Ο Μίτσελ, ο Ανιγκό και η διαχείριση μιας παράξενης Δευτέρας

Υπάρχει μια ατάκα χιλιοφορεμένη στα χείλη των κόουτς. «Δύο» λέει, «οι κατηγορίες των προπονητών στο ποδόσφαιρο. Αυτοί που απολύθηκαν και οι άλλοι που θα απολυθούν». Κυνικό για κάποιους, to the point για όλους αλλά όχι και 100% ενδεικτικό για όλους. Διότι υπάρχει και μια άλλη κατηγορία: Εκείνων που αποφασίζουν τον δρόμο της παραίτησης. Την έφερε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο στην επιφάνεια εδώ και μερικές ώρες ο Μίτσελ, κλείνοντας τον δεύτερο κύκλο του στον Ολυμπιακό.

Ίσως μια εβδομάδα πριν να ήταν αλλιώς. Ίσως και μια εβδομάδα μετά. Θα υπήρχε χρόνος και ο ίδιος να το σκεφτεί ίσως πιο ψύχραιμα αλλά και το club να αντιδράσει. Όλα ξεκίνησαν όμως βράδυ Κυριακής και ολοκληρώθηκαν απόγευμα Δευτέρας, μόλις δυο 24ώρα πριν από το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ σε μια αντίστροφη μέτρηση που περιλαμβάνει και το αντάμωμα με τον Παναθηναϊκό. Χρόνος δεν υπάρχει. Ο Ολυμπιακός προσπάθησε να τον μεταπείσει. Ο Μίτσελ ήταν ανένδοτος. Και όλα πήραν τον δρόμο τους από τη λωρίδα ασφαλείας που ακούει στο όνομα Ζοσέ Ανιγκό.

• Διαβάστε επίσης: Ολυμπιακός: H δεύτερη φορά του Μίτσελ

Που μπορεί να βγει αυτή η δύσκολη εξίσωση; Θα φανεί σε καμιά σαρανταριά ημέρες από τώρα. Το σίγουρο είναι ότι οι Ερυθρόλευκοι είναι μέσα σε όλα. Και στον πρωταθλητισμό –μόλις τρεις βαθμούς μακριά από την κορυφή- και στη μάχη για το εισιτήριο της δεύτερης θέσης που δίνει μια θέση στους προκριματικούς του Champions League. Και έχει δρόμο μπροστά. Οκτώ αγωνιστικές playoffs σε ένα τουρνουά που ως τώρα έχουν συμβεί (σχεδόν) όλα. Δεν υπάρχει έδρα και ομάδα δίχως απώλειες. Και δεν υπάρχει και σενάριο.

Με τον Μίτσελ ο Ολυμπιακός κατάφερε πολλά. Έβαλε τα πράγματα σε μια σειρά, μπόρεσε να οργανωθεί και να οργανώσει μια αντεπίθεση, έφτασε δέκα λεπτά μακριά από το να πλησιάσει στον πόντο την κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Έτρεξε ένα μεγάλο αήττητο σερί, έδωσε νόημα σε μια σεζόν που απειλούσε με εκτροχιασμό από τον Νοέμβρη. Ο Ισπανός βεβαίως είχε και κάποια βράδια ανυπόφορα με την ευθύνη να τον βαραίνει σημαντικά στο κοουτσάρισμα. Στα Γιάννενα και προχθές με τον Άρη έγινε κάτι που αν σου συμβεί μια φορά το χρόνο το θυμάσαι ως πάθημα, αν σου συμβεί δύο μοιάζεις ανεπίδεκτος. Από 2-0 και τον μονόλογο ως το 64΄και το 71΄αντίστοιχα στην ψυχρολουσία του 2-2. Τέσσερις βαθμοί που απλά σήμερα θα είχαν την ομάδα στη πρώτη θέση της βαθμολογίας.

Δεν περίμενε κανείς ότι θα χρειαστεί να γίνει τώρα το… ταμείο. Έγινε όμως. Και πλέον αναγκαστικά ο καθένας κοιτάζει τα επόμενα. Ο Ισπανός να επιστρέψει στο σπίτι του και να ηρεμήσει. Ο Ολυμπιακός να βρει έναν τρόπο να διατηρηθεί σε μια μάχη που κέρδισε με το σπαθί του το δικαίωμα συμμετοχής.

Ο Ανιγκό έφτιαξε το όνομα του στο ποδόσφαιρο σαν «διοικητικός». Έχει χιλιόμετρα όμως στους πάγκους. Και κυρίως ξέρει καλά την ομάδα που θα συναντήσει πλέον στα αποδυτήρια του Ρέντη με ιδιότητα διαφορετική. Είναι ο άνθρωπος που κάποιοι σαν τον Ματιέ Βαλμπουενά και τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί τον αντιμετωπίζουν ως μέντορα. Ο ίδιος που βοήθησε τα μέγιστα στην ανάδειξη του Γιώργου Μασούρα στον Πανιώνιο (αλλά και στην θεαματική εξέλιξη του Φώτη Ιωαννίδη στον Λεβαδειακό πριν εκείνος πάρει τον δρόμο για τον Παναθηναϊκό) κλπ.

Ο Ολυμπιακός στην ανακοίνωση του είπε «πως την Τετάρτη θα είναι στον πάγκο». Δεν μίλησε και για την… Πέμπτη. Κάποιοι ίσως κατάλαβαν ότι αυτό αφορά στην ενδεχόμενη αναζήτηση κάποιου άλλου λες και είναι απλό να πεισθεί κάποιος να αναλάβει μια τέτοια ευθύνη για οκτώ παιχνίδια δίχως να ξέρει που πέφτει ο Ρέντης.

Βασικά όμως εξηγεί με τον πιο απλοϊκό τρόπο ότι αυτή τη στιγμή οι Ερυθρόλευκοι δεν έχουν την πολυτέλεια να κοιτάξουν παραπέρα από την Τετάρτη. Αυτό το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ μπορεί να αποδειχθεί το σημαντικότερο 90λεπτο της σεζόν. Τουλάχιστον ως το επόμενο…