Ντιέγκο Μαρτίνεθ: Οι πρώτες εκατό μέρες του, στον Ολυμπιακό

Την εβδομάδα που πέρασε είδε το όνομα του στο Νο2 της λίστας των πιο αποτελεσματικών Ισπανών προπονητών που δρουν μακριά από την πατρίδα τους. Στο ξεκίνημα του στον Ολυμπιακό, λέει, ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ συγκεντρώνει 2.31 βαθμούς ανά ματς σε όλες τις διοργανώσεις και ο μοναδικός συμπατριώτης του που τα πάει καλύτερα ανά την Ευρώπη σε αυτή την αφετηρία, ονομάζεται Πεπ Γουαρδιόλα (2,33) με τις λεπτομέρειες αυτονόητα να θεωρούνται περιττές.

Διαβάστε επίσης:  Τα δεδομένα για Φρέιρε και Μπιανκόν 

Είδε επίσης τη φωτογραφία του στο εξώφυλλο της El Mundo Deportivo μαζί με ρεπορτάζ που τον περιέγραφε ως ένας από τους «βασικούς» αλλά και «ανέφικτους» στόχους της Σεβίλλης για τον πάγκο της έπειτα από το διαζύγιο με τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Και αν τυχόν δεν ήξερε ή τέλος πάντων δεν φαντάζονταν τις διαστάσεις, μάλλον έμαθε γρήγορα ένα από τα βασικά προνόμια που του προσφέρει η δουλειά που κρατά στα χέρια του από τις 20 Ιουνίου στο σημαντικότερο ποδοσφαιρικό club της Ελλάδας: Την «επαναδιαπραγμάτευση» της μετοχής του στο χρηματιστήριο των προπονητών σε φόντο ερυθρόλευκο.

Στον δρόμο που…
Την απόλαυσε στον απόλυτο βαθμό δυο φορές ο Ερνέστο Βαλβέρδε, την ρευστοποίησαν ο Λεονάρντο Ζαρντίμ, ο Μίτσελ στην πρώτη θητεία του, ο Μάρκο Σίλβα κλπ. Ο 42χρονος βρίσκεται στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη στιγμή για να κερδίσει τίτλους, να κοουτσάρει στις διεθνείς διοργανώσεις και κάπως έτσι να επαναλανσάρει το όνομα του στην κεντρική σκηνή του ποδοσφαίρου. Αρκεί βεβαίως να συνεχίσει στον δρόμο που χάραξε. Διότι μπορεί ως τώρα να μην έχει γίνει όσο αισθητό θα έπρεπε αλλά ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ στις πρώτες εκατό μέρες του έχει μια από τις καλύτερες εκκινήσεις νέου προπονητή του Ολυμπιακού τα τελευταία 15 χρόνια.

Απολογισμός, πράξη πρώτη
Εννέα νίκες και τρεις ισοπαλίες στα πρώτα 13 ματς της σεζόν σε Ελλάδα και Ευρώπη. Με την ομάδα του πρώτη, αήττητη και καλύτερη στη Super League (19β) να απολαμβάνει τον αέρα της κορυφής έχοντας +3 από τον Παναθηναϊκό αλλά και +5 από ΑΕΚ και ΠΑΟΚ μόλις έπειτα από επτά παιχνίδια. Και βέβαια με κερδισμένο ένα εισιτήριο για τους ομίλους του Europa League μέσω των προκριματικών του Αυγούστου, που ήδη τον έχει ρίξει στη μάχη για την επόμενη πρόκληση: Για την παρουσία του στον Φλεβάρη των νοκ άουτ. Έχει έναν βαθμό στο Α γκρουπ έπειτα από δύο αγωνιστικές πληρώνοντας τοις μετρητοίς δύο γκολ στο φινάλε (Ολυμπιακός-Φράιμπουργκ 2-3 στο 87΄, Μπάτσκα Τόπολα-Ολυμπιακός 2-2 στο 90΄) αλλά ακόμη και έτσι έχει από νωρίς και τον πρώτο λόγο για την τρίτη θέση που οδηγεί στους «24» του Conference League.

Οι εκατό ημέρες
Ο απολογισμός των πρώτων 100 ημερών από εκείνο το πρώτο φιλικό παιχνίδι του καλοκαιριού, με αντίπαλο την Σλοβάτσκο Στάρε Μέτσο (2-1, 14/7) στο Σβατς της Αυστρίας τον βρίσκει σίγουρα κερδισμένο. Και τον ίδιο και φυσικά την ομάδα του που ξεκινώντας από την αρχή με 17 μεταγραφές και συνολικά 17 νέα πρόσωπα σε σχέση με το περσινό της ρόστερ έχει επιστρέψει δυναμικά σε αυτό που η ίδια νιώθει ως «κανονικότητα». Και για να γίνει ίσως πιο κατανοητό όλο αυτό; Σε εκείνο το φιλικό ο Ολυμπιακός χρησιμοποίησε 21 ποδοσφαιριστές. Από αυτούς οι 9 σήμερα δεν είναι στο ρόστερ του και μόλις οι 6 (Πασχαλάκης, Ροντινέι, Ρέτσος, Φορτούνης, Μασούρας, Μπιέλ) αποτελούν μέρος του αγωνιστικού του κορμού. Αν κάποιος θεωρεί αυτή τη «μεταμόρφωση» εύκολη μάλλον γελιέται…

