Ραζβάν Λουτσέσκου: Θα κάνει το… χατ-τρικ στον papa- Μιρτσέα;

Σύμφωνα μ’ έναν ποδοσφαιρικό, παραδουνάβιο μύθο, μικρός, έβλεπε τον πατέρα του να καταβάλει φιλότιμες προσπάθειες μήπως και τον αποτρέψει απ’ το να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Όχι από γινάτι. Απ’ το ένστικτο της πατρώας προστασίας, καθώς «ως “γιος του Λουτσέσκου” θα έχεις εχθρούς!». Δεν τον άκουσε. Κι όταν, σ’ εκείνο τον ιστορικό αγώνα Σαχτάρ – Ραπίντ για το «σεντονάκι» του Europa, ο «μικρός» (Ραζβάν) «καθάριζε» τον «Πατριάρχη» (Μιρτσέα), δεν μπορεί παρά να ένιωσε πως έκανε καλά. Κοινώς; Πατρική διάψευση πρώτη…

Χρόνια μετά, καλοκαιράκι ‘14, ο Πανόπουλος φωνάζει τον Ραζβάν στην Ξάνθη. Ο «μεγάλος» εγείρει και πάλι αντιρρήσεις. «Του έλεγα να μην πάει. Η Ξάνθη ήταν μια ομάδα που δεν ήξερε και δεν μπορούσε να πάρει πρωτάθλημα. Αυτός όμως δεν με άκουσε και ήταν σίγουρος για την επιλογή του. Και δικαιώθηκε. Καμιά φορά καλά κάνουν τα παιδιά και δεν ακούν τους γονείς» Πατρική διάψευση δεύτερη…

Πρόσφατα, ο Μιρτσέα επανήλθε. «Είμαστε διαφορετικοί» σημείωσε, όταν ρωτήθηκε για (μεταξύ τους) διαφορές και ομοιότητες. «Εγώ πιστεύω περισσότερο στο επιθετικό ποδόσφαιρο, ο Ραζβάν είναι πιο ισορροπημένος. Μπορεί να έχει μεγαλώσει δίπλα μου, αλλά έχει την δική του ταυτότητα.». Θα μπορούσε να εκληφθεί ως η διακριτική σκιαγράφηση ενός (πιο) αμυντικογενούς, προπονητικά, Ραζβάν. Ο ίδιος δεν το αποδέχεται: «Άλλο αμυντικογενής, άλλο οργανωμένος» συνηθίζει ν’ απαντά. «Και σίγουρα, η οργάνωση μ’ αρέσει». Θα καταγράψει, άρα, η ιστορία αυτό το πιο «μαζεμένο» ποδόσφαιρο (πηγή μιας εκτεταμένης «συννεφιάς» το τελευταίο διάστημα στην καθημερινότητα του ΠΑΟΚ) ως μια τρίτη «διάψευση» έναντι (της φιλοσοφίας) του πατρός; Κριτής, μοναδικός, ο χρόνος. Με απαιτούμενα, υπομονή και αντοχές. Τα χρειάστηκε, άλλωστε, και στις άλλες δύο περιπτώσεις, μιας και τα μεσόδιαβα δύσβατα εμπόδια δεν του ‘λειψαν…

• Πριν μπει εμβληματικά στο ποδοσφαιρικό προσκήνιο (με πρώτo δυνατό tip την ανάληψη, το 2009, των ηνίων της Εθνικής Ρουμανίας), χρειάστηκε ν’ αφήσει πίσω του μια ποδοσφαιρική καριέρα (τερματοφύλακας) όχι δα κι απύθμενα αστραφτερή. Αλλά και μια προπονητική αρχή, που δεν στερήθηκε απρόοπτων: η, για ένα βράδυ, απόλυσή του, το 2005, απ’ την Ραπίντ (πριν την φθάσει, τελικά, έως τα προημιτελικά το τότε υ UEFA), η μόνο τέταρτη θέση στο Πρωτάθλημα του ’07…
• Στην Ξάνθη, πάλι, προτού εξαργυρώσει τα… παράσημα (έκτη θέση πέρσι και, νωρίτερα, πορεία ως τον τελικό Κυπέλλου), με το (δεδομένο) καλοκαιρινό ενδιαφέρον (και… κάτι παραπάνω) brands όπως ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ και η Γαλατά, μεσολάβησαν οι «χαμηλές» πτήσεις στη Λίγκα του 2016, που «κόλλησαν», κάποια στιγμή, στους Ακρίτες ακόμη και «φαντάσματα» παραμονής. Αλλά στο τέλος…

Τώρα, σε φόντο Τούμπας, ο Ραζβάν Λουτσέσκου μοιάζει face to face με άλλη μια δύσκολη συνθήκη. Το, κατά πολλούς, χρεωστικό του (σε μια απλουστευμένη, έστω, αναφορά) «αμυντικογενούς ποδοσφαίρου, που δεν ταιριάζει στον ΠΑΟΚ», καταγράφεται ως «σημαία» μιας ευρύτερης, εκτενούς κριτικής, που, ειδικά μετά τη δεύτερη «αθηναϊκή» ήττα σε ντέρμπι (απ’ την ΑΕΚ) «τύπωσε» ακόμη και ενυπόγραφα «αιτήματα» για… exit.

