Φατίχ Τερίμ: Με το… σκονάκι του Ιβάν Γιοβάνοβιτς

Μαγικές σφαίρες δεν υπάρχουν (ούτε και) στο ποδόσφαιρο. Κανείς δεν μπορεί λοιπόν να προβλέψει τόσο πρώιμα, πως θα κυλήσει η ελληνική περιπέτεια του Φατίχ Τερίμ άρα και να εκτιμήσει αν ο Παναθηναϊκός είχε δίκιο ή όχι όταν τον επέλεξε ως διάδοχο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Διαβάστε επίσης: To πρόγραμμα της Super League ως τα playoffs 

Το σίγουρο είναι πως αν για τον «Αυτοκράτορα» πάνε όλα καλά, ο ίδιος θα χρωστά δύο μεγάλα ευχαριστώ. Το ένα στον προκάτοχο του που του άφησε μια κανονική ομάδα και μπόλικες ιδέες προς αξιοποίηση. Το δεύτερο στην «ρέντα» του (sic) με αντίπαλο τον Κάρλος Καρβαλιάλ με τον οποίο συνεχίζει μια παράδοση εκπληκτική,

Το χθεσινό ήταν το έκτο ματς με τους δύο προπονητές να κάθονται στους απέναντι πάγκους. Οι νίκες του Τερίμ είναι τέσσερις, οι ισοπαλίες δύο. Και από τη στιγμή που εδώ στα μέρη μας, μέσα σε τρεις εβδομάδες ο Παναθηναϊκός τα πήρε όλα από τον αιώνιο αντίπαλο του (την πρόκριση στο κύπελλο, το χθεσινό ντέρμπι) αντιλαμβάνεται κάποιος εύκολα γιατί ο Τούρκος σήμερα γνωρίζει την αποθέωση σε ΜΜΕ και social media. Όπως κατανοεί και γιατί ο Πορτογάλος είναι περικυκλωμένος από τη μοναξιά του.

Είχε μια πραγματικά δύσκολη αφετηρία ο Φατίχ Τερίμ, στην πρώτη δεκάδα αγώνων του. Την αμφισβήτηση για την επιλογή του από το κοινό. Όλα τα ντέρμπι του πρωταθλήματος, συν δύο νοκ άουτ σειρές «κυπέλλου». Επί της ουσίας το θετικό πρόσημο σε αυτό το ξεκίνημα του, προκύπτει μέσω Ολυμπιακού. Από την πρόκριση –έστω- στα πέναλτι. Και από την χθεσινή επικράτηση που δεδομένα συντήρησε τους Πράσινους στο κόλπο για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ή μάλλον του νταμπλ.

Ήταν τυχαία η νίκη του Παναθηναϊκού χθες και αποκλειστικά θέμα «ευστοχίας» στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου;  Σε καμία περίπτωση. Ήταν η επιβράβευση ενός προπονητή που την κατάλληλη στιγμή, μετρώντας τα δεδομένα αλλά και τα προβλήματα, επέλεξε να επαναφέρει μια ομάδα στις εργοστασιακές ρυθμίσεις που σχημάτισε για αυτή ο προκάτοχος του. Κανένα πείραμα. Κανένα ρίσκο. Κανένας εγωισμός. Τα εφόδια είναι εκεί, αρκεί να θες να τα αξιοποιήσεις.

Ο Κώτσιρας, ξανά, μπακ γιατί είναι μπακ και όχι χαφ. Ο πάντα σοβαρός ανασταλτικά Χουάνκαρ, στον απέναντι διάδρομο για τον έλεγχο του Μασούρα. Ο Αράο με τον Γεντβάι στόπερ όπως τόσες συνέβαινε με συνέπεια από τον Νοέμβρη. Ο Πέρεθ στο «6» για τον έλεγχο της μεσαίας γραμμής, με συμπαραστάτη τον πάντα χρήσιμο σε τέτοιες παρτίδες Τσέριν. Ο Παλάσιος με τον Μπερνάρ ξεκινώντας από τα δύο άκρα όπως τόσες φορές πέρσι. Ο κορμός στη θέση του. Και η στόχευση συγκεκριμένη. Στο χιλιο-ταλαιπωρημένο φετινό αριστερό άκρο της άμυνας του Ολυμπιακού: Με έξτρα παίκτη σε αυτό για την υπεραριθμία τον Τάσο Μπακασέτα.