Μόνο ο Σίλβα
Σε αυτά τα 15 χρόνια, το καλύτερο ξεκίνημα που έκανε νέος προπονητής στον Ολυμπιακό, προέκυψε το 2015 με τον Μάρκο Σίλβα. Το νυν αφεντικό της Φούλαμ που εδώ και χρόνια θεωρείται πια ένας πραγματικά καλός κόουτς επιπέδου Premier League, είχε 11 νίκες και 1 ισοπαλία στα πρώτα 13 της σεζόν σε μια χρονιά ούτως ή άλλως ιστορική καθώς οι Ερυθρόλευκοι ξεκίνησαν με 17Χ17 στη Super League και νικώντας δύο φορές μακριά από το Καραϊσκάκη στους ομίλους του Champions League (Άρσεναλ 2-3, Ντιναμό Ζάγκρεμπ 0-1). Ο μοναδικός που κατάφερε έπειτα από 13 ματς να έχει μόνο μια ήττα πέρα από τον Πορτογάλο, είναι ο Μαρτίνεθ στην καταμέτρηση που ξεκινά από το 2008 και την πρώτη θητεία του Ερνέστο Βαλβέρδε στην Ελλάδα.

Το άλμπουμ…
Και μιας και ανοίξαμε το άλμπουμ με τις αναμνήσεις:  Ο Τσινγκούρι στις δύο φορές (2008, 2010) του ξεκίνησε με 9ν-1ισ-3ητ και 10-0-3. Ο Μίτσελ (2013) που ανέλαβε στη μέση της σεζόν με ότι αυτό συνεπάγεται είχε  9-2-2, ο προκάτοχος του Λεονάρντο Ζαρντίμ (2012) είχε 10 νίκες και 1 ισοπαλία αλλά και 2 ήττες, ενώ ο Πέδρο Μαρτίνς (2018) ξεκίνησε με 8-3-2. Φυσικά οι προϋποθέσεις δεν ήταν ίδιες για όλους. Ούτε κατ επέκταση και το καλεντάρι. Ο σπουδαίος Βαλβέρδε ας πούμε στη δεύτερη θητεία του είχε υποχρεώσεις μόνο εντός των συνόρων ή ο Ζαρντίμ εκείνο το καλοκαίρι του 2012 είχε επί της ουσίας να διαχειριστεί μια «έτοιμη» και καλοκουρδισμένη ομάδα που του άφησε στα χέρια του ο Ισπανός.

Όπως ο Μαρτίνς
Η αφετηρία του Μαρτίνεθ μοιάζει περισσότερο με εκείνη του Μαρτίνς. Διότι ήρθε σε ένα καλοκαίρι που είχαν χαθεί οι εγχώριοι τίτλοι, που το κλαμπ ουσιαστικά είχε αποφασίσει να πατήσει το κουμπί της επανεκκίνησης και που από την πρώτη στιγμή υπήρχε η διαπραγμάτευση ενός πολύ σημαντικού στόχου όπως η πρόκριση στους ομίλους του Europa League.  Με δεδομένο ότι ανάμεσα τους υπάρχει πια μια ολόκληρη 5ετία έχει ενδιαφέρον και μια ακόμη σειρά από κοινά στοιχεία αλλά και πρόσωπα που μπορεί να εντοπίσει κανείς. Ο Μαρτίνς για παράδειγμα έφτιαξε μια ομάδα με βάση το 4-4-2 τοποθετώντας τον Κώστα Φορτούνη πίσω από τον φορ και οδηγώντας τον στην πιο μεστή σεζόν της καριέρας του (17 γκολ και 16 ασίστ σε 43 συμμετοχές).

