντιμέτωπο άλλες δυο φορές, ενώ τα περισσότερα ματς της Λαμίας θα είναι κόντρα σε ομάδες που έχουν τους ίδιους στόχους με την ΑΕΚ. Τι θα κάνει τότε ο Τσιλούλης, θα παίρνει ρεπό κόντρα στην επόμενη ομάδα του και θα σκίζεται για να κόψει βαθμούς από τους αντιπάλους της;
Δεν είναι αβάσιμα τα παραπάνω, αναρωτιέμαι όμως ποιος αθλητής θα έκανε κάτι άλλο από αυτό που έκανε ο Τσιλούλης. Κυρίως όμως και με δεδομένο ότι στο κάδρο μπαίνει κυρίως η ΑΕΚ, ποια ομάδα θα έπραττε διαφορετικά.
Ας υποθέσουμε για παράδειγμα, πως το συμβόλαιο του Ιωαννίδη έληγε το καλοκαίρι και ο Ολυμπιακός που τα είχε βρει μαζί του μπορούσε να τον υπογράψει σήμερα. Ή ότι ο Παναθηναϊκός μπορούσε με τον ίδιο τρόπο να εξασφαλίσει την υπογραφή του Κωνσταντέλια και ο ΠΑΟΚ του Λιβάι.
Υπάρχει έστω και ένας αφελής στον πλανήτη, που να πιστεύει πως κάποια από αυτές της ομάδες θα έλεγε «ας αναβάλουμε την υπογραφή των συμβολαίων, γιατί έρχονται πλέι οφ και δεν είναι ηθικό να έχουμε απέναντι έναν φαινομενικά αντίπαλο, που είναι δικός μας. Δεν είναι σωστό και για την άλλη ομάδα που θα έχει κάποιον τον οποίον θεωρεί δικό της, στην πραγματικότητα όμως είναι δικός μας μυστικός πράκτορας.
Μας αφήνει αδιάφορο το μπαμ που θα κάνουμε με την μεταγραφή, δεν μας νοιάζουν τα διαρκείας που θα πουλήσουμε και ο ενθουσιασμός που θα σκορπίσουμε στο κοινό μας, δεν μας απασχολεί ούτε το ενδεχόμενο να βρει ο παίκτης καλύτερη πρόταση στο μεσοδιάστημα και να υπογράψει αλλού, εκείνο που προέχει είναι να κυκλοφορούμε στον δρόμο με το κούτελο καθαρό και να περιφρουρήσουμε την αξιοπιστία του πρωταθλήματος»
Ακόμα κι αν γινόταν κάτι τέτοιο, αμφιβάλλει κάποιος πως οι δημοσιογράφοι της ομάδας που ενδεχομένως σήμερα κάνουν μαθήματα περί ηθικής, θα στερούσαν από εκείνον που έπαιρνε παρόμοια απόφαση τον τίτλο του «Μ@λ@κ@ της χιλιετίας;» Την νομιμότητα θα επικαλούνταν και τα κηρύγματα περί ηθικής θα πήγαιναν περίπατο. Σε αυτόν που πιθανότατα ισχυριστεί πως οι παραλληλισμοί είναι άτοποι αφού ο Τσιλούλης δεν είναι ούτε Ιωαννίδης, ούτε Ντέλιας, ούτε Λιβάι και πως το όνομα του ούτε ενθουσιάζει ούτε κόβει διαρκείας, η απάντηση είναι αυτονόητη: Η ηθική δεν είναι στεγαστικό δάνειο, για να υπάρχουν ψιλά γράμματα. Ή είναι ηθικό κάτι ή δεν είναι, υποσημειώσεις και αστερίσκοι δεν χωράνε.
Γιατί από την άλλη πλευρά, δεν είναι το ίδιο να παίζουν ΑΕΚ – ΠΑΟΚ και ο ΠΑΟΚ να έχει υπογράψει τον Λιβάι, σε σχέση με το ΑΕΚ – Λαμία και τον Τσιλούλη. Αν πρέπει να αναζητήσουμε με το ζόρι ένα ψήγμα ηθικής στο όλο story, αυτό υπάρχει μόνο στην ψυχή και το μυαλό του παίκτη και αφορά τον τρόπο που θα διαχειριστεί νοητικά την ιδιαιτερότητα της περίπτωσης του.
Αν ο Τσιλούλης είναι ανήθικο παιδί, δεν χρειαζόταν να μπει η ΑΕΚ στην διαδικασία να συμφωνήσει μαζί του έστω και προφορικά. Υπήρχαν κι άλλοι τρόποι, πιο…απόκρυφοι, πιο ανώδυνοι, πιο σίγουροι για να πετύχει κάτι σαν αυτό που πιστεύουν ορισμένοι. Κι αν έπρεπε να γίνει με τον τρόπο που έγινε δεν θα έκλεινε την συμφωνία με τον παίκτη Γενάρη μήνα, που θέλοντας και μη εμπεριέχει μια δεσμευτικότητα.
Πολύ απλά, θα εκδήλωνε ένα φιλολογικό ενδιαφέρον αυτές τις μέρες, ρίχνοντας τυράκι στον παίκτη…