Αλμέιδα: « Μελετάω πολύ σαν προπονητής, εμμονικός με αυτά που μου αρέσουν»

Μία εκ βαθέων συνέντευξη έδωσε ο Ματίας Αλμέιδα σε Μέσο του εξωτερικού όπου μίλησε τόσο για τη μεγάλη του αγάπη τη Ρίβερ Πλέιτ όσο και για το πάθος που έχει με την προπονητική.

Διαβάστε επίσης: Φενέρ, Ζαλγκίρις ή Μπασκόνια: Ποιος είναι ο ιδανικός αντίπαλος για τον Ολυμπιακό στα play off της Euroleague…

Ο τεχνικός της ΑΕΚ ξεκίνησε με μία ιστορία για τη Ρίβερ Πλέιτ όταν πήγε να κλείσει την καριέρα του ως εξής: 

«Στον ποδοσφαιριστή δεν του αρέσει να του λένε ψέματα, εμείς χρειαζόμασταν ένα αποτέλεσμα για να είμαστε ήρεμοι. Επέστρεψα στην Ρίβερ στα 35 μου χρόνια για να ολοκληρώσω την καριέρα μου ως ποδοσφαιριστής. Στην ομάδα που έζησα, στην ομάδα που δούλεψα, στην ομάδα που ωρίμασα, στην ομάδα που δημιουργήθηκα ως παίκτης και άνθρωπος. Ήταν η επιθυμία μου να τελειώσω εδώ.

Δύο χρόνια αργότερα, ήταν ένας πολύ κρίσιμος διπλός αγώνας κόντρα στην Μπελγράνο. Όποιος επικρατούσε θα παρέμενε στην πρώτη κατηγορία και εκείνος που θα έχανε, θα υποβιβαζόταν.

Τελικά, πέσαμε. Είχαμε πολλά προβλήματα, ήταν ο πρώτος υποβιβασμός στην ιστορία της Ρίβερ, ήταν κάτι πολύ στενάχωρο, κάτι πολύ άσχημο. Όλη εκείνη τη νύχτα σκεφτόμουν. Και το πρωί πήγα στον πρόεδρο, Ντανιέλ Πασαρέλα, και του είπα ότι θέλω να γίνω προπονητής.

Μου είπε. «Είσαι τρελός; Αν το κάνεις και δεν πάει καλά, δεν πρόκειται να προπονήσεις ποτέ ξανά στη ζωή σου. Και του απάντησα. Δεν με ενδιαφέρει, θα πάει καλά. Οπότε πήρα αυτό το ρίσκο».

Για την αρχή της προπονητικής του καριέρας λοιπόν είπε: 

«Δεν είχα έτοιμο κάποιο πρόγραμμα προπόνησης ούτε επιτελείο και μέσα σε 15 μέρες ξεκινήσαμε την προετοιμασία. Ηταν δύσκολο, ήμουν ο προπονητής των πρώην συμπαικτών μου. Ενας δύσκολος χρόνος, ήταν 7 χρόνια σε ένα, όλη η ψυχολογική φθορά, όλο το πάθος που ζήσαμε. Συνειδητοποίησα όλα τα λάθη που έκανα, όμως στο τέλος, τα καταφέραμε.

Σαν προπονητής, μελετάω πολύ. Είμαι εμμονικός με τα πράγματα που μου αρέσουν. Δεν σταματάω να σχεδιάζω, να κάνω υπολογισμούς, να κάνω πίεση στο μυαλό μου. Δεν σταματάω ποτέ να δουλεύω μέσα στο κεφάλι μου. Δεν είχα την εμπειρία ενός έτοιμου προπονητή όπως οι περισσότεροι αλλά θα έβαζα στο τραπέζι όλα αυτά που είχα δει στο ποδόσφαιρο, αυτά που μου άρεσαν.

Οπότε, ποτέ δεν ξέχασα ότι ήμουν παίκτης, γιατί υπάρχουν πράγματα που όταν παίζεις δεν σου αρέσουν. Και στον ποδοσφαιριστή δεν του αρέσει να του λένε ψέματα. Εγώ δεν λέω ποτέ ψέματα στο ποδόσφαιρο.

Εκείνη, δεν ήταν μια συνηθισμένη σεζόν, όπως είπα, ήταν 7 χρόνια σε ένα. Δεν μπορούσες να βγεις να φας με την οικογένειά σου, δεν μπορούσες να έχεις μια ελεύθερη Κυριακή. Ηταν προπόνηση και σπίτι. Το ζούσαμε με πάθος. Για να αποφύγεις τα προβλήματα χρειαζόσουν ένα αποτέλεσμα, έτσι ώστε να μπορείς να ζεις ήρεμος.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Ηταν ένα υπερβολικό πάθος. Δεν συμφωνούσα με όλο αυτό αλλά με βοήθησε στο να αποκτήσω γνώση. Το χρησιμοποίησα ως γνώση και σήμερα σε κάθε μέρος που πηγαίνω, πηγαίνω επειδή είμαι ευτυχισμένος. Επειδή είμαι ικανοποιημένος, επειδή πιστεύω τα πράγματα που μου λένε».