Οι σωματοφύλακες
Επιπλέον: Εμφάνισε στο προσκήνιο από το πουθενά έναν box to box όπως ο Μαντί Καμαρά που σήμερα δικαίως λογίζεται ως μια κατηγορία μόνος του για τη Super League έχοντας επιστρέψει από τη Ρόμα. Οδήγησε τον άρτι αφιχθέντα από τη Λισαβόνα (Σπόρτινγκ) Ντανιέλ Ποντένσε στο step up που αναζητούσε μετατρέποντας τον σε πρωταγωνιστή. Από τον Γενάρη του 2019 χώρεσε στην εξίσωση και τον Γιώργο Μασούρα που μόλις πάρκαρε το αυτοκίνητο του στον Ρέντη μεταφέροντας εκεί τις ιδιαίτερες ικανότητες του, έπειτα από ένα σημαδιακό πέρασμα από τη Νέα Σμύρνη και τον Πανιώνιο. Ναι, πέντε χρόνια μετά οι τέσσερις «σωματοφύλακες» του Πέδρο Μαρτίνς, όχι μόνο συγκεντρώθηκαν εκ νέου αλλά με έναν τρόπο κάνουν ακριβώς την ίδια δουλειά και για τον Ντιέγκο Μαρτίνεθ, ο οποίος ειδικά στην περίπτωση των δύο Ελλήνων πιστώνεται την «αναγέννηση» τους…

Και η ελληνική συνταγή
Με την ευκαιρία; Με δεδομένο ότι σε αυτήν την «ελληνική» κουβέντα δεδομένα χωρά ο Παναγιώτης Ρέτσος που με τη σειρά του σε αυτές τις 100 ημέρες είναι πια ένας από τους πρωταγωνιστές έχει σημασία κάτι ακόμη που δεν το συναντάς πια εύκολα στα μέρη μας. Ο νέος Ολυμπιακός έχει στη πρώτη γραμμή του μια ολόκληρη «σειρά» από Έλληνες παίκτες. Οι τρεις που ήδη αναφέραμε, ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης που αποτελεί σημείο αναφοράς στον «1», αλλά και ο Ανδρέας Ντόι με τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο που βρίσκονται ως τώρα σταθερά μέσα στον πρώτο κύκλο του rotation. Κάτι σε 4+2 βασικοί.  Ο Μαρτίνεθ ποντάρει ξεκάθαρα στο «εγχώριο» στοιχείο του ρόστερ του και έχει προλάβει να πάρει πράγματα και από τον Μάριο Βρουσάι αλλά και να κατοχυρώσει και εκείνος ως δεύτερο στην ιεραρχία των πορτιέρο τον Κωνσταντίνο Τζολάκη. Δύσκολα βρίσκεις ξένο προπονητή που να επιλέγει μια τέτοια διαχείριση.

Συντελεστής δυσκολίας
Το επίπεδο του ελληνικού ποδόσφαιρο προφανώς και δεν μπορεί να αξιώνει συγκρίσεις με τους επάνω ορόφους της πολυκατοικίας. Ο πάγκος του Ολυμπιακού όμως ήταν και παραμένει πάντα μια ξεχωριστή ιστορία. Είναι πολύ μεγάλες οι απαιτήσεις σε έναν τέτοιο οργανισμό. Η πίεση για το αποτέλεσμα εντός και εκτός συνόρων. Η ανάγκη για άμεση προσαρμογή. Η αίσθηση πως καμιά φορά ακόμη και οι νίκες δεν φτάνουν αν δεν συνδυάζονται με το επιθετικό ποδόσφαιρο που ταιριάζει στο dna της ομάδας. Ο Μαρτίνεθ, έχοντας στα χέρια του ένα όχι συνηθισμένο για τα ελληνικά δεδομένα ρόστερ, ως εδώ δείχνει να τα καταφέρνει με επιτυχία τηρουμένων των αναλογιών. Και κυρίως πολύ γρήγορα. Θα ήταν ακόμη καλύτερο το ξεκίνημα για εκείνον αν δεν του προέκυπτε αυτή η ήττα στο φινάλε από τη Φράιμπουργκ ή έστω η ισοπαλία στη Βοϊβοντίνα με την Μπάτσκα Τόπολα. Θα ήταν ιδανικό αν δεν είχε συμβεί τίποτα από τα δύο. Ίσως όμως να μην ήταν ρεαλιστικό.

Ενδείξεις
Διότι στις 16 Οκτώβρη ο Ολυμπιακός παραμένει ένα σύνολο που ακόμη δεν έχει φτάσει στο σημείο να αξιοποιήσει ολόκληρο το ρόστερ του. Που ακόμη δεν έχει καν πλησιάσει στο σημείο για να ποντάρει στην ομοιογένεια και τους αυτοματισμούς. Που ακόμη χτίζεται και κυρίως: Που έχει πάρα πολύ δουλειά μπροστά του  για την πρώτη κουβέντα απολογισμού που θα έχει στα αλήθεια ένα νόημα: Εκείνη που οι ομάδες κάνουν με ψυχραιμία τον Μάη όταν κλείνει ο κύκλος της αγωνιστικής σεζόν. Το γεγονός ότι η μια ακόμη «εθνική» διακοπή δημιουργεί τώρα ένα πεδίο συζήτησης ή ότι παραδοσιακά οι πρώτες 100 ημέρες μνημονεύονται, δεν σημαίνει ότι έφτασε και η ώρα για να αναζητήσει κανείς κάτι παραπάνω από ενδείξεις…