Έγινε δύο φορές. Έγινε και… 2-0.

Την ίδια στιγμή στο απέναντι μισό; Το έβδομο φετινό ζευγάρι στόπερ (Ντόι-Κάρμο) σε επίσημη πρώτη. Ένα νέο τρίγωνο στη μεσαία γραμμή (για πρώτη φορά βασικός ο Τσικίνιο). Και μια επιθετική γραμμή με μοναδικό προηγούμενο το «ειδικών συνθηκών» ματς κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο (Ρίτσαρντς-Ναβάρο-Μασούρας). Από εκείνη την ομάδα που παρέδωσε στον Καρβαλιάλ, αρχές Δεκέμβρη ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ; Ούτε οι μισοί (για πολλούς και διάφορους λόγους). Έξω με δικαιολογία ο Ρέτσος (τραυματίας) και ο Καμαρά (τιμωρημένος). Έξω όμως και οι Φορτούνης, Ποντένσε, Ελ Κααμπί που ως εδώ έχουν μαζί 17 γκολ και 8 ασίστ στο πρωτάθλημα. Έξω από το αρχικό σχέδιο δηλαδή, διότι όλοι τους κλήθηκαν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά στο επόμενο: Και το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν τα κατάφεραν.

Ο ένας προπονητής σε αυτή την οριακή και δύσκολη βραδιά (γιατί είχε και ο Παναθηναϊκός απουσίες πρώτης γραμμής με Ιωαννίδη, Σπόραρ, Βέρμπιτς, Βαγιαννίδη, Αϊτόρ) επέλεξε να ποντάρει στην ομοιογένεια ενός γκρουπ που δουλεύει μαζί για χρόνια. Ο άλλος στην αίσθηση του, ότι για να αλλάξει η κατάσταση πρέπει να αλλάξουν και τα πρόσωπα. Δεν είναι Αύγουστος όμως. Είναι Φλεβάρης. Και τα πονταρίσματα πληρώνονται τοις μετρητοίς.

Κάπως έτσι χθες βράδυ, ο Φατίχ Τερίμ αγόρασε χρόνο για τον ίδιο και τις ιδέες του. Χρόνο για να προσθέσει τις μεταγραφές του Γενάρη, να αλλάξει εκείνα που θεωρεί χρήσιμα κλπ. Και ο Κάρλος Καρβαλιάλ σπατάλησε τον δικό του.  Δύο μήνες τώρα (συμπληρώνονται σήμερα) δεν μπόρεσε να διορθώσει σχεδόν τίποτα. Ούτε τα βασικά της ανασταλτικής λειτουργίας που παραδοσιακά αλλάζουν πρώτα μετά την αλλαγή προπονητή. Τώρα μπροστά τον περιμένει ένα βουνό. «Στη ζωή, σε αντίθεση με το σκάκι, το παιχνίδι συνεχίζεται και μετά το ματ» είπε κάποτε ο Ισαάκ Ασίμοφ. Και ο Ολυμπιακός πρέπει πλέον να ζήσει με αυτό: Με την αίσθηση ότι στις πρώτες μέρες του Φλεβάρη όχι μόνο είναι εκτός πρωταθλήματος, αλλά και ότι ο κίνδυνος στην πορεία μπορεί να γίνει μεγαλύτερος!

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Με την ευκαιρία: Προφανώς και απαγορεύεται στο μεγάλο λιμάνι να πιστέψουν ότι όλα τελείωσαν χθες. Έχουν 15 παιχνίδια μπροστά για να τερματίσουν τουλάχιστον στην τρίτη θέση. Αλλιώς, θα περάσουν μια νύχτα Μάη μπροστά από την τηλεόραση με ένα εντελώς διαφορετικό άγχος, Με την ανησυχία μην κατακτήσει ο Άρης (που λογικά θα προκριθεί επί του Παναιτωλικού) το κύπελλο. Κάτι τέτοιο αυτομάτως θα σημαίνει αποκλεισμός από την Ευρώπη για τη νέα χρονιά, άρα ένα πολύ γερό χτύπημα με θέα στον επόμενο σχεδιασμό.