Επισήμως, ο ΠΑΟΚ τον στηρίζει. Το είπε ο Γιώργος Σαββίδης, το είπε ο (υπεύθυνος επικοινωνίας), Κυριάκος Κυριάκος, το είπε η γρήγορη «πτώση» της φημολογίας που ακολούθησε το ματς της Κυριακής. Η θεσμική γραμμή, σαφής: «Είναι δουλευταράς… Γνώστης, δίκαιος, ειλικρινής… Καλός προπονητής…». Τι, άρα, φταίει; Το καλοκαίρι και ο χρόνος που, ως τώρα, ήταν λίγος για να «περάσει» τα δικά του πράγματα…

Παρά το γεγονός ότι στην ηρωϊκή «Ελλάς» μια επίσημη δήλωση στήριξης, ουδέποτε εξασφάλισε (στην πράξη) αυτόματα «ασφάλεια» (ίσα- ίσα, που…), στον ΠΑΟΚ φαίνεται να το πιστεύουν. Kαι όχι αφελώς…

Αποδεχόμενοι τη «θερμή» εισήγηση του Λούμπος Μίχελ για τον Ραζβάν δεν έδιναν τα ηνία σ’ έναν άγνωστο (κάτι, που ίσως να μπορούσαν να επικαλεστούν στην περίπτωση Στανόγεβιτς). Ήξεραν, τρία χρόνια, από πρώτο χέρι, ποιος είναι ο Λουτέσκου (ένας, δηλαδή, προπονητή δίχως πείρα στη «διαχείριση πίεσης και κρίσεων του πρωταθλητισμού) και «ο τρόπος του Λουτσέσκου». Συγκεκριμένες ιδέες κι εφαρμογές, πάνω σ’ πολύ σαφή τρόπο παιχνιδιού: καλή, «σφιχτή» ανασταλτική λειτουργία, κατοχή μπάλας ψηλά και γρήγορο, με ένταση attack απέναντι σε μη οργανωμένη, ανέτοιμη άμυνα (είτε με πίεση – κλέψιμο, είτε με γρήγορο passing game αμέσως μετά την κατοχή).

Φθάνει αυτό για το Πρωτάθλημα; Κοιτώντας πεπραγμένα στις προηγούμενες ομάδες του (απ’ την Ραπίντ, μέχρι τους Καταριανούς της Ελ Τζαϊς), διαπιστώνεις ότι δεν έφθασε ποτέ πάνω απ’ την τρίτη θέση. Κι ότι, γενικά, στην προπονητική καριέρα του, του «πήγαιναν» πάντα περισσότερο οι νοκ – άουτ περιπτώσεις (δύο Κύπελλα στη Ρουμανία, ένα στο Κατάρ, τελικός με Ξάνθη, αξιόλογες πορείες στο UEFA), παρά ο «μαραθώνιος» ενός Πρωταθλήματος.

Απ’ την άλλη, ωστόσο, είναι μάλλον ατυχής εν έτει 2017 κάθε αφοριστική προσέγγιση ενός τρόπου παιχνιδιού, όταν η ιστορία έχει δικαιώσει αμυντικογενείς ιδέες (απ’ τον Ότο ως τον… Σιμεόνε) και, αντιθέτως, έχει στείλει στο καλάθι των αχρήστων σαφώς πιο επιθετικογενείς. Μανιέρες δεν υπάρχουν. Ούτε ασφαλείς «συνταγές». Υπάρχουν, μόνο, τρόποι («ways» που λένε και οι Εγγλέζοι). Που δουλεύονται. Mε συγκεκριμένα υλικά (που ο Λουτσέσκου βρήκε, δεν επέλεξε – τουλάχιστον, στον μεγαλύτερο βαθμό), με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα μέχρις ότου κατανοηθούν, αφομοιωθούν κι αποδώσουν (ο Λουτσέκου, όμως, έπιασε δουλειά μόλις τον Αύγουστο).

Αν «αποκωδικοποιούνται» σωστά τα… μικρά γράμματα πίσω από δηλώσεις και «συμπεριφορές», αυτά, ο επίσημος ΠΑΟΚ, τα έχει κατά νου. Εξ ου και η στήριξη. Δεν αρνούνται τα  (όποια) λάθη του Ρουμάνου (με top τη διαχείριση της καταστροφικής ρεβάνς με την Έστερσουντ, που «έφαγε» γρήγορα μεγάλο μερτικό απ’ τη –λαϊκή ή αποδυτηριακή- βούληση πίστωσης έναντι του 51χρονου τεχνικού). Θέτουν, όμως, το «αλλά». «Κοιτάνε» και την άλλη πλευρά στο ζύγι. Ίσως –υπόθεση εργασίας, αυτό- έχοντας κατά νου πόσο (δεν) απέδωσε η αλλοτινή «σαν τα πουκάμισα» τακτική της αλλαγής προπονητών. Ξαναλέμε: αν «διαβάζουμε» σωστά…

Αν (και για πόσο) αυτό αρκέσει για να «υπερισχύσει» της ιδιαίτερης «πίεσης» που φέρνει το ύψωμα του φετινού πήχη και το λαϊκό αίτημα για άμεσα αποτελέσματα (ο κλασικός «εχθρός» κάθε on the go project), συνιστά, αν μη τι άλλο, ένα απ’ τα άκρως ενδιαφέροντα ερωτήματα της τρέχουσας σεζόν. Και για τον ίδιο τον ΠΑΟΚ, μέγα «στοίχημα»…