Σε μία εποχή που δεν ευνοεί τους ηρωισμούς, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος επιμένει να παλεύει για τον Παναθηναϊκό και φυσικά και το προσωπικό του συμφέρον.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες, δεν ευνοεί την είσοδο πολλών και κυρίως εύρωστων και αξιόπιστων επενδυτών.
Ο ελληνικός αθλητισμός στο σύνολό του δεν μπορεί να προσελκύσει ισχυρούς παράγοντες. Καταρχάς, δεν υπάρχουν τα οικονομικά οφέλη για να μπει κάποιος. Η λέξη επενδυτής, άλλωστε, μοιάζει υπερβολή. Επενδύεις για να πάρεις πίσω πολλαπλάσια. Στον ελληνικό αθλητισμό, όποιος μπει χάνει χρήματα από την τσέπη του. Το γιατί ορισμένοι επιμένουν είναι δικό τους θέμα.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι ενδεχομένως μία κατηγορία μόνος του. Λατρεύει τον Παναθηναϊκό. Στο μυαλό του ήταν πριν ξεκινήσει η πολυμετοχικότητα, να καταλήξει η ΠΑΕ στα χέρια του, αφού πρώτα είχε ορισμένους συμμάχους. Δεν προχώρησε το θέμα. Έκτοτε, γνωστές οι κόντρες του με άλλους μετόχους της ΠΑΕ. Ο Παναθηναϊκός έφτασε στο ναδίρ. Το ποδόσφαιρο βυθιζόταν στα εκατομμύρια χρέη του, το ίδιο και ο Ερασιτέχνης. Όλα τα τμήματα στην απαξίωση. Την ίδια στιγμή γήπεδο μηδέν. Η απαρχαιωμένη Λεωφόρος κρύβει ιστορία, πάθος, αλλά όχι των ρεαλισμό και της δυνατότητες της σύγχρονης εποχής. Μοναδική εξαίρεση το μπάσκετ. Τίτλοι, χαρές, αλλά και λίγες πίκρες που αφορούν κυρίως την ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Ο Παναθηναϊκός στο σύνολο κι όχι με εξαίρεση ένα τμήμα, έχει κάνει βήματα πίσω. Ε, ο μόνος που προσπαθεί να αντιστρέψει την κατάσταση είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Έκανε το περασμένο καλοκαίρι μία προσπάθεια για την ΠΑΕ, ωστόσο, δεν κατέληξε σε συμφωνία. Η ιδέα, όμως, για να αποτελέσει ο Παναθηναϊκός όχημα και στα επιχειρηματικά του συμφέροντα δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ. Προσπάθησε και βρήκε σπουδαίες συμπαίκτες για να προχωρήσει το «Athens Alive».
Γνώριζε εξαρχής ότι δεν θα είναι περίπατος. Αλλά με συνεχείς πιέσεις στην Κυβέρνηση έχει δώσει να καταλάβει ότι αυτό το έργο θα δώσει πνοή στον σύλλογο και φυσικά στην πόλη. Τώρα κατά πόσο είναι εφικτό, θα φανεί. Οι δυσκολίες, πάντως, δεν τον έκαμψαν. Το αντίθετο. Βλέπει ότι ο Αλαφούζος είναι έτοιμος να παραδώσει την ΠΑΕ στον Πιεμπονκγσάντ. Και έκανε ντου. Πήρε την ομάδα βόλεϊ, την ενισχύει ήδη και πέρασε για πλάκα στα χέρια του ο Ερασιτέχνης.
Ο τελευταίος των Μοϊκανών, λοιπόν. Θα μπορούσε να κάτσει… στα αβγά του. Να πει «έχω το μπάσκετ, το συντηρώ παρά τις πολλές δυσκολίες που υπάρχουν και κυρίως τα φτωχά έσοδα και φτάνει. Που να μπλέξω και με τα υπόλοιπα;». Θα του έλεγε κανείς τίποτα; Κι όμως το παλεύει μέχρι εκεί που δεν πάει. Φυσικά και δεν είναι αφελής να πιστέψει κανείς ότι το κάνει μόνο γιατί λατρεύει το «τριφύλλι». Θέλει με το «Athens Alive» να έχει οικονομικό όφελος. Για τον ίδιο, αλλά και για τον Παναθηναϊκό. Βγάζω από εδώ κι επενδύω εκεί. Έτσι γίνονται οι δουλειές. Χωρίς ανταποδοτικά οφέλη, ποιος βάζει τα ωραία του χρήματα; Νόμιμα χρήματα, όπως είπε 2-3 φορές στη συνέντευξή του, την περασμένη Πέμπτη. Κι έτσι να χρηματοδοτεί τον σύλλογο. Όλα τα τμήματα.
Στη ζωή του ό,τι πράττει έχει μέσα και τον Παναθηναϊκό. Το όνομά της οικογένειάς του θα είναι πάντα στο βιβλίο της ιστορίας του «τριφυλλιού». Με τα όποια λάθη του, η ζωή του είναι συνυφασμένη με τον Παναθηναϊκό. Οι υπόλοιποι είναι λίγο πολύ εξαφανισμένοι. Σίγουρα κάποιοι επιφανείς Παναθηναϊκού βοηθούν, χωρίς να το διατυμπανίζουν. Μόνο ο Γιαννακόπουλος, όμως, το κάνει με τόσο ζήλο.
Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)
Και στο θέμα του γηπέδου είναι επίσης σημαντική η παρουσία του. Ποιος πιστεύει ότι δεν θα παλέψει για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα; Μπορεί για παράδειγμα με τον Πιεμπονγκσάντ να μην υπάρχει τώρα ταύτιση απόψεων (σ.σ. ΟΑΚΑ ο ένας, Βοτανικό ο άλλος). Στο τέλος, όμως, το πιθανότερο είναι να συνεργαστούν και η παρουσία του Γιαννακόπουλου εγγυάται ότι δεν θα βγει χαμένος ο σύλλογος. Μία εκρηκτική προσωπικότητα είναι προτιμότερη από έναν άβουλο κι αδύναμο παράγοντα.