Η «εθνική» σχέση Λάζαρου-Φορτούνη, το τηλεφώνημα πριν τις υπογραφές, η ευθύνη για την «επανεκκίνηση». Οι Έλληνες του νέου Ολυμπιακού είναι εδώ, και ήδη έπιασαν δουλειά…
Η ιστορία θα μπορούσε να ξεκινά κάπως έτσι: Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012, Παγκρήτειο Στάδιο. Με την έναρξη του δευτέρου μέρους της φιλικής αναμέτρησης Ελλάδα-Βέλγιο, ο Φερνάντο Σάντος προχωρά σε μια σειρά από «αλλαγές» για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Ανάμεσα σε εκείνους που πατούν χορτάρι; Ο 19άχρονος Κώστας Φορτούνης. Μερικά λεπτά αργότερα (64΄), νέα αλλαγή. Αυτή τη φορά ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος.
Ναι, πέρασαν έξι χρόνια και βάλε. Είναι βέβαιο όμως ότι και οι δύο τους το θυμούνται πολύ καλά αυτό το παιχνίδι, το πρώτο στο οποίο βρέθηκαν στην ίδια εντεκάδα. Το θυμήθηκαν σίγουρα το τελευταίο διάστημα, όταν και βρίσκονται πια σε ανοιχτή γραμμή, με θέα στη μόνιμη συνεργασία τους. Σε αυτή που θα προκύψει σε φόντο Ερυθρόλευκο. Στην αποστολή που αναλαμβάνουν για την «ολική επαναφορά» του Ολυμπιακού στην κορυφή. Ήδη οι δύο τους έχουν ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας. Με πρωτοβουλία του Χριστοδουλόπουλου, ο Φορτούνης ήταν ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που γνώριζαν το μεταγραφικό στόρι, πριν πέσουν οι υπογραφές. Του τηλεφώνησε ο Λάζαρος, του εκμυστηρεύτηκε τι συμβαίνει, και όπως φαίνεται με τον τρόπο του, επέτρεψε στον Φορτούνη να καταλάβει πολλά. Και για την φιλία τους που φυσικά όπως καταλαβαίνει ο καθένας κρατά χρόνια, αλλά και για την εμπιστοσύνη που του έχει. Τον «πιστεύει» πάρα πολύ ο Χριστοδουλόπουλος τον Φορτούνη σαν ποδοσφαιριστή. Εκτιμά λοιπόν ότι οι δύο τους μπορούν και να συνεργαστούν πολύ καλά στο χορτάρι, αλλά και να γίνουν η βάση για αυτή την «ελληνική συνταγή» που έχει επιλεγεί από τους Ερυθρόλευκους με θέα στο νέο αγωνιστικό τους μοντέλο. Ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται μόνο μια ομάδα από την αρχή, χρειάζεται και «αποδυτήρια» από την αρχή. Χρειάζεται παιδιά να βγουν μπροστά, να στηρίξουν τους νεότερους, να σχηματίσουν έναν γερό «ελληνικό κορμό» πάνω στον οποίο θα χτισθεί το νέο σύνολο.
Ο Χριστοδουλόπουλος ποτέ δεν έκρυψε ότι υποστήριζε τους Ερυθρόλευκους από μικρό παιδί, και ας έτυχε η διαδρομή της καριέρας του μέχρι πρόσφατα να τον έστειλε οπουδήποτε αλλού (ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ) πλην του Πειραιά. Νιώθει λοιπόν πραγματικά πως αυτή η νέα σελίδα της καριέρας του, δεν επιβάλλει την επιτυχία μόνο για λόγους επαγγελματικούς. Νιώθει επίσης ότι σε αυτό το νέο εγχείρημα δεν πρέπει να βοηθήσει μόνο με τα γκολ και τις ασίστ του, αλλά και με την στήριξη του ελληνικού κορμού. Θα είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία αυτής της ελληνικής «μαγιάς». Θα είναι ο πιο έμπειρος, ο πιο… περπατημένος. Θέλει λοιπόν να συνδράμει για τη διαμόρφωση ενός καλού κλίματος, εντός της ομάδας. Και θέλει τον Φορτούνη δίπλα του σε όλα αυτό. Από τους παλιότερους ποδοσφαιριστές της ομάδας. Από τους σημαντικότερους στο ρόστερ. Πρέπει λοιπόν και εκείνος να «βγει» μπροστά. Πρέπει να βοηθήσει τον Γιαννιώτη, που έρχεται να φορέσει τα γάντια του βασικού. Να σταθεί δίπλα στον Σιώπη και τον Τσιμίκα που έρχονται για να προσφέρουν λύσεις. Να θωρακίσει ακόμη παραπάνω τους Ανδρούτσο, Κούτρη και Νικολάου. Να βάλουν στο κόλπο και τον Γιάννη Φετφαζίδη που μόνο η ανακοίνωση τον χωρίζει πια από το λιμάνι της καρδιάς του.
Ο Λάζαρος με την ΑΕΚ δεν πήρε μόνο το πρωτάθλημα, πήρε επί της ουσίας και τον τίτλο του MVP της χρονιάς. Με 16 γκολ και 4 ασίστ. Ο Φορτούνης χωρίς να καταφέρει να… φορτσάρει, μιας και οι απαιτήσεις από το ταλέντο του είναι πάντα πολύ μεγαλύτερες, ολοκλήρωσε με 11 γκολ και 14 ασίστ. Εξτρέμ και «δεκάρι» σε σούμα 27 γκολ και 18 ασίστ σε μια σεζόν! Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος: Η ΑΕΚ για να πάρει φέτος το πρωτάθλημα χρειάστηκε 47 γκολ! Οι δύο τους μπορεί να δώσουν πολλά. Με βάση το ρεπορτάζ, η συνεργασία τους ήδη ξεκίνησε. Αυτό λοιπόν, είναι μάλλον πολύ καλό νέο…
Ποιο είναι το φοβερό της υπόθεσης; Ότι εκεί γύρω στα τέλη Μάρτη, στη συγκέντρωση της εθνικής ομάδας για τα φιλικά με Αίγυπτο και Ελβετία, οι διεθνείς ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού έχοντας ήδη καταλάβει πως π Λάζαρος δεν τα βρίσκει με την ΑΕΚ, του έκαναν πλάκα λέγοντας του: «Φύγε από εκεί, και έλα στον Ολυμπιακό». Που να ήξεραν τι θα συνέβαινε δύο μήνες μετά…